زینب یوسف‌زاده
با این حال در زمستان جمعیت سینه‌سرخ‌های مونترال کاهش چشمگیری می‌یابد که در واقع شکلی از مهاجرت زمان‌بندی شده نیست بلکه تغییر مکان سینه سرخ‌ها، به علت یافتن منابع غذایی بیشتر است.
سینه سرخ، پرنده‌ای با جثه متوسط است که از پرهای قرمز سینه و پشت خاکستریش به راحتی قابل شناسایی است. پرندگان نر و ماده تقریبا مشابهند، با این تفاوت که سر و دم پرندگان نر پررنگ تر است.
سینه‌سرخ‌ها در بیشتر نقاط آمریکای شمالی حتی در شمال غرب و آلاسکا نیز مشاهده می‌شوند. همچنین آنها می‌توانند در مناطق مختلفی از جنگل‌های شمالی گرفته تا قلب شهرهای مدرن، زندگی کنند. جنوب استان کبک یکی از مناطقی است که سینه سرخ‌ها مدت زیادی از سال را در آنجا می‌گذرانند و به تعداد زیادی قابل مشاهده هستند.
سینه سرخ‌ها یکی از اولین گونه‌های پرندگانی هستند که بعد از تمام شدن زمستان و در اوایل ماه آوریل در مونترال شروع به لانه‌سازی می‌کنند. آنها لانه‌شان را به شکل فنجانی از گِل می‌سازند، گِلی که با علف‌ها به هم آمیخته شده است.
این پرندگان در هر جایی می‌توانند لانه کنند. روی درخت، داخل بوته‌ها، در چارچوب درها و هر جایی که به اندازه لانه کوچک آنها جا داشته باشد. یک لانه طبیعی باید آنقدر مقاوم باشد که تحمل سه تاچهار تخم سبک سینه سرخ را داشته باشد.
غذای سینه سرخ‌ها در طول فصل تغییر می‌کند. غذای آنها در زمان تخم‌گذاری و در فصل‌های گرم سال بیشتر از حشرات و سایر بی‌مهرگان مانند کرم خاکی است. در زمستان که حشرات کم می‌شوند، سینه‌سرخ‌ها بیشتر از میوه‌های جنگلی تغذیه می‌کنند.
بیشتر سینه سرخ‌ها در زمستان در پی غذا به اطراف پراکنده می‌شوند و با کاسته شدن شدت سرما، همچون قاصدان بهاردوباره سر و کله‌شان پیدا می‌شود. با این حال همه آنها از مناطق سرد نمی‌روند، بعضی از آنها باقی می‌مانند و سوز و سرما را در کنار ما تاب میآورند. شاید برای همین است که در روزهای زمستانی، به محض اینکه آفتاب ملایمی سرمی‌زند، سر و صدای شادمانه این پرندگان کوچک، اندوه آب و هوای خاکستری را برایمان سبک می‌کند.
با دیگر همسایه‌های مونترالی خود آشنا شوید:
