زینب یوسفزاده
به گزارش CTV ، یکی از زیستشناسان کبک درباره خطر توسعه شهری در برخی از فضاهای باز مونترال هشدار داده است. به گفته این زیستشناس، این فضاهای باز محل زندگی گونۀ نادری از مار است که فقط در منطقه مونترال بزرگ زندگی میکنند و باید مورد محافظت قرار گیرند.
در باغ وحش Ecomuseum به تازگی غارها و پناهگاههای زمستانی و سه پارک طبیعی ساخته شده تا به این مارهای قهوهای در جهت بقایشان کمک کند، چرا که زیستگاههای طبیعی آنها در روند توسعه ساخت و ساز شهری در معرض خطر قرار گرفته است.
پیر-آلکساندر برژوآ، زیستشناس کبکی میگوید:« ۳۹ پناهگاه صخرهای و سه غار ایجاد شده، کمک خواهند کرد که این خزندگان کوچک بتوانند از دست شکارچیانشان در امان بمانند و همچنین در مدت زمستان امکان شکار غذا که بیشتر شامل نرمتنان، حلزونها و کرمهای خاکی است، برایشان فراهم گردد.»
او معتقد است: «اقدامات بلند مدت بیشتری مورد نیاز خواهد بود تا تنها مار شهری بومی کبک مورد محافظت قرار گیرد. این در حالی است که فضاهای باز که زیستگاه این گونه است به صورت فزایندهای توسط کارگاههای ساختمانی اشغال میشود.»
شرایط کنونی این گونه از مار، دشواری جلب توجه عمومی نسبت به حفظ دو پدیده را به خوبی نشان میدهد؛ یکی حفاظت از گونههایی که کمتر دوست داشتنی و زیبا به نظر میرسند و دیگری حفاظت از مکانهای باز با جذابیت کم که اغلب به عنوان فضاهای خالی یا کم اهمیت در نظر گرفته میشوند.
به باور این زیستشناس، از آنجا که این یک مار قهوهای رنگ است، برای بسیاری از مردم خیلی جذاب نیست. بنابراین این همیشه به عنوان یک چالش باقی خواهد بود که مردم اهمیت مار قهوهای و زیستگاه آن را درک کنند.
این زیستشناس عقیده دارد از آنجایی که این مار خجالتی است و به خوبی خود را پنهان میکند، تقریبا غیرممکن است بدانیم چه تعداد از آنها باقی ماندهاند.
وی می گوید: «اگر چه بعید به نظر میرسد که آنها در معرض خطر انقراض فوری باشند، ولی کاملا واضح است که زیستگاههای آنها کاهش یافته است.» او با اشاره به یک مطالعه درباره مناطق باز، بیان می کند که تعداد این زمینها در دوره ده ساله بین سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۱۲ بیست درصد کاهش داشته است.
وی میگوید: «با سرعت کنونی از بین رفتن فضاهای باز، ممکن است در شرایطی قرار بگیریم که تنها در چندین منطقه محافظت شده در چمنزارها جمعیت متمرکز این گونه باقی بماند.»
برژوآ میگوید: «بر خلاف تالابها یا جنگلها، زمینهای باز دارای هیچ وضعیت محافظت شدهای نیستند و معمولا اولین گزینه برای ساختمان سازها به حساب میآیند ولی در این زمینهای آزاد هنوز اكوسيستمهاي مهمي وجود دارند كه نه تنها برای مارها، بلكه برای پرندگان، پروانه هاي مونارک، پستانداران كوچك و تعدادي از حشرات گرده افشان زیستگاه محسوب می شوند.»
از آنجایی که مار قهوهای بومی مونترال خجالتی است و به خوبی خود را پنهان میکند، تقریبا غیرممکن است بدانیم چه تعداد از آنها باقی ماندهاند.
برژوآ اضافه کرد: «البته آگاهی عمومی در حال افزایش است و چندین شهرداری از جمله شهرداری مونترال، علاقهمندی خود را به حفاظت بهتر از فضاهای بازدر جهت منافع حیوانات و انسانها بیان داشتهاند.»
او گفت، مرحله بعدی پروژه Ecomuseum این است که زیستگاه مارها در پارک های موجود را افزایش دهد و با شهرداری ها همکاری کند تا برای حفاظت از این گونه، برنامهریزی کنند.
آنها همچنین برای شهروندان نیز پیشنهاداتی ارائه دادهاند: مناطق سبز نزدیک به حیاط خود را بیش از اندازه چمن زنی نکنند، گلهای بومی پرورش دهند، برای مارهایی که برای گرفتن آفتاب از مخفیگاهشان به جاده می آیند محیط امنی فراهم کنند و ضایعات باغبانیشان را در زمینهای آزاد نریزند.
برژوآ همچنین امیدوار است که مار قهوهای توسط دولت کبک در دسته گونههای تهدیدشده یا آسیب پذیر قرار گیرد تا منجر به حمایت مالی از طرحهای حفاظت از این گونه و زیستگاه طبیعی اش شود.
در حال حاضر، این مار در فهرست گونههای نیازمند به «توجه ویژه» قرار دارد که ممکن است دستهبندی آن در آینده تغییر یابد.
با اینکه متخصصان زیستشناسی که بر روی مارها مطالعه میکنند، توصیه نمودهاند که این گونه باید به لیست گونههای در معرض خطر اضافه شود، به عقیده برژوآ این تغییر در آینده نزدیک رخ نخواهد داد چراکه آخرین باری که کبک گونههایی را برای فهرست تعیین کرد، سال ۲۰۰۹ بود.
همچنین بخوانید:
