نیروانا احسانی
نیکیتا ریس ویلسون و همسرش پاییز گذشته برای ماه‌عسل به یونان سفر کردند. آن‌ها در سفر برگشت مانند بسیاری از مسافران دیگر بدون هیچ چمدانی به خانه خود در کمبریج انتاریو بازگشتند و با پر کردن مدارک و ثبت گم‌شدن چمدان‌هایشان در شرکت ایرکانادا، پیگیر پیدا شدن چمدان‌ها شدند.
نیکیتا از طریق ایرتگ اپلی که در چمدانش جاسازی کرده بود، تلاش کرد تا محل چمدان را بیابد. آن‌ها تقریباً یک ماه در مونترال منتظر ماندند تا در نهایت به یک مرکز پردازش در اتوبیکو (Etobicoke) در منطقه بزرگ تورنتو راهنمایی شدند. با اینکه محل چمدان‌های این زوج جوان پیدا شده بود اما ایرکانادا برای پس گرفتن چمدان‌ها به آن‌ها هیچ کمکی نکرد. چمدان‌های این زوج بیش از سه ماه در انبار این مرکز نگه داشته شد.
این زوج زمانی که هیچ پاسخ درستی از سوی ایرکانادا دریافت نکردند ماجرا را به پلیس اطلاع دادند. افسران پلیس با حکم بازرسی انبار اتوبیکو سعی در به دست آوردن حقیقت کردند.
پلیس با بررسی این موضوع و بازرسی انبار اتوبیکو اعلام کرد یک سازمان خیریه که با شرکت هواپیمایی ایرکانادا قرارداد دارد، پس از مطالبه نشدن چمدان‌ها، به‌طور‌قانونی آن‌ها را از شرکت هواپیمایی دریافت کرده و چمدان‌ها به انباری در اتوبیکو منتقل کرد.
نیکیتا ریس ویلسون تصور می‌کرد از آن جهت که چمدان‌ها دارایی شخصی آن‌ها محسوب می‌شوند، با دخالت پلیس می‌تواند آن‌ها را توقیف کرده و پس بگیرد. درحالی‌که بنا به گفته ایرکانادا چمدان‌ها تحت شرایط قانونی اهدا شدند و قابل‌برگشت نیستند.
برای ریس ویلسون این سؤال مطرح شد که این چه قانونی است که به ایرکانادا چنین اجازه‌ای داده است.
ایرکانادا در توضیحاتش به گلوبال‌نیوز گفت: «هدف ما همیشه این است که چمدان‌ها به دست مشتریان برسد و برای حل این موضوع تلاش می کنیم.» این شرکت هواپیمایی اطلاعات بیشتری در مورد سیاست‌های فعلی چمدان‌های گم‌شده یا نام موسسه خیریه‌ای که با آن قرارداد دارد، ارائه نکرده است.
گابور لوکاچ (Gabor Lukacs) از مدافعان حقوق مسافران، اقدامات شرکت ایرکانادا را دزدی قلمداد کرده و گفت: این فاجعه‌بارترین مسئله مرتبط با چمدان مسافران است که در ۱۵ سال فعالیتش در بخش مدافع حقوق مسافران، دیده است.
لوکاچ معتقد است فقط به این دلیل که ممکن است قراردادی بین ایرکانادا و یک مؤسسه خیریه وجود داشته باشد، به این معنی نیست که هیچ راهی برای اعطای اموال مسافران توسط ایرکانادا وجود ندارد.
مارکوس بورنفروند (Marcus Bornfreund)، وکیل جنایی تورنتو، نگرانی‌های لوکاچ را تکرار کرده و گفت: « به‌طور‌قانونی مالکیت آن چمدان‌ها با این شرکت هواپیمایی نیست. این موضوع در هیچ بخشی از قوانین ایرکانادا نشان داده نشده است. رسیدن چمدان‌ها به تأخیر افتاده، گم شده و سپس پیدا شدند.» بنابراین مالکیت آن‌ها دوباره به صاحبشان بازمی‌گردد.
در نهایت این زوج جوان موفق شدند چمدان‌های خود را به دست آورند اما نیکیتا ریس ویلسون اظهار داشته این تجربه ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد بنابراین مردم را تشویق کرد تا خطوط هوایی را پاسخ‌گو نگه‌دارند. وی به گلوبال‌نیوز گفت از شرکت هوایی ایرکانادا غرامت مالی دریافت کرده اما در حال بررسی اقدامات قانونی بیشتر برای این شرایط است.
خبرهای صبحگاهی
