تحریریه «مداد»
اتانازی یکجور وارونگی در خود دارد. در اینجا علم پزشکی که اساسا هدفش بازگرداندن سلامت به انسان‌ها و افزایش طول عمر آنهاست، مرگ را برای بیماران مهیا می‌کند. مرگ اختیاری با کمک پزشک در همه جای جهان قانونی نیست و شهروندان کشورهای اندکی می‌توانند در شرایط وخیم، درخواست خود برای یک مرگ آرام را به شکل قانونی به ثمر برسانند.
برای اولین بار در کانادا دادگاهی در سال ۲۰۱۵، قانون دولت فدرال مبنی بر ممنوع بودن مرگ با کمک علم پزشکی را به چالش کشید و آن را خلاف منشور حقوق و آزادی‌های شهروندی کانادا دانست. حدود ۱۴ ماه بعد دولت فدرال در پاسخ به این رای دادگاه، لایحه ۱۴C را از تصویب مجلس گذراند که به موجب آن شرایط قانونی مرگ اختیاری با کمک پزشکی مدون گردید.
در حال حاضر در کانادا دو نوع کمک پزشکی برای مرگ مجاز شناخته می شود: یکی مرگی که توسط کمک مستقیم و به سرپرستی یک پزشک یا یک پرستار و به در خواست بیمار صورت می‌پذیرد. دومی مرگی که مواد لازم برای آن توسط پزشک یا پرستار به بیمار داده می‌شود و اقدام به مرگ توسط خود بیمار اجرایی می‌گردد.
برای اینکه کسی اجازه مرگ خود خواسته با کمک پزشکی در کانادا پیدا کند باید واجد شرایط خاصی باشد و امیدی به نجات او نرود و از درد و ناراحتی زندگی برایش سخت شده باشد. همچنین به منظور جلوگیری از ترویج توریسم خودکشی مقرر شده که داوطلب مرگ باید شهروند کانادا و واجد شرایط بیمه درمانی دولت کانادا باشد. درخواست مرگ اختیاری افراد زیر ۱۸ سال مورد قبول نیست. فردی که درخواست مرگ اختیاری دارد باید از نظر سلامتی در شرایط وخیم و غیر قابل برگشتی تشخیص داده شود و مرگش با در نظر گرفتن یک مدت زمان منطقی، قابل پیش‌بینی باشد.
» همچنین بخوانید خانه‌های سالمندان دولتی؛ یک رسوایی کبکی
اغلب کسانیکه درخواست کمک پزشکی برای مرگ خودخواسته می کنند یا دارای بیماری‌های غیرقابل علاج هستند یا ناتوانایی‌های شدید روحی و جسمی دارند که تحمل ساعت به ساعت زندگی را برای آنها سخت می‌کند. فردی که درخواست مرگ داوطلبانه داشته باشد باید این درخواست را خود شخصا و بدون فشار بیرونی، تنظیم و ارائه کرده باشد و از نحوه مرگ خود اطلاع حاصل کند. همچنین باید رضایت خود را در این خصوص اعلام نماید. اطلاعات بیشتر درباره قوانین مربوط به مرگ اختیاری را می توانید اینجا پیدا کنید.
طبق آمار اداره سلامت کانادا طی سه سال گذشته حدود هفت هزار نفر از خدمات پزشکی استفاده کرده‌اند تا به شکل داوطلبانه به زندگی خود پایان دهند. بیشتر این درخواست‌ها از جانب کسانی بوده که به سرطان‌های سخت مبتلا بوده‌اند. مرگ اختیاری، حدود یک درصد کل مرگ‌های کانادا را شامل می‌شود. در اغلب موارد این پزشکان بوده‌اند که خدمات منجر به مرگ را فراهم کرده‌اند. در ده درصد موارد هم این کار توسط پرستاران انجام شده است و فقط در شش درصد موارد، مدیریت فرایند منتهی به مرگ به خود بیمار سپرده شده است.
اتانازی، قانونی که برای حفظ حق مرگ شرافتمندانه برای شهروندان تنظیم شده، حس متناقض و نمای عجیبی دارد. وقتی به آن فکر می‌کنید شاید هزاران داستان محتمل ازماجراهای تلخ در ذهنتان نقش ببندد ولی برای آنها که روزهای‌شان را به ناامیدی بر تخت بیمارستان می‌گذرانند، می‌تواند پیام رهایی باشد.
