بهترین کافی‌شاپ مونترال در کوچه پس‌کوچه‌های قدیمی، طعم خوش اسپرسو،، مهاجری از ایتالیا

فکر کنم عده زیادی از شما با من موافق باشید که هیچ چیز مثل یک دورهمی دوستانه و نوشیدن یک فنجان قهوه گرم در سوز و سرمای روزهای برفی مونترال که چندان هم از ما دور نیستند، دلچسب و لذت‌بخش نیست. اما لذت این ماجرا وقتی دوچندان می‌شود که به جای رفتن به کافی‌شاپ‌های زنجیره‌ای جورواجوری که در همه خیابان‌ها و محله‌های مونترال زیاد می‌بینید، طعمی جدید از قهوه را در یک کافی‌شاپ منحصر به فرد امتحان کنید! کافی‌شاپی محلی و بکر در دل کوچه پس‌کوچه‌های قدیم مونترال. جایی که طبق نظرسنجی‌های اینترنتی، در بین ۵۰ کافی‌شاپ برتر جهان به انتخاب مردم، جایگاهی ویژه برای خودش دست و پا کرده و آوازه اسپرسوی اصیل ایتالیایی‌اش، دل هزاران ماجراجو و توریستی که به مونترال سفر کرده‌اند را برده‌است. کافی‌شاپی که ارمغان یک مهاجر خوش‌فکر ایتالیایی بود. این هفته با ما به کافی‌شاپ ایتالیایی اُلیمپیکو Café Olimpico سری بزنید.

برای سینیور روکو فورفارو Rocco Furfaro سه چیز در زندگی اهمیت بسیار ویژه‌ای داشت: اول، داشتن دوستان زیاد، دوم داشتن محلی برای برپایی مهمانی و جشن و سوم، کمک برای ساخت و نوسازی کلیساهای کاتولیک.

این سه موضوع ویژه از تفکرات سنتی ایتالیایی روکو ناشی می‌شدند. اما اولین موضوع مهم در زندگی که همان داشتن دوستان زیاد بود، باعث شد که او که مهاجری از شهر رُم ایتالیا در مونترال بود، برای ۳۶ سال، مالک یکی از محبوبترین کافی‌شاپ‌های مونترال در محله قدیمی Mile-End شود. انگیزه اولیه روکو از تاسیس این مکان در سال ۱۹۷۰، درست کردن جایی برای مهاجران سن و سال‌دار ایتالیایی بود که بتوانند دورهمی مسابقات فوتبال تیم ملی کشورشان را کیلومتر‌ها دورتر از وطن، تماشا کنند و در کنارش قهوه اصیل ایتالیایی را هم مزه‌مزه کنند. البته که بعدها دانشجویان دانشگاه‌های مونترال، که دنبال جایی متفاوت برای خوردن قهوه روزانه‌شان بودند، به مشتریان روکو اضافه شدند. روکو، حدود ۱۰ سال قبل از تاریخی که این کافی‌شاپ را تاسیس کند یعنی سال ۱۹۶۰، فقط با دوچمدان، به مونترال رسیده‌بود. به محض وارد شدن ازدواج کرد و به عنوان اولین شغلش در کانادا، شغل سنتی هر ایتالیایی یعنی پیتزا‌پزی را انتخاب کرد. خلاقیتی که او در ساخت دکور مغازه پیتزافروشی به خرج داده بود، مورد توجه کشیش کلیسای سن‌میشل قرار گرفت و کشیش از او خواست برای کمک به کلیسای کاتولیک، سِن اصلی این کلیسا را هم روکو بسازد. در ازای این خدمت، روکو از کشیش خواست تا زیرزمین کلیسا را برای گرفتن جشن و مهمانی به او بدهد. از آن به بعد برای مدت سی سال، روکو در زیرزمین کلیسا، برای دوستان ایتالیایی‌اش مراسم و مهمانی برگزار میکرد. ایده داشتن یک کافی‌شاپ هم در خلال این مهمانی‌ها شکل گرفت. او تصمیم گرفت پیتزا‌فروشی‌اش را بفروشد و کافی‌شاپ « اُلیمپیکو » را افتتاح کند. البته این کافی‌شاپ در بین مردم عادی به نام Open Da Night معروف است.

دلیلش هم خیلی جالب است. ابتدا روی شیشه این کافی شاپ عبارت Open Day and Night نوشته‌شده بود. اما با گذشت زمان، بعضی حروف پاک شدند و عبارت نیمه‌کاره بین مردم دهان به دهان نقل شد و همین نام رویش ماند.

امروز هم اگر سری به این کافی‌شاپ بزنید، این نام رنگ و رو رفته و خاطره‌انگیز را آنجا می‌بینید. روکو که از همان روزهای اول، کار و بارش حسابی گرفته بود، چندسال بعد تیم فوتبال نیمه‌حرفه‌ای، Superega-St.Viateur را تاسیس کرد و حتی چند بازیکن از ایتالیا را هم به ترکیب آن اضافه کرد. در واقع اینطوری انگار او به تمام رویاهای ایتالیایی‌اش در قالب یک مهاجر مونترالی جامعه عمل پوشانده بود. روکو فورفارو، فرد بسیار خیر و چهره مهمی در اتفاقات فرهنگی جامعه مهاجران ایتالیایی مونترال بود. او در سال ۲۰۰۵ بر اثر سرطان درگذشت و امروز دو دخترش روسانا و ویکتوریا، میراث محبوب او را اداره می‌کنند. البته آن‌ها در سال ۲۰۱۶، شعبه دومی هم برای این کافی‌شاپ باز کرده‌اند ولی همچنان، اولین محل که پدرشان را مشهور کرد، شلوغ‌ترین جا است.

چرا این کافی‌شاپ اینقدر محبوب شد؟

چیزی که این کافی شاپ ایتالیایی را در دل مونترالی‌ها حسابی جا کرده، طعم ویژه اسپرسو آن بود که هیچ جای مونترال نظیرش یافت نمی‌‌شد. رِسِپی منحصر به فرد سینیور روکو، که تا به امروز هم کسی از اسرارش سردرنیاورده، یک طعم مهاجر ایتالیایی بود که در بین طعم‌های مونترالی جایگاه ویژه خودش را باز کرد. کم‌کم آوازه این اسپرسوهای ویژه در کل کانادا و حتی دنیا پیچید و بسیاری از توریست‌هایی که به مونترال می‌آیند، هر طور شده خودشان را به نوشیدن یک اسپرسو در این کافی‌شاپ مهمان می کنند. امروز هم اگر به این کافی‌شاپ بروید، این طعم بی‌نظیر را می‌توانید درست مثل روز اول، مزه‌مزه کنید. یکی از ویژگی‌های جالب این کافی‌شاپ این است که خیلی از فرهیختگان، روشنفکران و هنرمندان مونترالی در این محل، قرارهای دورهمی می‌گذارند و حسابی با فضای آن حال می‌کنند! یکی از شعارهای کافه الیمپیکو هم همین است: « اینجا، با آدم‌های مهم ملاقات می کنید!» یکی از این آدم‌های مهم «جاستین ترودو» است که گاه‌گاهی به این محل سری می‌زند!
یک ضرب‌المثل بامزه هم درباره این کافی‌شاپ بین مونترالی‌ها رواج دارد: «اگر می‌خواهی سر صبح شنبه لبخند روی صورت زنت بیاوری، یک اسپرسو در الیمپیکو مهمانش کن!»