هفتهای که گذشت لیگ ملی هاکی یا NHL شاهد وقوع توفانی بود که از توئیتر آغاز شد. دو نوشته نسبتاً طولانی یکی از بازیکنان هاکی در توئیتر در تشریح زجرها و فشارهای سالهای اول بازی حرفهای، به بقیه هم جرأت داد تا یکییکی لب بگشایند و از شکنجه روحی که در آن دوران دیدهاند صحبت کنند.
دانیل کارسیلو Daniel Carcillo با سابقه بالای سر بردن دو جام استنلی از دوران کابوسوار خود در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳ در تیم پیتزبورو پینگوئینز پرده برداشت و به مشقات تحمیلی از سوی هم تیمیهای خودش اشاره کرد. فشارهایی که او را در سن هفده سالگی، تا مرز خودکشی پیش برد.
ورود یک بازیکن جوان به ترکیب اصلی یک تیم در لیگ ملی هاکی با دشواریهای زیادی همراه است و طبیعی است که باید آزمونهای ورزشی زیادی را پشت سر گذاشته باشد تا شایستگی قرار گرفتن در کنار ستارهها را پیدا کند؛ اما جدای از این مسئله که طبق نظر مربی و باشگاه است، طبق یک سنت دیرینه و نانوشته بازیکنان ترکیب اصلی هر تیم هم روال خاص خودشان را برای استقبال از بازیکن تازه وارد دارند. استقبالی توأم با سختگیری، تحمیل فشار روحی و زورگویی و مهمتر از آن مجبور کردن بازیکن جوان به انجام کارهایی تحقیرآمیز که با هدف خُرد کردن شخصیت آنها اعمال میشود. در اصطلاح به این رسم سختگیری و سربه سر گذاشتن یک بازیکن یا همکلاسی یا هم تیمی تازه وارد Hazing گفته میشود که البته همیشه بار منفی دارد و توأم با رفتارهایی است که شخص کم تجربهتر، جوانتر و تازهوارد را در موقعیتی نامطلوب قرار میدهد.
تنبیه بدنی، خرد شدن شخصیت
کارسیلو در مصاحبه با The Canadian Press درباره تحربه خود گفت: «بدترین سال زندگیام بود. وقتی وارد NHL شدم آرزوهایم برآورده شد؛ اما بیشک آن سال، سختترین سال زندگی من شد.» کارسیلو که اکنون ۳۳ ساله است زمانی تصمیم به این افشاگری گرفت که اخبار مربوط به آزار و اذیت جنسی از کالج سنت مایکل St. Michael’s College School که یک مدرسه پسرانه خصوصی در تورنتو است به بیرون درز کرد. این بازیکن به این تیجه رسید که اگر تجربه شخصیاش را با مردم در میان بگذارد می تواند به بقیه جوانان کمک کرده باشد. این افشاگریها تحت عنوان «هفته آگاهسازی در مورد قلدری» صورت گرفته است.
آزاری که این بازیکن هاکی دیده، شامل کتک خوردن هر روزه سر تمرین با چوب هاکی است و به یکی از رسمهای زشت تمرینات هم اشاره داشته که به آن «تمرین دوش» می گویند. در این تمرین بازیکن تازه وارد و جوان تیم باید در حالی که بقیه بازیکنان دوش میگرفتند یا صورت اطلاح میکردند کنار آن ها کف زمین مینشسته و بقیه روی او ادرار میکردند یا به صورتش کف می پاشیدند و تنباکو پرتاب می کردند: «هیچ کس نمیتواند جلوی مرا بگیرد که این ماجراها را تعریف نکنم. این ورزش و این فرهنگ بلاهای زیادی سر من آورده است. فقط می خواهم مطمئن شوم که مردم این حقیقت ناراحتکننده را درک میکنند. این که والدین می دانند سر این تمرینات واقعاً چه می گذرد و این موارد خیلی بیشتر از مورد شخصی من اتفاق می افتد.»
از دیگر خاطرات تلخ کارسیلو مربوط به زمانی است که او و پنج شش نفر دیگر از جوانان تیم را داخل دستشویی کوچک اتوبوس حامل بازیکنان تیم حبس کرده بودند و آنها به مدت ۴۵ دقیقه در حالتی فشرده به صورت ایستاده در فضایی بسیار کوچک قرار داشتند.
پیش از این مربیان و باشگاههایی هم بوده اند که به خاطر دست داشتن بازیکنانشان در زورگویی و آزار بازیکنان جوان و تازهوارد تیم جریمه و محروم شدهاند؛ اما این باعث پایان یافتن سنت عجیب و غیرانسانی تیمهای مطرح در لیگ ملی هاکی نشده است.
به رغم حمایت برخی از بازیکنان از اظهارات کارسیلو و عدهای از آنها که شهادت دادهاند شاهد بدرفتاریها با این بازیکن بودهاند، هنوز قانون جدیدی برای پیشگیری از موارد احتمالی در آینده وضع نشده است و تا زمانی که خود باشگاهها شکایات در این رابطه را جدیتر بررسی نکنند صدای اعتراض بازیکنان جوان کمتر شنیده میشود.