جامائیکا نگران آغوش ویران‌گر «ملیسا» شدیدترین توفان ثبت‌شده‌ی تاریخ جامائیکا، در راه جزیره

گردباد «ملیسا» از توفان‌های دسته‌ی پنج و سرعت بادی معادل ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت، تا ساعتی دیگر وارد خاک جامائیکا می‌شود. بر اساس گزارش‌های رسمی، قطر چشم گردباد «ملیسا» حدود ۱۹ کیلومتر اعلام شده است.

مقام‌های هواشناسی می‌گویند این شدیدترین توفانی است که در ۱۷۴ سال گذشته، یعنی از آغاز ثبت داده‌های رسمی، این کشور را درنوردیده است.

پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد مسیر توفان به‌صورت مورب، از جنوب در ناحیه‌ی Saint Elizabeth وارد و از شمال در حوالی Saint Ann خارج شده و سپس به سمت کوبا حرکت خواهد کرد. در سواحل جنوبی، خطر طغیان مرگبار آب تا ارتفاع چهار متر اعلام شده است.

تاکنون مرگ حداقل هفت نفر در منطقه به این توفان نسبت داده شده: سه نفر در جامائیکا، سه نفر در هائیتی و یک نفر در جمهوری دومینیکن.

▪ کمک‌رسانی در آماده‌باش کامل

سازمان بین‌المللی مهاجرت اعلام کرده است بسته‌های کمک فوری شامل چراغ‌های خورشیدی، چادرهای داخلی، پتو و ژنراتور از انبارهای منطقه‌ای به‌محض عبور توفان، به جامائیکا ارسال خواهد شد.

سازمان غیرانتفاعی Direct Relief نیز آماده‌ی اعزام دارو برای درمان یک‌ماهه‌ی حدود سه‌هزار نفر و همچنین ارسال ۱۰۰ بسته‌ی امدادی ویژه‌ی نیروهای میدانی به‌محض بازگشایی فرودگاه اصلی این کشور است.

▪ پناهگاه‌ها باز اما کم‌استقبال

بیش از ۱۳۰ پناهگاه در سراسر جزیره فعالند اما شمار کسانی که تا دوشنبه شب به آن‌ها پناه برده‌اند، کمتر از هزار نفر گزارش شده است. در Old Harbor، غرب کینگستون، حدود ۲۰۰ نفر در پناهگاه‌ها مستقر شده‌اند.

▪ انتظار پراضطراب تا لحظه‌ی برخورد

بر اساس اعلام مرکز ملی توفان در آمریکا، بامداد سه‌شنبه، مرکز توفان در ۹۰ کیلومتری جنوب‌شرقی نگریل قرار داشت و با سرعت حدود ۱۱ کیلومتر در ساعت به سمت شمال‌شرق حرکت می‌کرد. کوبا نیز در آماده‌باش کامل است و بیش از ۶۰۰ هزار نفر در شرق این کشور، از جمله در شهر سانتیاگو، به‌طورگسترده تخلیه می‌شوند.

▪ درباره‌ی توفان ملیسا

«ملیسا» ششمین توفان اقیانوس اطلس از نظر شدت فشار مرکزی به‌شمار می‌رود. هرچقدر فشار هسته‌ی یک گردباد کم‌تر باشد، توفان قدرتمندتر و مخرب‌تر است.

فشار هسته‌ی این توفان ۹۰۳ میلی‌بار ثبت شده که آن را پس از توفان‌های تاریخی زیر قرار می‌دهد:

۱. ویلما (۲۰۰۵) – ۸۸۲ میلی‌بار

۲. گیلبرت (۱۹۸۸) – ۸۸۸ میلی‌بار

۳. روز کارگر (۱۹۳۵) – ۸۹۲ میلی‌بار

۴. ریتا (۲۰۰۵) – ۸۹۵ میلی‌بار

۵. آلن (۱۹۸۰) – ۸۹۹ میلی‌بار

۶. ملیسا (۲۰۲۵) – ۹۰۳ میلی‌بار

بادهای پایدار ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت، دسته‌ی پنج، و مسیر مستقیم به‌سوی جامائیکا و سپس کوبا، باعث شده این توفان در ردیف خطرناک‌ترین پدیده‌های جوی تاریخ اقیانوس اطلس قرار گیرد.

▪ فشار چشم توفان

شدت یک توفان به میزان زیادی با فشار هوای مرکز آن (چشم توفان) سنجیده می‌شود. هرچه این فشار کم‌تر باشد، اختلاف بین فشار داخل چشم و محیط اطراف بیش‌تر شده و نیروی مکنده و سرعت چرخش توفان بالاتر می‌رود. بنابراین ثبت فشارهایی مانند ۹۰۳ میلی‌بار در ملیسا نشانه‌ی انرژی عظیم نهفته در این توفان است که می‌تواند به‌طورناگهانی خسارات سهمگین ایجاد کند.

▪ چشم توفان

چشم توفان ناحیه‌ای آرام و کم‌باد در مرکز سامانه است که معمولاً آسمان در آن صاف‌تر است. اما این بخش در حقیقت خطرناک‌ترین نقطه‌ی توفان را احاطه می‌کند: «دیوار چشم» که در آن شدیدترین بادها و بیش‌ترین بارش‌ها رخ می‌دهد. هنگامی که چشم از روی زمین عبور می‌کند، ممکن است لحظه‌ای فریب‌دهنده از آرامش ایجاد شود، اما لحظاتی بعد با ورود مجدد دیوار چشم، اوج شدت توفان بازمی‌گردد.

▪ بزرگ‌ترین گردباد منظومه‌ی شمسی در سیاره‌ی مشتری

مقایسه‌ی توفان‌های زمینی با پدیده‌های کیهانی نشان می‌دهد که طبیعت تا چه اندازه می‌تواند قدرتمند باشد. «لکه سرخ بزرگ» در سیاره‌ی مشتری یک توفان چرخان عظیم است که چند برابر پهن‌تر از کل کره‌ی زمین بوده و صدها سال است که ادامه دارد. این مقیاس شگفت‌انگیز نشان می‌دهد که طوفان‌ها در منظومه‌ی شمسی از طیف‌های کاملاً متفاوتی از انرژی و زمان پیروی می‌کنند، در‌حالی‌که نمونه‌های زمینی مانند ملیسا، اگرچه کوتاه‌عمرترند اما می‌توانند در مدت کوتاهی خسارتی عظیم بر زندگی انسان وارد کنند.

منبع: Associated Press و منابع مختلف دیگر، سازمان‌های محلی

این مطلب ابتدا با این لینک در کانال تلگرامی «مداد» منتشر شد.