پوریا ناظمی
سال 2015، دنی ویلنوو، فیلمی را روانه پرده‌های سینما کرد که برخلاف ظاهر ساده و داستان به نظر تکراری‌اش توانست با استقبال غیر منتظره مخاطبان مواجه شود؛ سیکاریو.
سیکاریو که با حضور ستارگانی چون املی بلانت، بِنِسیو دِل‌تورو و جاش برولین به روی پرده‌های سینما آمد داستان گروهی از ماموران پلیس فدرال آمریکا و ماموران اداره مبارزه با مواد مخدر این کشور را نشان می‌داد که در تلاش برای توقف یکی از کارتل‌های مواد مخدر مکزیک، گروه ضربتی را تشکیل می‌دهند. اما در دل این گروه ضربت همه انگیزه یکسانی ندارند و اهداف شخصی و انتقام‌جویی داستان را به پیش می‌برد.
داستان مواد مخدر و مبارزه با آن در مرزهای جنوبی آمریکا داستان تازه‌ای نیست. اما آنچه این فیلم را جذاب می‌کرد روایت خطی و ساده داستان، درخشش بازیگران در ایفای نقش، موسیقی تاثیر گذار و شاید از همه مهمتر نماهای درخشانی بود که هر یک از نماهای فیلم را به تابلو دلپذیری از رنگ و منظره بدل می‌کرد.
موفقیت خیره کننده این فیلم که ازجمله سه نامزدی جایزه اسکار و نامزدی سه جایزه بفتا را برای آن به همراه آورد، استودیو فیلم سازی سونی را مصمم کرد که دنباله‌ای بر آن بسازد. داستانی که این بار بر شخصیت الخاندو گیلیک (Alejandro Gillick) با بازی بنسیو دل‌تورو تمرکز دارد.
دِل تورو و جاش برولین به روی پرده های سینما آمد
داستان این بار پیچیده تر شده است. پس از یک حمله تروریستی در شهر کانزاس، ایالات متحده تصمیم می‌گیرد به مبارزه با یکی از کارتل‌های مواد مخدر بپردازد که مشکوک به ورود غیر قانونی ستیزه‌جویان اسلام گرا به خاک آمریکا برای انجام فعالیت های تروریستی است. نقشه راه این کار ایجاد جنگ داخلی میان گروه‌های مواد مخدر این کشور است و بهترین وسیله استفاده از الخاندو گیلیک برای این کار.
سیکاریو: روز سرباز استفانو سولیما، کارگردان ایتالیایی الاصل کارگردانی کرده است و اگرچه کماکان بازی‌ها در این فیلم جذاب و دیدنی است، اما فیلم نتوانسته است نظر منتقدان را مانند فیلم قبلی کسب کند. بخشی از این عدم موفقیت به موضوع داستان بر می‌گردد که در شرایطی که موضوع مرزهای جنوبی آمریکا و رفتاری که دولت آمریکا با پناه جویان و مهاجران انجام می‌دهد، فیلم به طور طبیعی موضوعی چالش برانگیز را دنبال می‌کند. از سوی دیگر به طور طبیعی فیلم تازگی قسمت قبل را ندارد و آنچه قسمت پیشین را برای مخاطب جذاب می‌کرد حالا آشنا است.
با این وجود اگر به فیلم‌هایی با موضوع داستان‌های باندهای مواد مخدر و تعقیب و گریز و توطئه و شبکه‌های مافیایی علاقه‌مند هستید، این فیلم شاید در فهرست بهترین‌های ژانر قرار نگیرد اما برای مدتی که در سینما هستید مایوستان نمی‌کند اگرچه بعد از ترک سینما احتمالا آن را فراموش خواهید کرد.
در ادامه توجه شما را به تیزر این فیلم جلب می‌کنیم:
