نیروانا احسانی
این ایرانی‌ها که شامل ۵۵ زوج هستند گروهی را در شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرده و با به اشتراک گذاشتن تجربیات مشترک از جدایی، انتظار و تلاش در جهت دریافت اقامت دائم، باهم متحد شده‌اند. آن‌ها معتقدند اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا آن‌ها را با تأخیرهای غیرمنطقی طولانی‌مدت و در برخی موارد با رد ویزای کسانی که می‌خواهند به دیدنشان بیایند، ناکام گذاشته و باعث سال‌ها جدایی و دوری از عزیزان‌شان شده است.
آزاده، حمیدرضا و سونیا از ایرانیانی هستند که همچنان منتظر جواب درخواست اقامت دائم (PR) خود از سوی اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا هستند. آزاده پنج سال است که در کانادا انتظار می‌کشد و حمیدرضا به گونه‌ای دیگر در ایران منتظر است.
برخی از این افراد در اثر فشارهای روحی مجبور به مصرف داروهای ضد افسردگی شده‌اند و برخی دیگر به طلاق فکر می‌کنند.
بر اساس داده‌های پردازش اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا، پردازش تکفل یا حمایت مالی همسر در حدود ۱۶ ماه طول می‌کشد اما ظاهراً برخی از زوج‌های ایرانی سال‌هاست که در بلاتکلیفی به سر می‌برند.
در گزارشی که به تازگی در CBC منتشر شده، قید شده که از زمان مرگ مهسا امینی و آغاز اعتراضات مردمی در ایران، رژیم جمهوری اسلامی مردم را به شدت سرکوب کرده که صدها کشته و هزاران زندانی در پی داشته و حتی برخی از آن‌ها به دلایل ناعادلانه اعلام شدند. حامیان اعتراضات مردمی ایران نه در داخل و نه در خارج از این کشور از تهدیدهای رژیم جمهوری‌اسلامی در امان نبوده‌اند. همین موضوع باعث شده تا افرادی که در کانادا هستند تلاش مضاعف و پیگیری‌های مداوم به کار بگیرند تا همسرشان را که در ایران در انتظار هستند را به کانادا بیاورند. ایرانی‌های ناامید در کانادا از اینکه دوباره به ایران بازگردند می‌ترسند. آن‌ها از دستگیر و شکنجه‌شدن توسط جمهوری‌اسلامی می‌ترسند.
اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا از مصاحبه با CBC خودداری کرده اما سخنگوی وزارت امورخارجه در بیانیه‌ای کتبی اعلام کرد این وزارتخانه به شدت نگران افرادی است که از وضعیت ایران متأثر شده‌اند. وی تاکید کرد الحاق خانواده‌ها یک اولویت برای دولت کانادا است.
به گفته این گروه ایرانی ساکن کانادا، درخواست آن‌ها که توسط همه ۱۱۰ نفر داخل و خارج کانادا امضاشده در نهم ژانویه ۲۰۲۳ به وزیر مهاجرت «شان فریزر» ارسال‌شده اما از آن جهت که پاسخی از سوی آن‌ها ارائه نشده به نظر می‌رسد این نامه نادیده گرفته شده است. دفتر وزیر از هرگونه اظهارنظر در این رابطه خودداری کرد.
طولانی‌ترین زمان انتظار به حمیدرضا و همسرش تعلق دارد که پنج سال دوری را تحمل کرده‌اند و دو سال و هفت ماه انتظار برای دریافت اقامت دائم است. آن‌ها از سال ۲۰۱۸ جدا از هم زندگی می‌کنند. اولین درخواست ویزای حمیدرضا برای دیدار از همسرش رد شده بنابراین در ژوئیه ۲۰۲۰ دوباره درخواست ویزا داده است.
حمیدرضا از طریق مترجمی از کرمان به خبرنگار CBC گفت که استرس این فرآیند تأثیرات مخرب شدیدی بر سلامت همسرش که یک آرایشگر در کبک است، داشته و این شرایط و تأثیرات سلامت روان ناشی از آن روی حرفه هر دوی آن‌ها اثر منفی گذاشته است. حمیدرضا تاکید کرد قادر به تمرکز بر انجام کارش نبوده و از نظر مالی دچار مشکل شده است.
ایمیلی از سوی اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا به حمیدرضا رسید که اصالت رابطه زناشویی آن‌ها را زیر سؤال برده بنابراین از وی خواسته شد تا مدارک بیشتری در این رابطه ارائه کند.
حمیدرضا از پنج سال انتظار می‌گوید برای اینکه آن‌ها بتوانند کنار هم باشند. وی گفت اگر این عشق نیست، تعریف شما از عشق چیست؟ من تقریباً همه چیزم را از دست داده‌ام.
زوج دیگری با انتظار دو سال و دو ماه برای پیوستن همسرش به وی در بریتیش کلمبیا از مشکلات ناباروریش، آرزوی مادر شدنش و هزینه ۳۰ هزار دلاری درمان‌های باروری می‌گویند. آن‌ها دوستان قدیمی خانوادگی بودند که در ایران بزرگ‌شده و در اکتبر ۲۰۲۱ پس از تأخیرهای ناشی از کووید۱۹ ازدواج کردند و مدت کوتاهی پس از آن درخواست اقامت دائم خود را ارائه کردند. این زوج در آستانه ۴۰ سالگی خود نگران هزینه بالایی که برای شانس بچه‌دار شدن خود کرده‌اند، هستند. سونیا با ناراحتی می‌گوید نمی‌خواهد شانس مادر شدن را برای همیشه از دست بدهد. او از آرزوی زندگی مشترک و بچه‌دار شدن‌شان می‌گوید.
قابل توجه است سونیا حدود یک دهه پیش به کانادا مهاجرت کرد. اگرچه او در اینجا شغل و زندگی موفقی برای خود ساخته است اما بدون شریک زندگی خود، تنهاست. او از دوست داشتن همسرش می‌گوید و اینکه اگر اقامت همسرش درست نشود و مجبور شود، کارش را رها کرده، خانه‌اش را می‌فروشد و پیش همسرش می‌رود. سونیا این سخنان را با گریه می‌گوید.
آزاده دیگر ایرانی ساکن کاناداست که از مشکلات خود و دخترش برای دریافت اقامت همسرش می‌گوید. انتظار چهار سال جدایی که تأثیرات مخربی روی دخترشان داشته است.
آزاده و دخترش که در نزدیکی تورنتو زندگی می‌کنند، در سال ۲۰۱۹ به عنوان پناهنده وارد کانادا شدند و مدت کوتاهی پس از آن موفق به دریافت اقامت دائم خود شدند اما همسر آزاده ساکن تهران است و هنوز موفق به دریافت ویزا نشده است.
درخواست‌های ویزای ملاقات شوهر آزاده در طول همه‌گیری کرونا دو بار رد شده و با توجه به یادداشت پزشک که به تشریح افسردگی و اختلال اضطراب دخترشان به دلیل جدایی از پدرش اشاره‌شده هنوز به وی ویزا نداده‌اند. به گفته آزاده با توجه به این شرایط، دخترش تحت نظر روان‌شناس قرار دارد.
آزاده احساس می‌کند دولت کانادا آن‌ها را نادیده گرفته و اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا کاری برای آن‌ها انجام نمی‌دهد. وی از این اداره می‌خواهد تا به درخواستش توجه کنند. آزاده تاکید می‌کند نیاز دارد تا خانواده‌اش را باهم و در کنار هم در اینجا (کانادا) داشته باشد.
قابل توجه است میزان پذیرش درخواست ایرانیان در اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا ۱۰ درصد است و معمولاً ۹۰ رصد تقاضاها رد می‌شود. اداره مهاجرت در این رابطه هیچ اظهارنظری نکرد اما ایزابل دوبوا، سخنگوی وزارت امور خارجه در ایمیلی ادعا کرد میزان پذیرش این وزارتخانه برای همسران و فرزندان ایرانی که به دنبال اقامت دائم بودند در سال ۲۰۲۲ به ۹۰ درصد رسید. وی تأخیرها را ناشی از کووید۱۹ دانسته و اعلام کرد با اجرا کردن اقداماتی مانند دیجیتالی کردن، پردازش از راه دور و مصاحبه از راه دور، سیستم پردازش این سازمان بهبود پیداکرده و به سرعت بخشیدن برنامه‌های حمایت از همسر، کمک کرده است.
دوبوا، اتحاد خانواده را یک رکن و اولویت اساسی کانادا دانسته و اطمینان داد اداره مهاجرت در حال کار برای رسیدگی سریع به درخواست‌های اقامت دائم است.
منبع: CBC
خبرهای صبحگاهی
تحریریه «مداد»
