نیروانا احسانی
طبق گزارش آماری Blacklock هفتاد و دو درصد از پناهندگان تحت حمایت دولت کماکان دو سال پس از ورود به کانادا به برنامه‌های رفاهی متکی هستند و ۳۵ درصد هنوز پس از ده سال این وابستگی را دارند.
اداره آمار کانادا افزایش وابستگی به کمک‌های دولتی برای پناهندگان را با تصویب لایحه C-11 توسط دولت کرتین، در راستای قانون مهاجرت و حفاظت از پناهندگان، در سال ۲۰۰۱ مرتبط دانست.
این گزارش در حالی منتشر می‌شود که دولت ترودو قصد دارد در سال‌های آینده تعداد بی‌سابقه‌ای از مهاجران و پناهندگان را وارد کشور کند. لیبرال‌های فدرال بر پذیرش بیش از ۲۵ هزار پناه‌جوی سوری نظارت داشته‌اند که این افراد عمدتاً توسط دولت حمایت می‌شوند و از سوی دیگر دولت برنامه‌هایی برای پذیرش ۴۰ هزار پناه‌جو از افغانستان ارائه کرده است. به طور کلی، دولت فدرال قصد پذیرش بیش از ۷۵ هزار پناهنده در سال ۲۰۲۲ دارد.
با پذیرش بیشتر پناهندگان، تعداد رو به رشد متقاضیان شهروندی آینده، افراد متقاضی دریافت اقامت دائم، دانشجویان بین‌المللی و غیره در کانادا به بیش از ۱/۸ میلیون نفر رسیده است. دولت ترودو همچنین یکی از معدود کشورهایی بود که در طول همه‌گیری کرونا پناه‌جویان را پذیرفت و در سال ۲۰۲۰ حدود هفت هزار پناه‌جو را به کشور وارد کرد درحالی‌که برنامه اولیه بر اساس ورود ۳۰ هزار پناه‌جو طراحی شده بود.
پیش از این، قانون مهاجرت ۱۹۷۶ تازه‌واردان را مجبور می‌کرد که نشان دهند مهارت‌های کاری و توانایی مستقل بودن اقتصادی را دارند. دولت کرتین این الزام را کنار گذاشت، بنابراین پناهندگان دیگر مجبور نبودند ثابت کنند که به کمک‌های اجتماعی متکی نخواهند بود.
این گزارش نشان داد که در مقایسه با نرخ ۳۵ درصدی برای پناهندگان تحت حمایت دولت، ۲۳ درصد از پناهندگان تحت حمایت خصوصی ده سال پس از آمدن به کانادا به این حمایت متکی بودند.
به گفته الینور کاپلان، وزیر مهاجرت وقت، لایحه C-11 قرار بود بازنگری اساسی در سیستم تعیین مهاجرت و پناهندگی باشد. استاکول دی، رهبر وقت حزب اتحاد کانادا مخالفت خود را با این لایحه اعلام کرده و گفته بود که پناهندگان می‌توانند تا زمانی که ادعای آن‌ها از طریق فرآیند دشوار تعیین پناهندگان در حال انجام باشد، در کانادا مانده و مزایای اجتماعی کانادا از جمله درخواست کارت رفاه و سلامت را مطالبه کنند.
البته طرح جایگزینی برای این سیاست در جلسه استماع مجلس عوام در سال ۲۰۰۲ توسط دیوید دیویس پیشنهاد شد. دیویس از ایده اجازه دادن به هر شهروند کانادایی نسبت به حمایت مالی از هر کسی صرف‌نظر از رابطه آن‌ها با آن شخص حمایت کرد.
در نهایت به نظر می‌رسد شرایط پناهندگان کانادا و نحوه گزینش و صدور مجوزهای حمایتی برای این افراد نیازمند توجه بیشتر مقامات دولتی است.
منبع: True North
خبرهای صبحگاهی
