تحریریه «مداد»
بعد از یک سال خانه‌نشینی و نگرانی‌های مربوط به پاندمی که ضربه‌های جدی به تمام جوانب زندگی شخصی و اجتماعی ما و اقتصاد کشور وارد کرد، آمدن واکسن و توزیع آن نور امیدی بود که در دل همه ما روشن شد.
با وجود همه مشکلات، از جمله کمبود واکسن و پخش و تدارکات و کمبود نیروی انسانی در هر دو رده فدرال و استانی، امروز شاهدیم که مراکز بیمارستانی، داروخانه‌ها و کلینیک‌ها در کبک و به شکل متمرکزتر در مونترال با سرعت هر چه تمام تر طبق برنامه تعیین شده از طرف دولت برای واکسینه شدن مردم تلاش می‌کنند. در همین راستا، پس از شروع از رده‌های سنی بالا، به‌تازگی نوبت به واکسیناسیون تمام گروه‌های سنی نیز رسیده است.
یعنی همه ما در دو تا سه ماه آینده واکسن دریافت خواهیم کرد.
در این میان متاسفانه شاهد آن بوده‌ایم که برخی از افراد کامونیتی ما با سواستفاده از سیستم نهادینه شده در این کشور که بر پایه اطمینان و درستگویی شهروندان شکل گرفته، با استفاده از هویت افراد دیگر قبل از رسیدن نوبتشان اقدام به واکسن زدن می‌کنند.
شاید در نظر بگیریم که اتفاقا خوب است که هرچه سریعتر همه واکسن بزنند، اما باید عواقب و صدماتی را نیز در نظر بگیریم که این کار ممکن هست هم به خود فرد و هم به بدنه جامعه ما بزند. در این صورت، متوجه خواهیم شد که شاید کمی دیرتر واکسن زدن ارزش کلاهبرداری و سواستفاده از سیستم را نداشته باشد. یعنی به شکل خلاصه می‌توان گفت فردی که بدون رعایت نوبت خود و با دستاویز قرار دادن اصل اعتماد با استفاده از هویت یک فرد دیگر، جلوتر برای واکسن زدن اقدام می‌کند، اگرچه از لحاظ شخصی سلامت خود را حفظ کرده اما در یک نگاه عمیق‌تر ضررات و ضربه‌های زیر را به خود و بدنه جامعه زده:
اول اینکه، چنانچه در آینده برای ورود به محیط‌های کاری، مسافرت درون و بیرون کشور، یا به هر دلیل دیگری، داشتن مدرک یا پاسپورت واکسن و یا سلامتی الزامی شود، فردی که با استفاده از نام و هویت دیگران واکسینه شده هیچ مدرک شخصی برای ارائه به مسئولان نخواهد داشت.
در چنین حالتی، احتمالا تنها دو گزینه پیش پای او قرار خواهد گرفت: یا باید دوباره واکسن بزند، که از لحاظ علمی هنوز اطلاعات کافی در این مورد وجود ندارد، یا باید اقرار کند که کلاهبرداری کرده است!
در جایگاه بعدی و از دیدی وسیعتر، روزی را تصور کنید که در تیتر روزنامه‌ها به شرح کلاهبرداری همشهریان کامیونیتی با سواستفاده از هویت دیگران پرداخته‌اند! این نوع رفتار پیش از نیز سابقه داشته و قبلا در سیستم بانکی رخ داده بود، که در نتیجه آن سختگیری برخی بانک‌ها برای دادن وام مسکن به ایرانی‌ها بیشتر شد.
آیا درست است که فقط برای کمی زودتر واکسن زدن اساس یک سیستم را، که اتفاقا به دلیل استفاده از همان سیستم مهاجرت کرده‌ایم، زیر سوال ببریم؟ آیا رواست که با خود محوری و زیر پا گذاشتن اخلاق زندگی اجتماعی، کاری کنیم که همواره مورد تردید و شک در سیستم اداری واقع شویم؟
ما در کجای آینده جامعه میزبان ایستاده‌ایم؟
تینا فرشادگهر، خانه ایران مونترال
