شهرام يزدان‌پناه
هوای گرم فاصله چندانی از ما ندارد و اگر فکر می‌کنید با گرم شدن هوا از شر ترافیک زمستانی و برف راحت خواهید شد باید کمی این طرف و آن طرفتان را نگاه کنید تا ببینید که هیولاهای نارنجی مونترالی هم کم‌کم از خواب زمستانی بیدار می‌شوند تا خیابانهای شهر را دوباره اشغال کنند.
به زودی شهر به تسخیر این علامت‌های راه‌سازی نارنجی‌رنگ درخواهد آمد که معنی و مفهوم آن بسته بودن راه‌ها، تغییر مسیر و ترافیک است. علامتهایی که گاه تمام تابستان مسیری را بسته نگه می‌دارند بدون اینکه یک دانه شن در آن محل جابجا شود. فقط چند مخروط بزرگ و بدقواره ترافیکی نارنجی رنگ را می‌گذراند سر راه که مسیر بسته شود و بعد یک توالت آبی رنگ سیار آنجا نصب می‌شود و شاید چند ماشین راه‌سازی، تجهیزات و از این قبیل چیزها هم در راه بسته شده، زیر آفتاب لم بدهند و به ریش من و شما بخندند. همه اینها برای این است که تابستان ما را در ترافیک خراب کنند و بعد ناگهان غیبشان می‌زند و می‌روند تا فصل گرمای بعدی که جای دیگری را اشغال کنند.
عشق در نگاه چهارم
اولش که با این مخروط‌های عجیب و غریب روبرو می‌شوید با خودتان می‌گوید که خُب کار ساختمانی یا راه‌سازی است و چه خوب که با این هیکل بزرگ و رنگ جیغ‌شان از فاصله دور قابل دیده شدن هستند. برای ایمنی خوب است!
اما بعد از چند برخورد و ملاقات با این «مخروط نارنجی» کم کم از دیدن آنها دچار استرس و اضطراب می‌شوید چون دیدن هر دسته‌ای از آنها که گوشه‌ای ایستاده و به خط شده‌اند، نشان از بسته بودن راه، تغییر مسیر، ترافیک و صد گرفتاری دیگر دارد.
این مرحله در بعضی‌ها چند ماه و در برخی حتی چند سال طول می‌کشد تا اینکه به مرحله تنفر می‌رسید. هر جا آنها را می‌بینید چیزی زیر لب و حتی در برخی موارد با صدای بلند می‌گویید که متاسفانه ما از نوشتن آن در اینجا به دلیل برخی محدودیت‌های اخلاقی معذوریم، اگر کسی دور و برتان نباشد لگدی نثارشان می‌کنید و حتی شاید آنها را به زمین انداخته یا جابجا کنید.
دوره تنفر مدتی زمان لازم دارد تا کم کم دچار دگردسی شده و شما را برای همیشه گرفتار این «مخروط نارنجی» کند. از این زمان به بعد تنفر از مخروط‌های نارنجی ترافیکی، در کنار احساس آرامشی که از زندگی در مونترال به شما دست می‌دهد و حس تعلق و خانه را برایتان زنده می‌کند، پارادوکسی عاشقانه در قلب‌تان ایجاد می‌کند، پارادوکسی آنقدر عمیق که بالاخره یک روز غروب وقتی هوا تاریک است و غرورتان هنوز اجازه نمی‌دهد عشق جدیدتان به این نارنجی اسرارآمیز را آشکارا بیان کنید، به یکی از آنها که سر راهتان سبز شده لگدی می زنید و بعد به بهانه اینکه می‌خواهید جابجایش کنید، برش می‌دارید و می‌برید می‌گذاریدش جایی که هر روز صبح بتوانید آن را ببینید.
اگر فکر می‌کنید شما تنها کسی هستید که این داستان عشقی نارنجی‌رنگ را تجربه کرده، سخت در اشتباهید و بهتر است این مطلب را تا انتها بخوانید.
نارنجی واگیردار
گفتیم که شما در این دلدادگی «نارنجی» تنها نیستید. حالا دیگر مخروط‌های نارنجی رنگ ترافیک مونترال به نماد شهرمان تبدیل شده‌اند. از نمک و فلفل پاش تا کوسن، از جاسوئیچی تا تی‌شرت، خلاصه مردم یک جورهایی تلاش دارند تا این هیولاها را عاشقانه در قلبشان حفظ کنند.
«سارا داروو» طراح و هنرمند مونترالی مدتی است که از نمادهای مونترالی طرح‌های مختلف می‌کشد و حالا دارد روی کارت پستال‌هایی از مخروط‌های ترافیکی نارنجی‌رنگ شهر مونترال می‌کشد. البته که یکی از شخصیت‌های اصلی این کارتپستالها چاله‌های متعدد خیابانهای مونترال است. کار روی این کارتپستالها هنوز تمام نشده اما سارا تقریبا همه آنها را پیش فروش کرده است. گفته بودیم که عشق نارنجی واگیردار است! نگفته بودیم؟
سارا می‌گوید کاملا طبیعی است وقتی چیزی آزارتان می دهد شروع کنید از آن سوژه یک جوک یا سرگرمی بسازید.
شاید به همین دلیل است که نمک و فلفل پاش‌هایی که به شکل مخروط‌های ترافیکی نارنجی رنگ مونترال در فروشگاه‌های سوغاتی‌فروشی شهر عرضه می‌شوند، یکی از پرفروش‌ترین محصولات این فروشگاه‌ها هستند. نکته جالب اینکه مشتریان این محصول معمولا توریست‌ها نیستند بلکه عمدتا خود مونترالی‌ها این نمک‌پاش‌ها را می‌خرند تا احتمالا سر میز شام و زمانی‌که با موفقیت ترافیک و همه این هیولاهای نارنجی را پشت سرگذاشته و به خانه رسیده‌اند، در حال خوردن غذا به ریش آنها بخندند.
استفانی لوآسی مالک یکی از فروشگاه‌های سوغاتی‌فروشی خیابان مونت‌رویال می‌گوید «خیلی وقت‌ها توریست‌ها از من می‌پرسند چرا وقتی این علائم ترافیکی آزارتان می‌دهد از آنها سوغاتی می‌سازید و من توضیح می‌دهم که ما در مونترال درباره هرچیز اذیت‌کننده‌ای جوک می‌سازیم»
مخروطی به نام پونتو
این عشق در بعضی هنرمندان مونترالی آنقدر عمیق شده که تانیا میگناکا تصمیم گرفته با این معشوقه‌های نارنجی رنگ زندگی ببخشد. او مجموعه‌ای از داستان‌های کمیک را نوشته که شخصیت‌های اصلی آن همین مخروط‌های ترافیکی نارنجی رنگ هستند.
داستان درباره سرگذشت پونتو کوچولوست که از خانواده خود در اتوبان ۳۰ جدا می‌شود تا مونترال را از نزدیک ببیند. در این مسیر او پل عظیم‌الجثه تورکات را می‌بیند که با صبوری منتظر بازنشستگی خود است و سایر اتفاقات بامزه دیگر که کنایه‌ای به مدیریت شهری مونترال نیز دارد.
تانیا می‌گویدکه پونتو به او کمک کرده تا مسائل جدی را با زبان ساده و طنز بیان کند و حسی عمیق از رفاقت بین او و این علائم ترافیکی ایجاد نموده است. پونتو حال و هوای کودکانه دارد، صادق است و به مشکلات شهر از دریچه چشم‌های معصوم خود نگاه می‌کند و اینجاست که می‌شود بی‌پرده حرف زد.
نارنجی رنگ عشقه!
اما این همه علاقه به علائم ترافیکی آزاردهنده باید ریشه دیگری هم داشته باشد. پرفسور «فردریک متز»، طراح گرافیک و استاد دانشگاه می‌گوید هرچند رنگ نارنجی به دلیل خاصیت جلب توجه‌کننده‌ای ه روی مغز انسان دارد بیشتر در جاهایی که خطر بالقوه وجود دارد مثل کارگاه‌های ساختمانی یا راه‌سازی استفاده می‌شود؛ اما این رنگ میل به اخلاق‌گرایی و افزایش روابط عمومی انسان‌ها را نیز افزایش می‌دهد. میلی که باعث می شود انسان‌ها با هم رابطه برقرار کرده، دوست شوند و محبت بین‌شان ایجاد گردد.
نارنجی‌ام، پس هستم
از همه این حرف‌ها که بگذریم حالا دیگر این مخروط‌های نارنجی بدقواره نماد مونترال هستند. راستش را بخواهید آنقدر از این مخروط‌ها در سطح شهر استفاده شده که سارا معتقد است اگر از بالا به مونترال نگاه کنیم، شهر را یک منطقه نارنجی خواهیم دید. شاید اکر روزی آدم‌فضایی ها به دیدن زمین بیایند با نارنجی خیلی حال کنند و اول به ملاقات مونترالی‌ها بیایند. فقط مشکل اینجاست که اگر این آدم‌فضایی‌ها فتار دوستانه نداشته باشند، با خوردن چند مخروط پلاستیکی نارنجی رنگ سیر نخواهند شد!
نارنجیِ نارنجی که نه!
«کریستین فی» رئیس شرکت SMG Signalisation ضمن اینکه اعتراف می‌کند یک نمونه پنج سانتی‌متری از این مخروط‌های نارنجی را روی میز کارش دارد، اعتقاد دارد هنوز به عشق نارنجی گرفتار نشده است.
او برایمان توضیح می‌دهد که مخروط‌های استفاده شده در سطح شهر مونترال و کل استان کبک از استاندارد ویژه‌ای تبعیت می‌کنند که T-RV-7 نام دارد.
استاندارد می‌گوید که مخروط‌ها باید پلاستیکی باشند تا در اثر برخورد و تصادف، خسارت وحشتناکی ایجاد نکنند و از آن مهمتر اینکه مخروط‌ها باید ترکیبی از دو رنگ نارنجی و سفید شب‌نما باشند. این مخروط‌ها برای کارگاه‌های راه‌سازی که حداکثر سرعت در آنجا جداکثر به ۷۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد مناسب است.
هر کدام از این مخروط‌ها حدود ۱۰۰ دلار قیمت دارد اما می‌توان آنها را با یک دلار در روز اجاره هم کرد. در حال حاضر حدود ۱۲۰ هزار مخروط نارنجی در سرتاسر استان کبک مشغول خدمت هستند.
