شهرام يزدان‌پناه
چند روز پیش وقتی از «جامدادی» (نامی که روی محل دفتر مجله مداد گذاشته‌ایم) راهی خانه بودم،چند جوان از اهالی محل را دیدم که مشغول پاکسازی پیاده‌‌روها از زباله‌‌های به جا مانده از زمستان سهمگین امسال بودند. چند هفته پیش هم محله NDG در غرب مونترال شاهد برگزاری کنسرت‌های متعدد روی بالکن‌های منازل مختلف محله بود که توسط صاحبان خانه‌ها برنامه‌ریزی و اجرا می‌شد تا ورود بهار به شهر را جشن بگیرند.
صبح‌ها که به قصد «جامدادی» از خانه بیرون می‌زنم،چند زن و مرد با جلیقه‌های زرد می‌بینم که داوطلبانه سر چهارراه‌‌ها ایستاده‌اند تا در رد شدن کودکان مدرسه‌ای از چراغ سبز یا خط‌کشی عابر پیاده به آنها کمک کنند. چند ماه پیش زمانی که در یکی از روزنامه‌های محلی نوشته شد که بقالی محل به دلیل کاهش تعداد مشتریان در حال بسته شدن است، مردم محله عادت خرید خود را تغییر دادند تا این کسب‌و کار محلی و مهم، برای روز مبادا حفظ شود.
ما ایرانی‌ها هم با این فرهنگ زیبا ناآشنا نیستیم. تا همین چند صد سال پیش ایرانیان، خودشان و بدون چشمداشت به دست دولت‌ها و حاکمان، کتابخانه، مدرسه، شفاخانه، آب انبار، یخچال و حمام وقف می‌کردند. سفره‌های خیرات پهن می‌کردند و دست و بال هم را می‌گرفتند. سنت‌هایی که هنوز بسیاری از آنها باقی مانده و مدرن شده است.
مشارکت و وقف، قدرت مردم را افزایش و نفوذ دولتمردان را کاهش می‌دهد. خوب است این سنت زیبا را در کشور جدیدمان هم احیا کنیم. در کارهای محله خود مشارکت کنید یا در کامیونیتی منشا خیری باشید و لطفا گزارش آن را هم برای «مداد» بفرستید. چند عکس و چند خطی توضیح کفایت می‌کند. ما با گزارشی مفصل شما را «ستاره شهر» خواهیم کرد.
