بر اساس نتایج این مطالعه، ۹ سال پیش، حدود ۱۵ درصد از خیابانهای اصلی مونترال در وضعیت «خیلی بد» ارزیابی شده بودند. این عدد در سال ۲۰۱۵ به ۲۶٪ افزایش یافت و سال گذشته اگر چه درصد خیابانهای با وضعیت «خیلی بد» کمی کاهش یافت ولی این کاهش چندان چشمگیر نبود و در محدودهی ۲۲ درصد باقی ماند. اگر چه وضعیت خیابانهای اصلی بعد از سال ۲۰۱۵ کمی بهتر شده ولی همچنان راه بسیار زیادی باقیست تا بتوان خیابانهای این شهر را در شرایط مطلوب ارزیابی کرد.
دلیل کاهش نسبی درصد خیابانهای با «کیفیت بد»، تعمیرات ۱۴۶ کیلومتر از این خیابانها در یک دوره سه ساله بود و طی این سلسله عملیات، وضعیت این خیابانها از «خیلی بد» به «عالی» ارتقا یافت.
از طرف دیگر، ۲۰۲ کیلومتر از راه ها که در وضعیت «خیلی بد» قرار داشتند نیز تعمیر نشدند و همچنان در بدترین حالت خود قرار دارند و به همین دلیل، آمار کاهش چشمگیری را نشان نمیدهد.
شهرداری مونترال تلاش میکند که خرابیهای خیلی وخیم را تعمیر کند. ولی با این حال مشخص است که علیرغم سرمایهگذاری زیاد در این سالها، تقریبا یک چهارم خیابانهای اصلی همچنان در وضعیت «بسیار بد» قرار دارند.
یکی از مدیران زیرساختهای شهری در شهرداری مونترال در این مورد میگوید: همچنان تعداد زیادی خیابان با شرایط نامناسب وجود دارند و ما از آن آگاهیم. خیلی از آنها نیاز به بازسازی کامل دارند و زمان زیادی تا آغاز پروژهشان باقی مانده است.
سرمایهگذاری میلیونها دلار در ارتقای خیابانهای مونترال اگرچه وضعیت رانندگی در شهر را تا حدودی بهبود بخشیده اما مشکل اینجاست که حداقل ۵۸ کیلومتر از این خیابانها از سال ۲۰۱۰ تا کنون، همچنان در وضعیت «بسیار بد» قرار دارند و بهبودی در شرایط آنها حاصل نشده است.
» همچنین بخوانید زنگها برای جادههای کبک به صدا در میآیند
این کارشناس اعتقاد دارد ما در حال پیشرفت هستیم ولی مساله مهم این است که برنامه مناسبی برای تعمیرات و نگهداری نداریم. او میگوید: اگر این میزان سرمایهگذاری انجام شده را با دقت تعمیر و نگهداری میکردیم، الان میتوانستیم در وضعیت باثباتی باشیم. ولی فعلا در عملکرد ما تعادلی بین سرمایهگذاری جدید و نگهداری سیستم وجود ندارد. بنابراین با همان سرعتی که تعمیر میکنیم، با همان سرعت هم خیابانهای قدیمی از وضعیت «بد» به «بسیار بد» افول میکنند.
گاهی مساله اینجاست که خیابانها به دلیل پرتردد بودن، ظرفیت کار ساختمانی ندارند و به همین دلیل تعمیراتشان شروع نمیشود. این در حالی است که بسیاری از آنها به سرعت قابل ترمیم هستند.
براساس نتایج این تحقیق، دو و نیم کیلومتر از راههایی که در سال ۲۰۱۵ « عالی» و « خوب» ارزیابی شده بودند حالا در دسته «خیلی بد» قرار دارند. برای مثال خیابان هوگان (Hogan) در نزدیکی تقاطع مَقی یَن (Marie-Anne) در منطقه پلاتو مونترویال، از درجه کیفیت «عالی» با امتیاز ۸۶ درصد برخوردار بود ولی در آخرین ارزیابی به «خیلی بد» با امتیاز ۱۶ درصد رسیده است.
به عنوان نمونه دیگر میتوان به بخش کوچکی از خیابان دروموند (Drummond) در مرکز شهر اشاره کرد که از درجه «بسیار عالی» با امتیاز ۹۹درصد در مدت مشابه به امتیاز ۲۱ درصد تنزل پیدا کرده است.
وقتی هم که موانع ذکر شده وجود ندارد مشکلات دیگری بروز میکنند. در بعضی از مواقع میتوان به سرعت یک بخش را تعمیر کرد چرا که فونداسیون راه به پایان رسیده ولی از آنجا که طی ۵ سال آینده قرار است تعمیرات فاضلاب در آن صورت گیرد بازسازی اولویت خود را از دست میدهد. یا در مسیرهایی که زیر فشار رفت و آمد ماشینهای سنگین هستند، مانند راههای نزدیک بندر، ممکن است آسفالتها زودتر از موعد خراب شوند.
» همچنین بخوانید آیا طرح «شروین کرمی» مشکل چالهها را در خیابانهای مونترال حل میکند؟
در شرایطی که مقایسه کیفیت راههای شهرهای دیگر کانادا با مونترال حس نارضایتی را در شهروندان این شهر ایجاد میکند، هیچ بعید نیست با شنیدن استدلالاتی از این دست در دل بگویند: آفتابه لگن هفت دست ولی شام و ناهار هیچی.