عماد بوذری
ممکن است به عنوان یک فوتبال‌دوست زیاد با اسم تیم «مونترال ایپکت» آشنا نباشید، ولی اگر به شما بگوییم «آلکسانرو نستا» تکنیکی و خلاق و «دیدیه درگبای» قدرتی و گل‌زن در این تیم بازی می‌کردند، آن وقت است که احتمالاً توجه شما به شدت به این تیم مونترالی جلب خواهد شد.
در این مطلب قصد داریم با تاریخچه کوتاهی از مونترال ایمپکت، تیم فوتبال شهر مونترال که به آبی-سفید-مشکی‌ها معروف هستند، آشنا شویم و به مهمترین رویداد‌های سال‌هایی که این تیم در جام کشورهای آمریکای شمالی شرکت کرده است، نگاهی بیندازیم.
سال ۲۰۱۲
این سال مونترال ایمپکت نخستین حضور خود را در MLS، جام فوتبال آمریکای شمالی به ثبت رساند. به این ترتیب تیم تازه متولد شده مونترال، خود را در میان غول‌ها یافت.
سال ۲۰۱۲ سالی است که مستی حضور در MLS و آبجو‌های استادیوم ساپوتو فاز تازه‌ایی داشت.
چهره‌های جدید و حرفه‌ایی‌تری در تیم دیده می‌شوند و تیم به نظر حرفه‌ایی‌تر می‌آید.
وقتی هواداران متوجه می‌شوند که «آلکساندرو نِستا» ایتالیایی از آث‌میلان به مونترال انتقال پیدا کرده، روی پای خود بند نبودند. حالا دیگر باخت یا برد مهم نبود. مونترالی‌ها از دیدن بازی تیم خود لذت می‌بردند.
اما در این میان اولین گل فصل را دیوی آرنارد، کاپیتان تیم مونترال به شیکاگو می‌زند تا درجه غرور هواداران به اوج خود برسد.
تماشاچیان رسما هوار می‌کشیدند و به شوخی در مطبوعات عنوان می‌شد که ورزشگاه المپیک مونترال به شکل معجزه‌آسایی از تخریب در برابر زلزله‌ی به پا شده، جان سالم به در برده است.
در آن زمان مونترال ایمپکت دروازه‌بان معروف و بلندقدی هم در چهارچوب دروازه داشتند اما مربی یعنی خوزه مارش روی احساسات بازیکنان سوار نبود. باشگاه زمانی حالش جا آمد که در هفدهمین بازی در خانه و در جریان یک بازی مهم، نتیجه را ۳ بر صفر واگذار کرد. ولی مقداری دیر شده بود و نصف فصل گذشته بود. اینچنین شد که آنها آخرین بازی فصل را هم به New England Revolution می‌بازند تا مونترال ایمپکت در رتبه ۷ جدول کنفرانس شرق قرار بگیرد و حاصل کارشان بشود ۱۱ برد ۱۶ باخت، ۶ مساوی و از صعود به مرحله حذفی باز می‌ماند.
سال ۲۰۱۳
مدیران کلاپ در نظر دارند با تغییر سکان‌دار تیم، جان تازه‌ایی به تیم بدهند به همین منظور قراردادی جدید با مارکو شالیبوم، مربی سوییسی امضا می‌کنند. مونترال قبل از شروع فصل و در خلال بازی‌های دوستانه پیش فصل، امیدوارانه عمل می‌کند و با کسب جام موسوم به والت‌دیزنی،نوید فصلی پر‌هیجان را به هواداران خود می‌دهد.
آقای گل لیگ یعنی دی وایلو در ایمپکت یکه‌تازی می‌کند و در ۳۳ بازی، ۲۰ گل به ثمر می‌رساند. او علی دایی زمانه بود و چشم بسته هر توپی را وارد دروازه می‌کرد.
شادترین روز برای تیم و هواداران مونترال ایمپکت، روزی بود که آنها آنجایی که در مسابقات حذفی برای به مرحله بالاتر رفتن باید از سد تورنتو می‌گذشتند، قرمزپوشان تورنتو را ۶ تایی کردند و آن سد محکم را با خاک یکسان کردند. حاصل تلاش تیم در دومین حضور خود در جام MLS، قرار گرفتن در رتبه پنجم کنفرانس شرق شد.
سال ۲۰۱۴
در مورد این سال نکته‌ایی را یادآوری نکنیم اعصابمان راحت‌تر است. حال بد مونترال از نتایج کسب کرده تیم مشخص است. ۱۸ باخت و ۱۰ مساوی و کسب فقط ۲۸ امتیاز
مونترال ایمپکت به رتبه آخر نزول می‌کند.
فصل ۲۰۱۵
سالی که ناقوس بزرگ ورزشگاه و تیم مونترال در قد و قواره هم بودند. این سال را بخاطر بسپارید و حیف است که این فصل را با هم در «مداد» دنبال نکنیم. فصل پر است از پیروزی‌های شگفت‌انگیز!
فصلی که تیم به فینالCONCACAF صعود کرد ولی در کمال ناباوری و بدشانسی در ورزشگاه المپیک شهر مونترال و در حضور ۶۰ هزار تماشاگر خودی، جام را تقدیم حریف مکزیکی نمود.
اما این فصل با غافلگیری خوبی هم همراه بود. صدای پای بازیکنی بزرگ از فوتبال جزیره و تیم چاسی به گوش می‌رسد. دیدیه دروگبا افسانه‌ایی به مونترال ایمپکت آمده بود تا نه‌تنها خط حمله تیم را متحول کند که اعتماد به نفس اعضای تیم را هم افزایش دهد.
دروگبا در ۱۱ بازی ۱۱ گل می‌زند و تیم تا یک قدمی فینال MLS و کسب جام MLS Cup صعود می‌کند. مونترال ایمپکت، تیم تورنتو رقیب دیرینه و سرسخت خود را در مرحله قبل با اقتدار کنار گذاشته و حالا به مصاف تیم آمریکایی کلمبوس می‌رود. حتی بازی رفت را ۲ بر ۱ پیروز می‌شود ولی در برگشت ۳ بر ۱ شکست می‌خورد تا از راهیابی به فینال باز بماند.
مونترال ایمپکت در رتبه سوم جدول کنفرانس شرق قرار می‌گیرد و رکوردی جدید در کارنامه خود ثبت می‌کند.
فصل ۲۰۱۶
آقای Mauro Biello از فصل پیش که مونترال ایمپکت را به عنوان مربی تحویل گرفت، تا آغاز این فصل، تیم را متحول کرد و حالا رویایی بزرگ‌تر در سر داشت. مربی مونترال از قدیمی‌های فوتبال شهر است. او در کبک متولد شده و دوران کودکی و نوجوانی را در همین باشگاه رشد کرده است.
۱۱ برد و ۱۱ باخت و ۱۲ مساوی حاصل تلاش تیم و اندیشه‌های آقای Mauro است. او موفق می‌شود مونترال ایمپکت را برای بار سوم به مرحله حذفی لیگ بکشاند ولی این‌بار تورنتو اجازه عبور نمی‌دهد. در بازی رفت و برگشت، مونترال ۵ بر ۷ رقابت را واگذار می‌کند
فصل ۲۰۱۷
حال بد تیم از همان ابتدا در بازی‌های تدارکاتی و دوستانه قابل تشخیص است اما عدم تحلیل به موقع و اقدامات کم تاثیر باشگاه، باعث می‌شود مونترال ایمپکت در انتهای فصل جایی به جز رتبه نهم در کنفرانس شرق و رتبه کلی ۱۷ در MLS بدست نیاورد. با این نتایج دیگرجایی برای Mauro Biello در تیم باقی نمی‌ماند.
این فصل یک اتفاق مهم برای مونترالی‌ها به یادگار می‌گذارد که تا همین امروز نیز تاثیر مثبت آن در تیم غیرقابل انکار است. ایوان بوش، درواربانی که هم‌اکنون از چهارچوب مونترال ایمپکت محافظت می‌کند به ترکیب تیم اضافه می‌شود. او در آن مقطع شایستگی خود را با بازی‌های زیبا و تکنیکی به باشگاه دیکته کرده بود و برای خود در تیم جایگاهی ثابت دست و پا نموده بود.
فصل ۲۰۱۸
قبل از مرور این فصل مایل هستیم نکته‌ایی را با شما در میان بگذاریم. با یک نگاه اجمالی به نتایج مونترال ایمپکت در طول حضور در فصول MLS به نکته‌ی جالبی برخورد می‌کنیم:
تیم بعد از باخت در یک مسابقه در ۲ و۳ و حتی ۴ مسابقه بعدی نیز بازنده از زمین خارج می‌شود
شاید از این مدل بتوان این برداشت را داشت که تیم روانشناسی باشگاه نمی‌تواند روحیه و انگیزه بازیکنان را احیا کند و بازیکنان از شوک بازی ناموفق قبل خارج نمی‌شوند.
اما فصل ۲۰۱۸ که دوباره از راهیابی به مرحله حذفی لیگ بازماندیم، فصل نخست حضور مربی جدید آقای Rémi Garde با ۱۴ برد، ۱۶ باخت و ۴ مساوی است.
مونترال ایمپکت می‌باست نیو انگلند روولوشن را شکست می‌داد تا به مرحله حذفی راه پیدا کند اما این کافی نبود. دیگر تیم مدعی نیز باید شکست می‌خورد. کلمبوس در مقابل Minnesota باید یا مساوی می‌کرد یا بازنده می‌شد اما در نهایت هیچکدام از این اتفاق‌ها نیفتاد.
مونترال یک بر صفر بازی را باخت و کلمبوس برنده از زمین خارج شد. آقای رمی گراد ولی در مصاحبه‌ها امیدوارانه صحبت می‌کرد و از عملکرد تیم دفاع می‌نمود.
الان مدتی است که فصل ۲۰۱۹ آغاز شده و تا اینجای کار مونترال ایمپکت بازی‌های خود را برده است. با ما همراه باشید به امید پیروزی مونترال در این دوره و کسب جام MLS.
باور کنید یا نه، مونترال ایمپکت برای بالا بردن جام MLS بر فراز سر کاپیتان خود منتظر ما، هواداران خوب ایرانی مانده بود. به امید پیروزی!
