هدی حسینی
کانادا کشوری است که دو گروه مهم از مهاجران فرانسوی و بریتانیایی در کنار بومیان سرخپوست، اولین ساکنانش را تشکیل می‌دادند و قرن‌های متمادی است که به هم‌نشینی فرهنگ‌ها خو گرفته است.
اوایل قرن شانزدهم درصد بیشتری از این مهاجران را فرانسوی‌ها تشکیل می‌دادند و بعدها انگلیسی‌ها هم به آنها پیوستند. با آغاز قرن بیستم مهاجران کشورهای دیگر اروپایی هم اجازه ورود به کانادا را پیدا کردند. بعد ازجنگ جهانی دوم یعنی از اوایل دهه پنجاه میلادی آسیایی‌ها، مردمانی از کشورهای حوزه کارائیب و آمریکای مرکزی و جنوبی، رنگ و بوی تازه‌ای به جامعه کانادا دادند.
هر کدام از این ملیت‌ها با فرهنگ و زبان خودشان جدای از تغییرات جمعیتی که به وجود آوردند، رد پای موثری را در فرهنگ، زبان و غذاهای کانادایی از خود به جای گذاشتند. گوناگونی جمعیتی توسط اطلاعات حاصل از سرشماری‌ها رسمی حاکی از وجود بیش از ۲۵۰ قوم و قبیله مختلف در این سرزمین است.
ایرانیان و افغان‌ها هم بخش قابل تاملی از مهاجران آسیایی هستند که جمعیت‌شان در شهرهای بزرگ کانادا مثل ونکوور، تورنتو و مونترال هر روز بیشتر می‌شود. به همین خاطر برای مهاجری که ظرف چند سال اخیر به کانادا کوچ کرده، شاید کلمه «غربت» دیگر آن معنا و اثری را که برای مهاجران سال‌های اول بعد از انقلاب داشت، نداشته باشد.
محله‌هایی در مونترال که ساکنان ایرانی و افغان زیادی دارد، برنامه های فرهنگی و جشن‌های متعدد تدارک می‌بینند و مدارس آموزش زبان مادری و مراکز خرید با رنگ و بو و اجناس وطنی حس و حالی شبیه به خانه را به اینجا داده است.
و حالا به مدد شبکه‌های اجتماعی گروه‌هایی ایجاد شده که برای آسان‌تر شدن سختی‌های مهاجرت و راحت‌تر وفق پیدا کردن با محیط جدید، ایرانیان را به یکدیگر نزدیک‌تر کرده است. در آستانه سال جدید خورشیدی، اشتیاق تازه‌ای در جامعه ایرانی مونترال به وجود آمده، جامعه ای که به رغم زندگی در کشوری که سال نوی خود را در ابتدای زمستان جشن می‌گیرد اما همچنان ساز دلش با تقویم خانه پدری کوک است.
نوروز و برنامه‌های مرتبط با آن و تب و تاب جامعه ایرانی و افغان در آستانه آن نشان می‌دهد که جامعه کوچک ایرانی ما نه تنها غرق در فرهنگ کشور میزبان نشده بلکه فرهنگ و عادت‌های خود را به بخشی از رویدادهای جامعه کانادا تبدیل کرده است، رویدادی برای گردهم آمدن برای جشن گرفتن سال نو و یادآوری نوروز و نمادهایش به نسل‌های تازه‌ای که در کانادا به دنیا آمده‌اند. در مورد ثبت و رسمی کردن این جشن در کانادا و کبک و تبدیل آن به یک روز شناخته‌تر شده، بارها کمپین به راه افتاده و طومارها امضا شده اما همین که مراسم باستانی نوروز هم چنان توسط کامیونیتی پاس داشته می‌شود، می‌توان امید داشت که نسل‌های بعدی هم ارتباط‌شان را با ریشه‌های اهورایی خود حفظ کنند و شاید آنها بتوانند قدم‌های مهم‌تری برای حفظ و معرفی این جشن باستانی بردارند.
