سپهر صادقی
با گسترش همه‌گیری کووید-۱۹، فشار به نظام سلامت استان‌ها بیشتر شده است. در این میان، مدتی است درخواست‌هایی برای استفاده از فارغ‌التحصیلان پزشکی خارج از کانادا مطرح شده است. بسیاری از این پزشکان که مقیم کانادا هستند و اجازه کار ندارند، می‌خواهند با مشارکت در مبارزه ملی علیه کروناویروس، نقش داشته باشند.
هزاران پزشک مهاجر در کشور حضور دارند که شغل‌های غیرمرتبطی نظیر رانندگی تاکسی، کار در سوپرمارکت و یا مشاغلی دیگر دارند. تنها دلیل این مساله هم نداشتن مجوز انجام کارهای پزشکی در کاناداست.
برخی از این پزشکان چند روزی است یک کمپین آنلاین راه‌اندازی کرده‌اند که در آن، به بیمارستان‌های کانادا پیشنهاد می‌کنند از توان تخصصی آنها برای کمک به بیماران استفاده شود.
در بخشی از این درخواست آمده است: «با توجه به شرایط غیرمنتظره فعلی…پیشگام شده‌ایم تا به صورت داوطلبانه و بدون انتظار مادی، وارد میدان شویم تا بتوانیم بخشی از باری که این روزها روی دوش کادر درمانی کانادا سنگینی می‌کند را برداریم.»
دکتر علی مهدی یکی از کسانی است که این کمپین را راه‌اندازی کرده است. او متولد عراق است و مدرک پزشکی خود را از اوکراین دریافت کرده و هنوز موفق به دریافت مجوز طبابت در کانادا نشده است. او می‌گوید: «می‌توانید تصور کنید که وقتی به عنوان یک پزشک نمی‌توانید در این اوضاع کاری انجام دهید، چه حس بدی دارد.»
درخواستی که در این کمپین مطرح شده تاکنون موفق شده امضای ۹۰۰ پزشک فارغ‌التحصیل خارج و نیز بیش از ۱۷ هزار شهروند را به همراه داشته باشد.
پنج نفر از اعضای خانواده علی مهدی، پزشک هستند. خودش به شوخی می‌گوید «انگار که در خانه، یک بیمارستان کوچک داریم!» او و یکی از برادرانش پزشک عمومی هستند. یکی متخصص کودکان، یکی دندانپزشک و پدرشان نیز متخصص رادیولوژی است. با این وجود، هیچکدام موفق به دریافت مجوز طبابت در کانادا نشده‌اند.
مهم‌ترین چالش پیش روی فارغ‌التحصیلان پزشکی از خارج، یافتن مکانی برای شروع است. موقعیت‌های رزیدنسی در مراکز درمانی کانادا بسیار محدود بوده و رقابت زیادی برای دستیابی به آنها وجود دارد. بسیاری از پزشکان فارغ‌التحصیل خارج از کانادا، هزاران دلار برای پشت سر گذاشتن دوره‌های آموزشی و آزمون‌های مربوطه خرج می‌کنند، ولی باز هم نمی‌توانند به یک موقعیت رزیدنسی دست یابند.
دکتر علی مهدی می‌گوید که آزمون مجوز طبابت دو سال زمان می‌برد و حداقل ۱۰ هزار دلار هزینه دارد. به همین دلیل، بسیاری از این افراد برای تامین هزینه‌های زندگی خود، ناچار به انجام شغل‌های نامرتبط هستند. اما حتی پس از به دست آوردن این مجوز نیز همچنان با مشکل پیدا نکردن موقعیت رزیدنسی خالی روبرو می‌شوند.
البته به نظر می‌رسد نشانه‌های دال بر استقبال استان‌ها از این افراد به چشم می‌خورد. برای نمونه، استان بریتیش کلمبیا اوایل همین ماه اعلام کرد که به فکر بازنگری در قوانین مربوط به فارغ‌التحصیلان پزشکی خارجی است تا آن دسته از این افراد که دوره دو ساله آموزشی و نیز اولین بخش از آزمون را با موفقیت پشت سر بگذارند، بتوانند راحت‌تر جذب نظام سلامت استان شوند.
در انتاریو نیز آن دسته از فارغ‌التحصیلان رشته پزشکی در خارج که آزمون را با موفقیت پشت سر بگذارند می‌توانند مجوز یک دوره ۳۰ روزه طبابت تحت نظارت را در زمان همه‌گیری کووید-۱۹ انجام دهند تا کمکی به مراکز درمانی باشند.
دکتر علی مهدی می‌گوید اقدام استان انتاریو می‌تواند گام اولیه خوبی در این زمینه باشد. اما یکی از پیش‌نیازها در این طرح این است که نامه‌ای از یک بیمارستان آورده و نظر مساعد یک پزشک را به عنوان ناظر جلب کنیم که همین امر، کار را برای این پزشکان مهاجر دشوار می‌سازد، زیرا کمتر پزشک و بیمارستانی به درخواست‌های آنها پاسخ می‌دهد.
او می‌گوید با توجه به اینکه برخی از پزشکان مهاجر کانادایی از تجربه خوبی در مبارزه با سارس، مرس و ابولا در کشورهای خود برخوردارند، استفاده از نیروی تخصصی آنها می‌تواند برای نظام سلامت کانادا بسیار سودمند باشد.
او می‌گوید: «هر چه باشد، همه ما کانادایی هستیم. می‌خواهیم آنچه هر کانادایی می‌خواهد انجام دهد را انجام دهیم که آن هم، خدمت به جامعه است.»
