هدی حسینی
کریس بوچر (Chris Boucher) که الان ۱۹ سال سن دارد وقتی جوان‌تر بود آینده روشنی پیش روی خود نمی‌دید. در بهترین حالت به عنوان ظرفشوی نیمه وقت در رستورانی در خیابان سن‌اوبر در مونترال مشغول به کار بود و درآمدش به ساعتی ده دلار هم نمی‌رسید.
شانزده ساله بود که مدرسه را رها کرد. در آن زمان همه اطرافیانش به نظر او از خودش موفق‌تر می‌آمدند. از همان موقع از تنها کاری که لذت می‌برد، بسکتبال بود. بازی جذابی که یک سالی می‌شد آن را شروع کرده بود. نه باشگاهی می‌رفت و نه مربی داشت. فقط در پارک‌های مختلف مونترال برای خودش یا همراه پدرش بازی می‌کرد. هرگز هم به این فکر نمی‌کرد که یک روز بتواند همین راه را حرفه خود کند و زندگیش را با آن بگذراند.
قد بلندی که باورکردنی نبود
کریس بوچر قدبلند بود. خیلی قدبلند! همین موضوع باعث شد تا دوستانش تشویقش کنند به یک تیم بسکتبال بپیوندد. بوچر با اینکه فکر نمی‌کرد بسکتبال بتواند آینده او باشد اما با این حال فرم عضویت تیم QC United را پر کرد. قد بلند دو متر و سه سانتی‌اش باعث شد پذیرفته شود. ایگور رویگما مدیر این آکادمی که بعدا با آلما ادغام شد، چند سال بعد اعتراف کرد که اصلا باورش نمی‌شده نوجوانی به این قد بلندی پیدا شود: «همه‌شان در فرم‌ها در مورد بلندی قد خودشان اطلاعات اشتباه می‌نوشتند.
برای همین فکر کردم این پسر دو متر و سه سانتی هم حتما دروغ گفته و جدی‌اش نگرفتم». بوچر واقعا هیچ جوابی از این باشگاه نگرفت. ولی دوستانش چندی بعد ترغیبش کردند تا با پرداخت مبلغ ناچیزی در یک تورنمنت بسکتبال شرکت کند.
خوشبختانه او را به بازی گرفتند. همان جا بود که مربی‌اش استعداد او را کشف کرد. چون یک تنه جلوی بازیکنان یک تیم واقعی بازی کرد. او در آن زمان مربی نداشت و درست آموزش داده نشده بود.
مسیر کریس بوچر به سوی NBA
وقتی بوچر برای اولین بار در یک تیم حرفه‌ای بازی کرد، به سرعت تمایز خودش را با بقیه نشان داد. بعد از یک سال بازی در آکادمی آلما، به کالج نیومکزیکو در آمریکا رفت و آموزش دید و بعد از دو سال برای تیم دانشگاه اورگون بازی کرد. بوچر سال ۲۰۱۷ مصدوم شد و تابستان بعد برای لیست ذخیره NBA انتخاب نشد. اما سال بعد توانست به تورنتو رپترز بپیوندد و در لیگ G لیگ بسکتبال آمریکای شمالی بازی کند. بوچر از آن موقع به یکی از موفق‌ترین بازیکنان بسکتبال تبدیل شده و به طور میانگین هر بازی ۲۸/۲ امتیاز کسب کرده است.
زمانی در مونترال هیچ‌کس این ظرفشوی نوجوان را نمی‌شناخت اما حالا وقتی در بل سنتر (Bell Centre) پا به زمین بازی می‌گذارد، بیست هزار نفر، یکصدا «کریس بوچر» را فریاد می‌زنند.
