تحریریه «مداد»
شادمهر عقیلی، یکی از پرطرفدارترین و پیشروترین خوانندههای پاپ دهه ۷۰ خورشیدی که درخشش خود را از داخل ایران آغاز کرده، بعد از ۶ سال دوباره به مونترال بازگشته بود تا برای مونترالیها از «مسافر» خستهای بخواند که بار سفر را بسته بود.
شادمهر، خواننده، آهنگساز، ترانهسرا و بازیگر محبوبی است. مخصوصا محبوب نسلی است که این روزها در اواخر دهه ۳۰ یا اوایل دهه ۴۰ زندگیشان هستند.
زمانی شادمهر عقیلی در داخل ایران و با آلبومهای پرسروصدای خود یکتنه به جنگ بسیاری از «نبایدها» رفته بود. آلبوم «دهاتی» او که متن شعرهایش برای گرفتن مجوز انتشار بارها تغییر داده شده، هنوز هم رکورد پرفروشترین آلبوم پاپ ایرانی را در اختیار دارد.
تا اینکه فشارها، عرصه را بر او تنگ کرد و جلای وطن نمود. ابتدا کانادا را خانه نامید اما چند صباحی بعد در بروکلین نیویورک مسکن گزید.
وقتی که خبر کنسرت شادمهر در مونترال، آنهم ۶ سال پس از آخرین حضورش در این شهر منتشر شد، بسیاری از مونترالیهای ایرانیتبار فرصت پیشآمده را غنیمت شمردند و برای غروب آخرین روز نوامبر سال ۲۰۱۸، لذت بردن از کنسرت خواننده محبوبشان، شادمهر عقیلی را در تقویم گنجاندند. شادی بزرگی که برخی از حضار میگویند کیفیت بد در شب اجرا، آن را نقش بر آب کرد.
کنسرت طبق زمانبندی مندرج در وبسایت فروش بلیط و آن طور که عدهای از مخاطبان فکر میکردند قرار بود ساعت ۲۰:۰۰ آغاز شود اما درهای سالن تا ساعت ۲۱:۰۰ باز نشدند و به گفته برخی حضار تازه بعد از آنهم ۴۰ دقبقهای طول کشید تا گروه موزیک و خود شادمهر عقیلی روی صحنه بیایند.
خانم سرور که در کنسرت حضور داشتند برای «مداد» نوشتهاند: «متاسفانه همهچيز در حد بدی غیرحرفهای بود، سيستم صوتی ضعيف، نور افتضاح ، صندلی كم بود و برای بعضی از مردم كه بليط هم خريده بودند صندلی فلزی آوردند چون جا نبود»
رضا از دیگر مونترالیهایی است که جمعه شب به کنسرت شادمهر عقیلی رفته بود. رضا در پیامی که با تلگرام برایمان ارسال کرده، نوشته: «در کل خیلی خوب بود، اما چندتایی ایراد داشت. مثلا با تاخیر شروع شد، سیستم صوتی خیلی خوب نبود و وسط اجرا چند دقیقهای کنسرت را متوقف کردند تا درستش کنند که فقط صدای سیستم را خیلی زیاد کردند. طوری که بیس صدا بیشتر از حالت نرمال شده بود و ما که در ردیفهای اول بودیم به شدت آزار دیدیم».
بابک، یکی دیگر از حاضران در سالن اما بیشتر نیمه پر لیوان را دیده است: «متاسفانه برنامه با دو ساعت تاخیر انجام شد و کیفیت صدای سالن هم بد بود. اما خود شادمهر عقیلی بسیار روی صحنه مایه گذاشت و کمفروشی نکرد. از آهنگهای قدیمی چندتایی اجرا کرد که خیلی عالی بود، به خصوص آهنگ اول که برخلاف همیشه که با آهنگ «سبب» شروع میکرد، ایندفعه با آهنگ «مسافر» شروع کرد که (باتوجه به مهاجر بودن همه مخاطبان) خیلی با معنیتر بود و خیلی هم استقبال شد. کلا شادمهر به نسبت سالهای قبل بسیار پختهتر و مردمدارتر شده و واقعا برای کنسرتهایش زحمت میکشد. انصاف ندیدم که به خاطر مشکلات سالن از خوبیهای شادمهر نگویم».
حجم زیاد این گونه نظرها در کامیونیتی درباره کنسرت شادمهر (که ما در اینجا فقط به برخی از آنها اشاره کردیم)، باعث شد تا به برگزارکننده تلفن بزنیم. برگزار کننده کنسرت شادمهر که خود را پویا معرفی میکند و علیرغم اصرار خبرنگار «مداد» حاضر نشد نام فامیل خود را ذکر کند، در پاسخ به شکایتهای مردم گفت که کنسرت از ابتدا هم قرار نبوده ساعت ۲۰ آغاز شود. او گفت ساعت ۲۰ زمان حضور مردم در لابی سالن بوده. قرار ما باز کردن دربهای سالن ساعت ۲۱ بوده که ما هم همین کار را کردیم و ۵ دقیقه بعد هم کنسرت شروع شد.
پویا همچنین درخصوص مشکل صندلی گفت که این صندلیهای اضافه برای مخاطبان کنسرت نبود و برای عوامل میز نور و صدا ۶ صندلی اضافه به سالن آوردیم.
او همچنین درباره کیفیت صدای کنسرت اشاره کرد که عوامل فنی کنسرت شادمهر عقیلی از صبح مشغول هماهنگی و تدارک بودند و طبق نظر آنها کیفیت صدای کنسرت تایید شده و خوب بوده است. او تاکید کرد هر سالنی مشخصات صوتی خود را دارد و نمیتوان انتطار صدای استودیویی از هر سالنی داشت.
پویا، برگزارکننده کنسرت شادمهر عقیلی در پایان هم اضافه کرد سلیقههای مردم خیلی متفاوت است و همیشه و در هر برنامهای تعدادی ناراضی پیدا میشوند. اما او اطمینان داد که با توجه به شرایط موجود، او و تیم فنی کنسرت نهایت تلاششان را کردهاند تا همه چیز خوب جمع و جور شود.
اگر شما هم در این کنسرت حضور داشتهاید، نگاه خود را برای ما در قسمت نظرها بنویسید. به این کنسرت و نحوه برگزاری و اجرای آن چه نمرهای میدهید؟
سلام
کنسرت شادمهر با تاخیر ساعت ۹:۳۵ شروع شد. کیفیت صدا خیلی بد بود به طوری که صدای موسیقی بر صدای شادمهر غالب بود. حدودا ۲۰ صندلی در کریدور وسط چیده شد. نظم در سالن خوب نبود. شادمهر بسیار پر انرژی و کم خطا بود شاید تنها ایراد خودش این بود که با وجود داشتن آهنگ های خوب زیاد،سه ترانه به زبان انگلیسی خواند
برنامه ریزی به شدت افتضاح بود. هیچ جای بلیط ننوشته بود که در ۹ باز میشه و هیچ یک از برگزارکننده های کنسرت این زحمت رو به خودشون ندادن که بیان و توضیح بدن چرا اینقدر طول کشید. کنسرت ۹ و نیم شروع شد و سیستم خرید بلیط مشکل داشت و مثلا یک عده که ۶تا بلیط کنار هم خریده بودن صندلی نداشتن و برای همین صندلی فلزی گذاشتند نه برای عوامل. کیفیت صدا واقعا بد بود و آهنگ های کاوری که وسط کنسرت اجرا شد بی ربط. یک عده بعد یک مدتی پاشدن و جلوی سن و بین دو ردیف ایستادن طوری که ما که ردیف جلو بودیم دیدمون کاملا بسته شد و خب پول الکی هم برای بلیط دادیم که باز بیشتر تقصیر برگزار کننده هاست تا مردم. درکل کنسرت بی کیفیت بود و این درجه از بی مسوولیتی به جای عذرخواهی فقط از یک مسوول ایرانی برمیاد.
نکته خیلی جالب کنسرت خواندن 4 ترانه خارجی بود. جالب تر از این، سوال شادمهر از حضار برای خواندن آهنگ مورد علاقه شان بود. انگار که ادامه کنسرت قرار بود با توجه به نظر مردم اجرا شود. در پاسخ به این سوال شادمهر و به دلیل کلافگی از خواندن ترانه های خارجی یکی از حاضران گفت: 《شادمهر بخون!》
کنسرت افتضاح بود خو شادمهر ولی دیر اومد حتی معذرت خواهی هم نکرد شبیه کلوپ بود تمام مردم از صندلی های عقب امده بودند جلو و هیچ فرقی بین بلیط ۱۵۰ دلار با بلیط ۵۰ دلار نبود بیشتر کنسرت سرپا بودیم چون حاضرین سرپا بودن و چیزی نشسته دیده نمیشد کیفیت کارها به جز یکی دو مورد خوب نبود واقعا تجربه بدی بود
اقای برگزارکننده دیگه پولشو گرفته، نباید ازش توقع مسؤولیت پذیری داشته باشید. همین که حاضر نمیشه خودشو معرفی کنه، معلومه علتش چیه.
واقعا افتضاح بود، تاخیر، صدا ، نور ، دود بیش از حد و اون چیزی که خیلی من رو اذیت کرد فرهنگ بعضی از هموطنان . وقتی بلیط ۵۰ یا تا اون حدود میخری به این معنی نیست که وسط کنسرت پاشی بیایی دم سن و مزاحم بقیه بشی، چرا همیشه میخواییم زرنگ بازی در بیاریم ، چرا همیشه میخواهیم حق بقیه رو پایمال کنیم.
برنامه گذار وسکوریتی افتضاحتر بودند که هیچ رسیدگی نمیکرند به این موضوع.
من وخیلی از دوستانمون تصمیم گرفتیم که دیگه در هیچ کنسرت ایرانی شرکت نکنیم.
به نظر من به تنها چيزي كه شبيه نبود كنسرت، بيشتر شبيه رفتن به يه كلاب بود.
تاخير بسيار طولاني براي شروع كنسرت، سالن پر از مه و بخارايي كه نورپرداز محترم دايم ميزدن در حدي كه چشم چشم رو نميديد و تصوير واضحي حتي از سن اجرا نداشتيم. صداي وحشتناك موزيك، شايد تا اينجا مشكلات از برنامه گذار بوده اما بند شادمهر هم سنگ تموم گذاشته بودن، واقعا از خواننده محبوبي مثل شادمهر توقع نميرفت. خواندن اهنگهاي خارجي!!!! ما رفته بوديم اهنگهاي شادمهر رو با حال و هواي خودش بشنويم نه يه عالمه اهنگ انگليسي كه خاطره اي ازش نداريم، حتي ريتم اهنگهاي خودش رو هم انقدر رپ كرده بود كه ديگه لذت بخش نبود، به لطف اون دي جي الماني بند شادمهر همه استند اپ بودن، اخه يه بار دو بار نه اينكه هر اهنگي رو بگه بلند شيد ، مني كه نميخواستم كل كنسرت رو وايسم مجبور بودم بشينم و صداي وحشتناك موزيك رو فقط تحمل كنم. من يه اهنگ رو حفظ نبودم و تشخيص ندادم شادمهر داره فارسي ميخونه يا انگليسي!!! درين حد صداي شادمهر گم بود توي موزيك و وحشتناك صداي موزيك ازار دهنده بود. خلاصه اولين كنسرتي بود كه من با سردرد و خستگي برگشتم خونه با اينكه واقعا شادمهر رو دوست دارم. اين روزا اهنگاشو گوش نميدم چون ياد كنسرتش ميفتم عصباني ميشم.
پيشنهادم به شادمهر اينه كه يه مدير برنامه ايراني انتخاب كنه تا درك كنه مردم با اهنگ و ترانه هاي خود شادمهر خاطره دارن نه با ديشدِن ديشدِن جاز و بيس.
و پيشنهادم به برنامه گذار محترم اينه كه به همون شغل اولش بپردازه و اين شغل دوم رو واگذار كنه به كسانيكه متخصص هستن.