شهرام يزدانپناه
هفته پیش تحریمها در حالی دوباره به تهران بازگشت که اثرات روانی آن از مدتها قبل گریبانگیر اقتصاد متزلزل ایران شده بود. کاهش بیسابقه ارزش ریال تا حدود ۳ برابر ارزش قبلیاش باعث شد تا زندگی ایرانیان در داخل و خارج از کشور تحت تاثیر شدید این ماجرا قرار گیرد.
در این میان تازه مهاجران از جمله کسانی بودند که این موضوع، نقرهداغشان کرد. کسانی که با هزاران امید و آرزو در برزخ کندن از آبشخور ریال و پیوستن به دنیای دلاری بودند، ناگهان و با سقوط ارزش ریال، دارایی خود را برباد رفته و آینده را تاریک یافتند.
شاید بدترین وضعیت را دانشجویانی تحمل میکنند که با تکیه بر تبدیل ماهانه ریال به دلار، راهی کسب علم در دیار غربت شدهاند. برای کندوکاو در اینباره سراغ دانشجویان رفته بودم که متوجه تنبیه بزرگتری شدم. وقتی اصل بر گناهکار بودن قرار گیرد و ملتی زیر ذرهبین بدبینی دنیا قرار گیرد، آن دانهریزهایی که از همه بیشتر دم دست هستند، قبل از همه قربانی میشوند.
متوجه شدم که مدتهاست پروندههای درخواست مهاجرت و اقامت دانشجویان ایرانیتباری که در کانادا تحصیل کردهاند و امروز در جستجوی ادامه کار و زندگی در این کشور هستند، مدتهای طولانی است که معلق مانده است.
دانشجویان که از این بلاتکلیفی و آن تبدیل ریال به دلار به ستوه آمده بودند، تصمیم گرفتهاند چهارشنبه، ۱۵ اوت، ساعت ۱۰ صبح به مقابل دفتر نخست وزیر در مونترال بروند و با تجمع، اعتراض خود را عمومی کنند. برایم از حمایت و پشتیبانی نمایندگان مجلس و وکلای کانادایی گفتند و چشم امید داشتند که ایرانیتباران ساکن مونترال هم در این مسیر تنهایشان نگذارند.
