نیروانا احسانی
به گزارش CTV، مؤسسهی کبک (IDQ) در گزارشی اعلام کرد برای کارکنان باتجربه، تبعیض سنی خطر بزرگتری برای آیندهی شغلی آنها نسبت به تغییرات فناوری محسوب میشود.
این گزارش نشان میدهد پیشداوریهای مربوط به سن میتواند از حدود ۴۵ سالگی آغاز شود.
اِمنا براهام (Emna Braham)، رئیس و مدیرعامل مؤسسهی کبک توضیح داد ۴۵ سال عددی است که خیلی جوان به نظر میرسد، اما در برخی بخشها دیده میشود که تبعیض سنی از همین سن شروع میشود.
این وضعیت میتواند برای افرادی که در میانهی دوران کاری خود قرار دارند بهویژه در زمانی که بازار کار با ورود هوش مصنوعی و رباتیک دچار تحول میشود ، خطرناک باشد.
مطالعات مختلف نشان دادهاند که بسیاری از کارفرمایان تصور میکنند کارکنان ۴۵ سال به بالا در تطبیق با فناوریهای نو و یادگیری مهارتهای جدید با مشکل روبهرو هستند.
این گزارش با لحنی انتقادی میافزاید که این باور تا حدی طنزآمیز است، چراکه هوش مصنوعی اساساً برای سادهتر کردن کارها طراحی شده و فناوریهای جدید، بهویژه هوش مصنوعی، کاربرپسند هستند و هرچه پیش میرویم، به مهارتهای دیجیتال با پیچیدگی کمتری نیاز است.
همچنین در کبک، افراد بالای ۴۵ سال معمولاً در مشاغلی نیستند که در معرض خودکارسازی قرار دارند. این گروه ۲۴ درصد از مشاغل در معرض خطر را در اختیار دارند، درحالیکه ۲۳ درصد از کل نیروی کار را تشکیل میدهند.
این گزارش زمانی منتشر شد که اقتصاد کبک به حفظ طولانیتر فعالیت نیروی کار خود نیاز دارد. اگرچه در ۴۵ سالگی هنوز زمان بازنشستگی دور به نظر میرسد، اما عواملی که در تصمیمگیری برای آن تأثیر دارند، از همین دوران آغاز میشوند.
برهام معتقد است تصمیم به ادامه یا توقف کار به این بستگی دارد که چه تواناییها و چه تمایلاتی داریم.
در ضمن، وضعیت مالی و سلامت جسمی در این تصمیمگیری نقش مهمی دارند. افراد ۴۵ تا ۵۴ ساله امروزه بدهکارتر از نسل مشابه در ۲۰ سال پیش هستند؛ بهگونهای که میانگین بدهی آنها در سال ۲۰۲۳ سه برابر بیشتر از سال ۲۰۰۵ بوده است.
افزون بر این، ۵۵ درصد از آنها هنوز وام مسکن پرداختنشده دارند، درحالیکه در سال ۲۰۰۵ این رقم تنها ۳۸ درصد بود. بنابراین تعهدات مالی بالا باعث میشود تا افراد مدت طولانیتری کار کنند.
بر اساس گزارش مؤسسهی کبک، مشکلات سلامتی در ۲۶ درصد از بازنشستگان مانع از ادامهی فعالیت شغلی آنها شده است.
در این میان به گفتهی مؤسسهی کبک، زنان در مسیر شغلی خود با موانع متعددی روبهرو میشوند که میتواند انگیزهی آنها برای ادامهی کار را کاهش دهد. ۳۴ درصد از زنان بالای ۴۵ سال گفتهاند که قصد دارند پیش از ۶۰ سالگی از بازار کار خارج شوند، درحالیکه این رقم برای مردان تنها ۲۲ درصد است.
این تفاوت تا حد زیادی به حضور پررنگ زنان در بخشهای بهداشت و آموزش و نیز شرایط بازنشستگی در بخش عمومی مربوط میشود.
افزون بر آن، توازن میان کار و زندگی برای بسیاری از زنان در دههی چهارم و پنجم زندگی دشوارتر شده است، زیرا با روند دیرتر بچهدار شدن، آنها همزمان باید از فرزندان کوچک و والدین سالمند مراقبت کنند.
زنان با سطح تحصیلات پایینتر نیز بیشتر در معرض اشتغال ناپایدار قرار دارند بهطوریکه پس از ۵۵ سالگی، ۳۲ درصد از زنان در مشاغل ناپایدار کار میکنند، درحالیکه این رقم برای مردان همسن ۲۳ درصد است.
برهام همچنین گفت که زنان متخصص ممکن است به دلیل نبود فرصتهای پیشرفت، زودتر از مردان انگیزهی خود را از دست بدهند. اگرچه زنان ۴۶ درصد از نیروی کار بالای ۴۵ سال را تشکیل میدهند، اما تنها ۳۴ درصد از سمتهای مدیریتی در این گروه سنی در اختیار آنهاست.
این مطلب ابتدا با این لینک در کانال تلگرامی «مداد» منتشر شد.
