نیروانا احسانی
به گزارش City News، یک پژوهش تازه از پژوهشگران دانشگاه مکگیل نشان میدهد که مسیرهای دوچرخهسواری تنها حدود دو درصد از فضای خیابانهای مونترال را تشکیل میدهند، درحالیکه نیاز در برخی مناطق بسیار بیشتر است.
پژوهشگران معتقدند شاید برنامهریزان شهری بدانند چه تعداد کیلومتر مسیر دوچرخه در شهر وجود دارد، اما آنچه تاکنون کمتر بررسی شده، میزان واقعی فضایی است که برای حملونقل سبک مانند دوچرخه، دوچرخهی برقی و اسکوتر در مقایسه با کل شبکهی خیابانها اختصاص داده شده و اینکه این فضا تا چه اندازه با الگوهای واقعی سفر همخوانی دارد.
این مطالعه نشان داده که خودروها ۹۸ درصد فضای خیابانها را اشغال میکنند، درحالیکه سهم آنها از سفرها تنها ۹۵ درصد است. این در حالی است که در محلههایی مانند پلاتو-مون-روآل و روزمون–لا پتی-پاتری، جابهجایی با وسایل سبک تا ۲۲ درصد از کل سفرها را تشکیل میدهد.
طبق گفتهی پژوهشگران، زیرساخت میکروموبیلیتی بخش بسیار کوچکی از فضای خیابانهای مونترال را در بر میگیرد. حتا اگر تمام مسیرهای موجود دو برابر شوند، باز هم سهم ناچیزی خواهند داشت.
این زیرساختها از نظر فضایی بسیار کارآمدند و میتوان بدون آسیب جدی به فضای اختصاصیافته به خودروها، جای بیشتری برای آنها ایجاد کرد.
این مطالعه مدلی از سناریوهای مختلف طراحی کرده و نتیجه گرفته است که حتا در صورت دو برابر شدن مسیرهای دوچرخه و زیرساختهای مشابه در هر محله، تأثیر زیادی بر فضای خودروها وارد نمیشود.
پژوهشگران امیدوارند یافتههایشان ابزاری تشخیصی برای برنامهریزان شهری باشد تا مشخص کنند کدام مناطق با کمبود شدید زیرساخت دوچرخهسواری روبهرو هستند.
این روش ساده و شهودی است، هر مترمربع به ازای هر مسافر شاخصی روشن است برای اینکه بفهمیم آیا زیرساختها با تقاضا هماهنگ هستند یا خیر.
نتایج این پژوهش در نشریهی ScienceDirect منتشر شده است.
این مطلب ابتدا با این لینک در کانال تلگرامی «مداد» منتشر شد.
