نیروانا احسانی
به گزارش CTV، پس از رسواییها و بحرانهای متعدد، مقامات کبک پذیرفتهاند که سازمان حمایت از کودکان و نوجوانان کبک (DPJ) نیازمند اصلاحات اساسی است.
لسلی هیل (Lesley Hill)، مدیر سازمان حمایت از کودکان و نوجوانان استان معتقد است زمان کنار زدن وضعیت موجود فرا رسیده است. وی پیشتر در کمیسیون لوران حضور داشت که پس از مرگ تراژیک یک دختر هفتساله در گرانبی در سال ۲۰۱۹ کاستیهای نظام را بررسی کرد.
هیل نخستین گام خود را کاهش تعداد بالای فرارها از مراکز نگهداری نوجوانان عنوان کرد که با دادن آزادی بیشتر به نوجوانان و استفاده از نوعی روانشناسی معکوس دنبال میشود.
به گفتهی وی، بسیاری از نوجوانان نه برای فرار از مرکز، بلکه برای یافتن استقلال، دیدن دوستان و تجربهی آزادیهای معمول سنین نوجوانی اقدام به ترک مراکز میکنند.
مدل جدیدی که هیل معرفی کرده «مدل خودتعیینگری» نام دارد و نخست در مرکز شرقی مونترال آزمایش شد.
با این مدل در ابتدا موج فرارها افزایش پیدا کرد، اما پس از چند ماه نوجوانان بازگشتند و رضایت آنان و مربیان بهشدت بالا رفت. به نظر میرسد، مربیان احساس کردند واقعاً در حال حمایت و هدایت جوانان هستند و نوجوانان نیز استقلال بیشتری به دست آوردند.
با این حال، وی اذعان کرد که این روش برای همه مناسب نیست، زیرا برخی نوجوانان ممکن است جذب باندهای خلافکار یا قربانی سوءاستفاده شوند. به گفتهی وی، مدیریت این ریسک ضروری است، اما نمیتوان همچنان از الگوی یکسان و سختگیرانه در همهی مراکز استفاده کرد.
آمارها نشان میدهد ۷۵ درصد نوجوانان فراری ظرف هشت ساعت بازمیگردند، درحالیکه ۲۵ درصد دیگر ممکن است روزها غایب باشند.
طبق دادههای پلیس مونترال، تعداد ناپدیدشدن نوجوانان ۱۳ تا ۱۷ ساله در سالهای اخیر نسبتاً ثابت بوده و در سال ۲۰۲۳ به هزار و ۴۱۱ مورد رسیده است.
در گزارش سالانهی سازمان حمایت از کودکان و نوجوانان کبک در ژوئن، برای ۱۰۵ هزار و ۶۷۵ کودک در سراسر کبک بیش از ۱۴۱ هزار بررسی ایمنی ثبت شد که ۲۹/۳ درصد آنها نیازمند ارزیابی بیشتر تشخیص داده شدند.
همچنین ۱۰ هزار و ۹۵ نوجوان تحت خدمات قانون عدالت کیفری نوجوانان قرار گرفتند که ۷/۴ درصد افزایش نسبت به سال پیش داشت.
نلسون پیمِنتل (Nelson Pimentel)، مدیر موقت حمایت از جوانان در مونترال اعلام کرد بیشتر گزارشها از سوی متخصصان جامعه مانند مدارس و مهدکودکها ارائه میشود و حدود نیمی از آنها مربوط به بیتوجهی یا خطر بیتوجهی است.
مدیر سازمان حمایت از نوجوانان استان اما بزرگترین مانع تغییر را باورهای عمومی جامعه دانسته که کار مدیریت ریسک را دشوار میکند.
نمونههای اخیر، از جمله مرگ دختر هفتساله در گرانبی، قرار گرفتن یکی از دفاتر سازمان حمایت از نوجوانان زیر قیمومیت به دلیل نقض حقوق کودکان و اتهام روابط جنسی کارکنان یک مرکز بازداشت نوجوانان با افراد تحت مراقبت، فشارها را بر این نهاد افزایش داده است.
به گفتهی هیل، تمرکز بیشازحد بر امنیت جسمی، هرچند مهم است، اما میتواند آسیب روانی بیشتری به کودکان وارد کند. وی تأکید کرد باید به آنان اجازهی تجربه و کسب استقلال داده شود.
هیل تغییرات کنونی را پرهزینه ندانسته اما زمان را چالش اصلی میخواند و مهلتی تا دسامبر ۲۰۲۶ برای بازسازی نظام تعیین کرده که از نظر وی جسورانه اما ضروری است.
این مطلب ابتدا با این لینک در کانال تلگرامی «مداد» منتشر شد.
