اطلاعیهی دیروز «منوتو» مبنی بر احتمال تعطیلی این شبکهی تلویزیونی در آیندهی نزدیک، بار دیگر زنگها را برای رسانههای خارج از کشور به صدا درآورد.
تلویزیون منوتو در طی ۱۴ سال فعالیت خود یکی از تاثیرگذارترین رسانههای فارسیزبان خارج از کشور بوده که نفسی تازه به جامعهی ایرانی در داخل کشور دمیده است. شبها میلیونها خانوادهی ایرانی پای «منوتو» مینشینند تا سرگرم شوند و همین موضوع به این تلویزیون فرصتی داده تا ضمن دور کردن مردم از پروپاگاندای رسانهای جمهوری اسلامی، با مستندهای زیبا و تاریخی خود، حباب فکری نوشته شده توسط حکومت را پس زند و تاریخ معاصر ایران را بازنویسی کند.
اما تولید این همه برنامهی خوشساخت، رایگان نیست و پول کلان میخواهد. پولی که اگر از جیب ما مردم ایران حالا چه با درآمد تبلیغاتی یا خرید اشتراک، پرداخت نشود، غریبهای باید زحمتش را برعهده گیرد و سلام هیچ غریبهای هم بیطمع نیست.
هرچند در اطلاعیهی دیروز منوتو اعلام شد که همهی راهها برای تامین مالی تلویزیون امتحان شده اما آنها هنوز راه مشارکت مردمی را تجربه نکردهاند و شاید دلیلش این باشد که به تجربهی شکستخوردهی سایر رسانههای ایرانی در خارج از کشور نگاه کردهاند. تجربهای که بر اساس عادت تاریخی ایرانیان برای تماشای رایگان صداوسیما، بیبیسی، صدای آمریکا و دیگر رسانههای بزرگی بنا شده که پولش را دولتها میدهند.
در یک سال گذشته و در جریان خیزش زن زندگی آزادی دیدیم که رسانه نقشی غیرقابل انکار در حرکت مردمی دارد و تغییر نظر دولتهایی که حامی مالی رسانههای بزرگ هستند، میتواند مسیر حرکت جنبش را عوض کند.
تلویزیون منوتو تا امروز قفسهای فکری زیادی را شکسته و حالا که در این بنبست مالی قرار گرفته، خوب است که با یک راهحل خلاقانهی دیگر، فرصتی برای مشارکت مالی ایرانیان خارج از کشور یعنی همانهایی که اشتراک نتفلیکس و دیزنیپلاس و آمازون را میخرند، فراهم آورد و خرید رسانهی ایرانی را نیز وارد سبد خانوادههای خارج از کشور کند.
اگر این امکان فراهم شود و اگر ایرانیان خارج از کشور مشارکت کنند، رسانههای بزرگ ایرانی برای اولینبار در خدمت نیازهای واقعی مردم درخواهند آمد و این مردم خواهند بود که با خرید یا لغو اشتراک، روی رویکرد رسانه، تأثیر میگذارند.
شهرام یزدانپناه
سردبیر
این مطلب ابتدا با این لینک در کانال تلگرامی «مداد» منتشر شد.