نیروانا احسانی
به گزارش CBC، سمیه احمدی‌صدیق به دلیل نداشتن کارت درمانی استان کبک، پس از یک حادثه‌ی کاری در کبک‌سیتی، مجبور شد هزینههای درمانی‌اش را شخصاً پرداخت کند.
احمدی‌صدیق که سال گذشته به همراه دخترش به کبک‌سیتی مهاجرت کرد، می‌گوید که به دلیل فشارهای حکومت ایران، از جمله اجبار به رعایت حجاب، کشور را ترک کرده است.
وی با دریافت مجوز کار باز سه‌ساله در کبک مشغول به کار شده، اما به دلیل قوانین استانی، واجد شرایط دریافت بیمه‌ی درمانی عمومی (RAMQ) نیست.
دارندگان مجوز کار باز در کبک واجد شرایط بیمه درمانی عمومی استان نیستند. این محدودیت در حالی است که برخی گروه‌های مهاجر دیگر می‌توانند از بیمه‌ی درمانی عمومی بهره‌مند شوند.
علاوه بر این، سال گذشته کبک پوشش درمانی را برای پناهجویان اوکراینی که دارای مجوز کار باز بودند، تمدید کرد اما ایرانیان مشمول این استثنا نشدند.
با وجود تسهیلات دولت فدرال برای ایرانیان تحت تأثیر سرکوب‌های ایران، کبک همچنان سیاست سخت‌گیرانه‌ای در قبال مهاجران موقت دارد.
نیکولا سیمار-لافونتن، وکیل مهاجرت توضیح می‌دهد دولت کبک تمایل دارد مهاجرانی را بپذیرد که مستقیماً به نفع اقتصاد استان باشند، در حالی که سیاست‌های فدرال ممکن است رویکرد متفاوت و بشردوستانه‌تری داشته باشند.
بر اساس آمار اداره‌ی مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) در پایان سال گذشته، نزدیک به ۱۱ هزار ایرانی در کبک مجوز کار آزاد داشتند.
سحر سلطانی، مهاجری دیگر که به همراه همسر و فرزندش در کبک‌سیتی زندگی می‌کند، با وجود کار و پرداخت مالیات، به دلیل نداشتن بیمه‌ی درمانی عمومی نمی‌تواند از بیمه‌ی تکمیلی محل کار خود استفاده کند.
از نظر وی، در مقایسه با دوستانش در سایر استان‌های کانادا، با چالش‌های بیش‌تری روبه‌رو است و نگرانی از بیماری و هزینههای درمانی فشار زیادی بر وی وارد کرده است در‌حالی‌که استان‌هایی مانند انتاریو و بریتیش‌کلمبیا به مهاجرانی با مجوز کار باز اجازه‌ی دسترسی به بیمه‌ی درمانی می‌دهند، کبک از این سیاست پیروی نمی‌کند.
برخی کارشناسان معتقدند نگرانی از گردشگری پزشکی ممکن است در تصمیم کبک نقش داشته باشد، اما تأکید دارند که این سیاست، مهاجران را در شرایط دشواری قرار داده و مانع از مشارکت کامل آن‌ها در جامعه می‌شود.
این مطلب ابتدا با این لینک در کانال تلگرامی «مداد» منتشر شد.
