مجله مداد
آیا می‌دانستید در فصل زمستان، به صورت میانگین حدود ۱۹۰ سانتی‌متر برف و ۱۷۵ میلی‌متر باران در این شهر می‌بارد؟ برف‌روبی و عملیات محدودسازی اثرات یخ‌زدگی در خیابان‌ها و پیاده‌روها، پرسش‌های زیادی را به همراه دارد. در ادامه با هفت باور نادرست درباره برف‌روبی در مونترال آشنا می‌شوید.
باور نادرست شماره یک: برف‌روبی خیابان‌های اصلی به صورت تصادفی انجام می‌شود
پس از هر بارش برف، بیش از ۱۰,۰۰۰ کیلومتر از خیابان‌ها و پیاده‌روها باید از برف پاک‌سازی شوند. این مسافت برابر با فاصله مونترال تا پکن، یا ۴۰ برابر فاصله مونترال تا کبک‌سیتی است! با توجه به این وسعت زیاد، برف‌روبی برای تسهیل رفت‌وآمد بیشترین تعداد ممکن از شهروندان، با اولویت‌بندی زیر انجام می‌شود:
- خیابان‌های اصلی و مسیرهای ویژه (خیابان شربروک، بلوار پی-نُف) و خطوط ویژه حمل‌ونقل عمومی
- خیابان‌های واسط که خیابان‌های اصلی را به یکدیگر متصل می‌کنند (خیابان بوبین، خیابان سن-اوبر)
- خیابان‌های مسکونی (خیابان د زَرابل، خیابان پنجم)
باور نادرست شماره دو: مسیرهای دوچرخه زودتر از پیاده‌روها برف‌روبی می‌شوند
برف‌روبی مسیرهای دوچرخه همزمان با پیاده‌روها و خیابان‌ها انجام می‌شود.
برف‌روبی در مسیرهای دوچرخه سریع‌تر انجام می‌شود و همین موجب می‌شود به نظر برسد که زودتر برف‌روبی شده‌اند. دلایل این سرعت بیشتر عبارتند از:
- طول مسیرهای دوچرخه در مقایسه با پیاده‌روها کمتر است. به همین دلیل، برف‌روبی آن‌ها زمان کمتری می‌برد.
- موانع کمتری در مسیرهای دوچرخه وجود دارد. دستگاه‌های برف‌روب در پیاده‌روها باید از کنار کیسه‌های زباله، سطل‌ها، درختان، باغچه‌ها، خودروهای نادرست پارک شده و گاهی حتی توده‌های برفی که مردم در پیاده‌رو جمع کرده‌اند، عبور کنند. مسیرهای دوچرخه معمولاً خالی از مانع هستند و به همین دلیل برف‌روبی آن‌ها سریع‌تر انجام می‌شود.
- مسیرهای آسفالت گرم‌تر از پیاده‌روهای بتنی هستند. مسیرهای دوچرخه معمولاً آسفالت شده‌اند. آسفالت گرمای خورشید را در خود ذخیره می‌کند و این به ذوب شدن برف کمک می‌کند. پیاده‌روها معمولاً از جنس بتن هستند که ماده‌ای سرد است و برف یا یخ روی آن باقی می‌ماند.
باور نادرست شماره سه: هنگام گرم شدن هوا، به جای برف‌روبی باید بگذاریم برف‌ها ذوب شوند
با اینکه ذوب شدن برف با کمک نور خورشید می‌تواند مزایایی داشته باشد، اما این کار خطرناک هم هست. اگر پس از ذوب شدن برف، دما دوباره کاهش پیدا کند، برف خیس به تکه‌ها یا لایه‌های یخی تبدیل می‌شود. در این شرایط پیاده‌روها یخ می‌زنند، توده‌های برف کنار خیابان به بلوک‌های یخی تبدیل می‌شوند و شبکه فاضلاب مسدود می‌شود. در چنین مواردی، اصلاح وضعیت بسیار پیچیده‌تر و زمان‌برتر می‌شود و گاهی تقریباً غیرممکن است.
اگر قرار بود تمام برف‌ها روی زمین باقی بمانند، با توجه به رفت‌وآمد مردم و چرخه‌های مکرر ذوب و یخ زدن، تا پایان زمستان لایه‌ای از برف و یخ به ضخامت حدود ۱/۵ متر روی زمین تشکیل می‌شد!
باور نادرست شماره چهار: اگر نمک بیشتری روی پیاده‌روها پاشیده شود، کمتر یخ می‌زنند
نمک در دمای بین صفر تا منفی ۱۵ درجه سانتی‌گراد نسبتاً خوب یخ را «ذوب» می‌کند. اما وقتی هوا سردتر از این می‌شود، نمک اثر خود را از دست می‌دهد. به همین دلیل از شن به عنوان ماده ساینده برای کاهش لغزندگی سطوح استفاده می‌شود.
در واقع، بیشتر در خیابان‌ها و پیاده‌روهای شهر از مخلوط نمک و شن استفاده می‌شود. این کار مزایای هر دو ماده را به همراه دارد. با این حال، هیچ‌کدام از این مواد معجزه نمی‌کنند.
متأسفانه این مواد بر محیط زیست تأثیر می‌گذارند. نمک خاصیت خورندگی دارد و می‌تواند به مواد گوناگون (لباس، فلزات، لوله‌های زیرزمینی و غیره) و همچنین گیاهان آسیب برساند. شن هم روی زمین جمع می‌شود و باید در بهار جمع‌آوری و پاک‌سازی شود. تمام این عملیات نیازمند استفاده از خودروها در مسیرهایی به طول ده‌ها هزار کیلومتر در هر زمستان است.
آیا می‌دانستید که مونترال به طور میانگین در هر زمستان از ۱۵۰,۰۰۰ تن نمک استفاده می‌کند؟
باور نادرست شماره پنج: شهرداری اغلب برای شروع برف‌روبی خیلی دیر اقدام می‌کند
برف‌روبی یک موضوع اساسی و اولویت‌دار برای مدیریت شهری است. برای تصمیم‌گیری درباره نوع استراتژی و زمان شروع عملیات، باید از زمان شروع بارش، سرعت بارش و احتمال تبدیل آن به باران یخ‌زده آگاه بود.
چند نمونه را با هم بررسی می‌کنیم:
- وقتی برف با سرعت زیاد می‌بارد، تمام آثار کار تیم‌های برف‌روبی را پاک می‌کند. در این شرایط ممکن است به نظر برسد که خیابان یا پیاده‌رو اصلاً برف‌روبی نشده است. این تیم‌ها باید پیش از برف‌روبی دوباره یک مکان، نخست مسیر خود را به پایان برسانند.
- اگر پس از بارش برف، باران یخ‌زده ببارد، بهتر است لایه نازکی از برف روی زمین باقی بماند. این لایه مقداری از باران را جذب می‌کند و در نتیجه پاک‌سازی آن راحت‌تر خواهد بود. این کار بهتر از تلاش برای ذوب کردن یخی است که روی پیاده‌روی کاملاً تمیز تشکیل شده است.
باور نادرست شماره شش: برخی کامیون‌ها برف را مستقیماً در رودخانه تخلیه می‌کنند
هر زمستان، تیم‌های برف‌روبی به طور میانگین ۱۲ میلیون متر مکعب برف را جمع‌آوری، حمل و دفع می‌کنند که معادل ۱۰ استادیوم المپیک پر از برف است. این برف‌ها به دو روش دفع می‌شوند:
- بیشتر برف‌ها در زمین‌های بسیار بزرگی انباشته می‌شوند و کوه‌هایی به ارتفاع چند ده متر تشکیل می‌دهند. ذوب شدن این برف‌ها چند ماه طول می‌کشد. هر نوع زباله‌ای که باقی بماند (زباله‌هایی که هنگام برف‌روبی زیر برف مدفون شده‌اند) در سطل زباله دفع خواهد شد.
- یک چهارم برف‌ها در چاهک‌های فاضلاب، یعنی حفره‌های بزرگی که به لوله‌های زیرزمینی راه دارند، تخلیه می‌شوند. گرمای فاضلاب به ذوب شدن برف پیش از رسیدن به تصفیه‌خانه کمک می‌کند. تصفیه‌خانه تمام آب را پیش از تخلیه در رودخانه تصفیه می‌کند.
باور نادرست شماره شش هفت: یدک‌کشی خودروها منبع درآمد خوبی برای شهرداری است
هر زمستان به طور میانگین ۵۰,۰۰۰ خودرو به دلیل نقض ممنوعیت پارک در زمان برف‌روبی، یدک‌کشی (یا همان حمل با جرثقیل) می‌شوند. یدک‌کشی هر خودرو حدود ۱۰ دقیقه کاروان برف‌روبی را به تأخیر می‌اندازد.
وقتی هزینه خودروی یدک‌کش و حقوق تیم‌های برف‌روبی که باید بارگیری را متوقف کنند و منتظر جابجایی خودروها بمانند را با هم جمع می‌کنیم، یدک‌کشی‌ها نه تنها برای شهرداری، بلکه برای کل شهروندان موجب ضرر می‌شود.
منبع: وب‌سایت شهرداری مونترال
نیروانا احسانی
