نیروانا احسانی
کانال لشین مونترال که زمانی شریان اصلی صنعتی شهر بود، امسال دویستمین سالگرد تأسیس خود را جشن میگیرد.
این کانال که در سال ۱۸۲۵ برای دور زدن تندآبهای لشین در رودخانه ی سنلوران ساخته شد، اکنون نمادی از تغییرات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مونترال است.
کانال لشین به عنوان اولین بخش از شبکهی کانالهای رودخانهی سنلوران ساخته شد که هدف آن تسهیل ناوبری میان دریاچههای بزرگ و اقیانوس اطلس بود.
ساخت این کانال ۱۴ کیلومتری به همت مهاجران ایرلندی و با هدف تبدیل مونترال به یک مرکز تجاری مهم آغاز شد.
در اوایل قرن بیستم، کانال لشین به مرکز اصلی فعالیتهای صنعتی کانادا تبدیل شد و کارخانههای متعددی در امتداد آن شکل گرفتند اما با افتتاح راهآب سنلوران (در ساحل جنوبی رودخانهی سنلوران) در سال ۱۹۵۹، اهمیت این کانال به تدریج کاهش پیدا کرد و در سال ۱۹۷۰ بهطورکامل به روی کشتیرانی بسته شد.
پس از دورهای از بیتوجهی، در سال ۱۹۷۸ سازمان پارکهای کانادا مدیریت کانال را برعهده گرفت. این کانال در سال ۱۹۹۶ به عنوان یک سایت تاریخی ملی ثبت شد و پروژههای بازسازی آن از سال ۱۹۹۷ آغاز شد.
اکنون این کانال به محلی برای قایقرانی، دوچرخهسواری و تفریحات تابستانی تبدیل شده و سالانه بیش از یک میلیون بازدیدکننده دارد.
امروزه، کانال لشین به یک منطقهی جذاب برای توسعهدهندگان املاک هم تبدیل شده است. کاندوهای لوکس و بازسازی ساختمانهای تاریخی مانند کارخانهی شکر ردپث، نمایانگر روند رو به رشد گرانسازی این منطقه هستند.
البته این تغییرات انتقاداتی از جمله کمبود مسکن مقرونبهصرفه و از بین رفتن ارتباط تاریخی جوامع کارگری با این منطقه را نیز به همراه داشته است.
چرا کانال لشین ساخته شد؟
رودخانهی سنتلوران در جنوب جزیره مونترال و درست قبل از بندر قدیمی، شیب تندی دارد که باعث ایجاد تندآبههایی موسوم به لشین رپیدز میشود. همین تندآبهها مانع اصلی ادامهی سفر کشتیها از مونترال به سمت بالادست رودخانهی سنتلوران میشدند.
این شد که پروژهی ساخت کانال لَشین در دل جزیره مونترال آغاز شد. کانالی به طول ۱۴ کیلومتر که به وسیلهی هفت آببند، کشتیهایی که از سمت شرق و از بندر قدیمی مونترال وارد آن میشدند را مرحله به مرحله افزایش ارتفاع میداد تا اینکه در حوضچهی لکسنلوئیس و پس از دور زدن تندآبههای لشین دوبارهی آنها را به رودخانهی عظیم سنتلوران پس میداد تا مسیر خود را به سمت غرب ادامه دهند.
کار ساخت این کانال در ۲۴ اوت ۱۸۲۴ به پایان رسید و اینچنین شد که کشتیهای باری میتوانستند از مونترال به سمت غرب ادامه مسیر داده و به دریاچهی انتاریو برسند. همین امر مونترال را به یک قطب تجاری و صنعتی تبدیل کرد که راه را برای دوران طلایی و رونق اقتصادی شهر هموار نمود.
این مطلب ابتدا با این لینک در کانال تلگرامی «مداد» منتشر شد.
خبرهای صبحگاهی
