تحریریهی «مداد»
حضور شب گذشتهی آرزو خدیر، رئیس کنگرهی ایرانیان کانادا در جشن شب یلدای گالری مککیک، منجر به اعتراض پژمان عسگری، یکی از فعالین اجتماعی شهر مونترال و خروج او و چند نفر دیگر از میهمانان، از جشن مذکور شد.
پژمان عسگری در دو سال اعتراضات خیابانی در مونترال در دوران جنبش زن، زندگی، آزادی، با درفش کاویانی معروف خود، در تجمعات و راهپیماییهای ایرانیان مونترال، حاضر میشد و فریاد اتحاد و مبارزه علیه جمهوریاسلامی از جمله گذاشتن نام سپاه پاسداران در لیست تروریستی را سر میداد.
پژمان در پستی که به همین مناسبت در حساب X خود منتشر کرده، نوشته است:
«در گردهمایی یلدای کتابخانه مکیک در شهر مونترال، شاهد حضوری بودیم که توهین به شرافت آزادیخواهان و فرهنگ ایرانی بود. آرزو خدیر، رئیس کنگرهی بهاصطلاح ایرانیان کانادا، به همراه چند تن از همراهانش، در این مراسم ظاهر شدند. همان کنگرهی بدنامی که سالهاست در نقش لابی رژیم جمهوریاسلامی عمل کرده و مواضع شرمآورش در مقابله با خواستههای جامعه آزادیخواه، صدها هزار تن از ایرانیان ساکن کانادا را به خشم آورده است. این حضور نه برای بزرگداشت یلدا، بلکه تلاشی برای بازگشت چراغ خاموش این افراد به عرصه عمومی بود تا بتوانند برای خود جنبه تبلیغاتی دروغین ننگین دیگری را رقم بزنند. این نهاد و چهرههایش، که پس از جنبش «زن، زندگی، آزادی» بیآبروتر و منفورتر از همیشه شده بودند، تصور کردند که با حضورِ خاموش در جمع ایرانیان میتوانند دوباره خود را عادی جلوه دهند. اما جامعه ایرانی-کانادایی هوشیارتر از آن است که این وقاحت را بپذیرد. من بعنوان عضوی از این جامعه، در گردهمایی یلدا، و پیش چشمِ هموطنانم، سکوت را شکستم! با صدایی رسا، در برابر خدیر و همراهانش ایستادم و اعلام کردم که این افراد با کارنامهای پر از خیانت و حمایت از سپاه تروریستی پاسداران و جنایات رژیم اسلامی، حق ندارند در جمع ایرانیان جایگاهی داشته باشند. بازتاب این اعتراض چنان بود که حتی گروه موسیقی از اجرا در مراسمی که این چهرههای منفور حضور داشتند، خودداری کرد. مراسمی که قرار بود تنها نمادی از فرهنگ غنیِ ایران و اتحاد باشد، به نمادی از ایستادگی و فریاد آزادیخواهی ایرانیان تبدیل شد و در نهایت این عنصر نماینده ننگین جمهوریاسلامی مجبور به ترک گردهمایی شد. اما این تازه اول ماجراست. مهرههای رژیم و لابیهایشان باید بدانند که دوران مصونیت تمام شده است ، نه تنها دیگر جایی در میان جامعه ایرانی ندارند بلکه هر جا که بخواهند حضور پیدا کنند، با پاسخ قاطع جامعه ایرانی-کانادایی روبهرو خواهند شد. دوران سازش و سکوت به پایان رسیده است!»
پیرو اعتراض پژمان عسگری، دکتر شریفنائینی، رئیس انجمن دوستداران زرتشت و تعدادی دیگر از میهمانان از جمله اعضای گروه موسیقی حاضر نیز میهمانی شب یلدای مکیک را در اعتراض به حضور رئیس کنگرهی ایرانیان کانادا، میهمانی ترک کردند.
کنگرهی ایرانیان کانادا، اخیراً طی بیانیهای چند خواسته ازجمله
- حذف سپاه پاسداران از لیست تروریستی کانادا
- لغو تحریمها علیه جمهوریاسلامی
- برقراری روابط دیپلماتیک با جمهوریاسلامی را مطرح کرده بود.
تابستان امسال آرزو خدیر، در گفتگویی با انصافنیوز که هم زمان با سفر خدیر به ایران منتشر شده بود، از مأموریت یکی از زیرگروههای هیئتمدیرهی فعلی این کنگره برای جمعآوری دادههای ایرانیان ساکن کانادا گفته بود.
در دوران جنبش زن زندگی آزادی که تجمعات چند هزار نفری ایرانیان، هر هفته در شهرهای مختلف کانادا برگزار میشد و همراهی سیاستمداران عمدهی کانادا از جمله نخستوزیر را هم به ارمغان آورده بود، آرزو خدیر، رئیس کنگرهی ایرانیان کانادا با این بهانه که این جنبش سیاسی شده، از اظهارنظر دربارهی آن خودداری کرد و زمانیکه لازم بود از تمام قدرت کامیونیتی برای رساندن صدای مردم ایران به جهان استفاده شود و مسئولین کانادایی برای فشار آوردن بر جمهوریاسلامی جهت توقف کشتارها و اعدامها، تحت فشار قرار گیرد، کنگرهی ایرانیان کانادا تعمدا سکوت را انتخاب کرد.
کنگرهی ایرانیان کانادا در سال ۲۰۰۷ و به همت جمعی از کنشگران ایرانی در کانادا به منظور ایجاد نهادی برای رسیدگی به دغدغههای جامعهی ایرانی-کانادایی و انتقال آنها به سیاستمداران کانادایی تشکیل شد. اما مشکلات ساختاری و زیربنایی باعث شد تا این نهاد پس از چند سال به ارگانی سیاسی مخالف جمهوریاسلامی تبدیل شود و پس از تعویض جنجالی هیئت مدیره، حالا و در چند سال اخیر این کنگره متهم میشود که به لابی جمهوریاسلامی در کانادا تبدیل شده است.
این مطلب ابتدا با این لینک در کانال تلگرامی «مداد» منتشر شد.
