تحریریهی «مداد»
امسال در کانادا بیش از ۴۵ میلیون دلار از طریق کلاهبرداری تلفنی از مردم سرقت شده است. مرکز فدرال ضد کلاهبرداری تخمین میزند که تنها ۵ تا ۱۰ درصد قربانیان این نوع کلاهبرداری، آن را گزارش میکنند.
کلاهبرداران معمولاً خود را به عنوان نمایندگان سازمان مالیات کانادا، بانک یا حتی نوه قربانیان معرفی میکنند و اغلب سالمندان را هدف قرار میدهند.
حال سئوال اینجاست که چرا با وجود این حجم بالای کلاهبرداری و ضررهای سنگین ناشی از آن، دولت تدبیر جدی برای آن نمیاندیشد و بر خلاف ایالات متحده یا استرالیا که هر دو قوانین بسیار سختگیرانه برای شناسایی و برخورد با متخلفان دارند، دست روی دست میگذارد و اقدام خاصی انجام نمیدهد.
گلوب اند میل به تازگی در سرمقاله خود به واکاوی این موضوع پرداخته است.
در سال ۲۰۲۰، کمیته صنعت، علوم و فناوری مجلس عوام کانادا ۱۵ پیشنهاد برای مقابله با کلاهبرداری تلفنی ارائه کرد که شامل همکاری پلیس، تنظیمکنندگان مقررات، شرکتهای مخابراتی و بانکها بود. با این حال، بسیاری از این پیشنهادات عملی نشدند و مشکل همچنان ادامه دارد.
کمیسیون رادیو-تلویزیون و مخابرات کانادا (CRTC) در سال ۲۰۲۱ اقداماتی برای مقابله با تماسهای جعلی انجام داد و از شرکتهای مخابراتی خواست تا از فناوریهایی استفاده کنند که شمارههای دستکاریشده را شناسایی میکنند.
اما این راهکار فقط روی شبکههای اینترنتی کار میکند و خطوط قدیمی (که اغلب توسط سالمندان استفاده میشوند) را پوشش نمیدهد. همچنین، این سیستم فقط برای تماسهای داخل کانادا موثر است و تماسهای خارجی را شناسایی نمیکند.
شرکت بل کانادا در سال ۲۰۱۹ با استفاده از هوش مصنوعی توانست سالانه حدود یک میلیارد تماس مشکوک را مسدود کند. با این وجود، کمیسیون سایر شرکتهای مخابراتی را ملزم به اجرای چنین برنامهای نکرده است. طبق قانون مخابرات کانادا، شرکتها نمیتوانند بدون اجازه صریح کمیسیون، شمارههای مشکوک را مسدود کنند.
مقررات کلاهبرداری تلفنی در ایالات متحده به مراتب سختگیرانهتر است. این کشور به شرکتهای تلفن اجازه داده تا به طور پیشفرض و بر اساس تحلیلهای منطقی، تماسهای مزاحم را مسدود کنند. این در حالی است که در کانادا، شرکتهای مخابراتی بدون اجازه صریح از کمیسیون دولتی حتی نمیتوانند حتی شمارههایی را که مکرراً تماسهای مزاحم برقرار میکنند، مسدود کنند.
مقاله تأکید میکند که کانادا نمیتواند به تنهایی با این مشکل مقابله کند. از آنجا که بسیاری از کلاهبرداریها از خارج از کشور صورت میگیرد، دولت فدرال باید از قدرت دیپلماتیک خود برای همکاری با کشورهای خارجی استفاده کند. در غیر این صورت، با پیشرفت هوش مصنوعی و آسیبپذیرتر شدن جمعیت سالمند کانادا، این مشکل جدیتر خواهد شد.
نویسنده همچنین بر این باور است که آموزش عمومی به تنهایی کافی نیست و کانادا باید کلاهبرداری تلفنی را به عنوان یک جرم جدی در نظر بگیرد، نه صرفاً یک مزاحمت مدرن روزمره.
این مطلب ابتدا با این لینک در کانال تلگرامی «مداد» منتشر شد.
نیروانا احسانی
