پوریا ناظمی
در تاریخ علم پزشکی، اختراعات و کشفیاتی وجود دارند که مسیر زندگی میلیونها نفر را تغییر دادهاند. یکی از این ابداعات، کشف انسولین توسط فردریک بانتینگ و چارلز بست در کانادا است. این کشف نه تنها زندگی بیماران دیابتی را نجات داد، بلکه نمونهای درخشان از تلاش علمی و همکاری انسانی به شمار میرود. داستان کشف انسولین، داستانی است از خلاقیت، پشتکار، و ارادهای که به زندگی میلیونها نفر نور امید بخشید.
پیشزمینه: بیماریای به نام دیابت
دیابت از هزاران سال پیش شناخته شده بود. پزشکان باستانی علائم این بیماری را، از جمله تشنگی زیاد و تکرر ادرار، ثبت کرده بودند. اما درمانی برای این بیماری وجود نداشت و اکثر بیماران دیابتی، به خصوص کسانی که به دیابت نوع یک مبتلا بودند، به سرعت جان خود را از دست میدادند. دیابت نوع یک زمانی رخ میدهد که بدن به دلیل نقص در تولید انسولین، قادر به تنظیم سطح قند خون نیست. در اوایل قرن بیستم، این بیماری عملاً یک حکم مرگ برای بیماران بود.
فردریک بانتینگ: ایدهای که جهان را تغییر داد
فردریک بانتینگ، یک پزشک کانادایی از شهر لندن در استان انتاریو، در سال ۱۹۲۰ با مقالهای علمی درباره پانکراس برخورد کرد که توجهش را جلب کرد. این مقاله نشان میداد که پانکراس نقشی کلیدی در تنظیم قند خون دارد. او ایدهای داشت: اگر بتوان مواد شیمیایی تولید شده توسط پانکراس را استخراج کرد، شاید بتوان دیابت را درمان کرد. اما او به تنهایی نمیتوانست این ایده را عملی کند.
شروع همکاری با چارلز بست
بانتینگ در دانشگاه تورنتو با جان مکلئود، استاد فیزیولوژی، تماس گرفت و ایده خود را با او مطرح کرد. مکلئود به او آزمایشگاهی کوچک و امکانات ابتدایی داد و دانشجوی بااستعدادی به نام چارلز بست را به او معرفی کرد. بست و بانتینگ تیمی کوچک اما پرانگیزه تشکیل دادند و در تابستان ۱۹۲۱، آزمایشات خود را آغاز کردند.
بست دانشمند کانادایی-آمریکایی است که در تاریخ ۲۷ فوریه ۱۸۹۹ در شهر وست پمبروک، مین (در ایالات متحده) به دنیا آمد، اما خانوادهاش بعدها به کانادا مهاجرت کردند و او بیشتر دوران زندگی و تحصیلات خود را در کانادا گذراند و در جوانی با پیوستن به تیم بانتینگ، به یکی از چهره های اصلی توسعه یکی از مهم ترین اختراعات کانادا بدل شد.
کشف انسولین: معجزهای در علم پزشکی
بانتینگ و بست توانستند مادهای را از پانکراس استخراج کنند که اثرات شگفتانگیزی روی تنظیم قند خون داشت. آنها این ماده را انسولین نامیدند. اولین آزمایش موفقیتآمیز بر روی سگهای دیابتی انجام شد. سپس در سال ۱۹۲۲، اولین تزریق انسولین به یک بیمار انسانی، پسری ۱۴ ساله به نام لئونارد تامپسون، انجام شد. نتایج حیرتانگیز بود: قند خون لئونارد کاهش یافت و او جان سالم به در برد.
تأثیر جهانی کشف انسولین
پس از این موفقیت، انسولین به سرعت به تولید انبوه رسید و در دسترس بیماران دیابتی قرار گرفت. بانتینگ و مکلئود به خاطر این کشف، جایزه نوبل پزشکی سال ۱۹۲۳ را دریافت کردند. اما بانتینگ که معتقد بود بست نیز شایسته این جایزه است، نیمی از جایزه خود را به او داد.
کشف انسولین نقطه عطفی در تاریخ پزشکی بود. پیش از آن، دیابت نوع یک به معنای مرگ حتمی بود، اما اکنون بیماران میتوانستند با تزریق منظم انسولین، زندگی طولانی و پرباری داشته باشند.
امروزه، بیش از ۵۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان با دیابت زندگی میکنند، و برای بسیاری از آنها، انسولین تنها راه زنده ماندن است. این دارو نه تنها جان میلیونها نفر را نجات داده، بلکه کیفیت زندگی بیماران را به طور چشمگیری بهبود بخشیده است. از کودکان تا افراد مسن، انسولین به آنها امکان میدهد که به زندگی عادی خود ادامه دهند.
ارثیه بانتینگ و بست
داستان بانتینگ و بست، داستانی است از اراده و همبستگی انسانی. آنها نشان دادند که چگونه یک ایده ساده میتواند جهان را تغییر دهد. بانتینگ، که بعدها به عنوان یک قهرمان ملی در کانادا شناخته شد، زندگی خود را وقف تحقیق و علم کرد. چارلز بست نیز به عنوان یکی از پیشگامان علوم پزشکی، در تاریخ ماندگار شد.
داستان انسولین به ما یادآوری میکند که علم میتواند معجزه کند، اما این معجزهها نیازمند اراده، همکاری، و خلاقیت هستند. بانتینگ و بست نه تنها یک دارو ساختند، بلکه الگویی از انسانیت و تلاش برای بهبود زندگی دیگران ارائه دادند.
پس هر بار که نام انسولین را میشنویم، به یاد داشته باشیم که این دارو، هدیهای از کانادا به بشریت است؛ هدیهای که هر روز، زندگی میلیونها نفر را نجات میدهد.
