نیروانا احسانی
مری‌آن هریس بیش از یک سال و نیم پس از اینکه با نیش کنه به ویروس پوواسان (Powassan) آلوده شد، هنوز با کمک دستگاه تنفس مصنوعی نفس کشیده و تقریباً فلج است.
چهارم سپتامبر سال ۲۰۲۱ مصادف با روز کارگر، مری آن هریس احساس خستگی کرده و به شوهرش گفت که باید کمی استراحت کند. چند ساعت پس از این جریان، مری‌آن احساس حالت تهوع پیدا کرد و از دوبینی شکایت داشت. شوهرش، چارلز دی لینت، بلافاصله با سیستم پزشکی از راه دور انتاریو تماس گرفت که پرستار توصیه کرد مستقیماً به بخش اورژانس مراجعه کنند.
مری‌آن یک شبه دچار ورم مغز شده و در اثر آن در بخش مراقبت‌های ویژه در آی‌سی‌یو بستری‌شده و با کمک دستگاه تنفس مصنوعی به زندگی ادامه داد.
چارلز، شوهر مری‌آن که نویسنده رمان علمی تخیلی و برنده سه جایزه آرورا (Aurora) و عضو تالار مشاهیر نویسندگان علمی تخیلی کانادا است در این رابطه گفت: «پزشکان نمی‌دانستند مشکل از چیست و تصور می‌کردند این اختلالات از یک نوع ویروس ناشی شده است. ظاهراً آنها انواع مختلف آنتی‌بیوتیک را از طریق ۷۰ دستگاه کوچک به وی می‌دادند.
آنچه مشخص‌شده، این است که یک کنه با گزشش باعث انتقال ویروس نادر اما رایج پوواسان به مری‌آن شده که ابتلا به یک بیماری بالقوه کشنده و ورم مغز را به همراه داشته است. نکته مهم این است که چارلز و مری‌آن از گزش کنه آگاه نبودند. آنها هرگز حتی کنه را ندیده‌اند. مری‌آن در زمان قرنطینه در دوران همه‌گیری کووید۱۹ بیمار شد و در طول آن دوره، این زوج به جایی سفر نکرده بودند. آنها تصور می‌کنند کنه در حیاط خانه‌اشان یا در زمان یکی از پیاده‌روی‌های مکررشان در اطراف باغ‌های محلی، مری‌آن را مورد گزش قرار داده باشد اما همچنان مطمئن نیستند.
ویروس پوواسان (Powassan) اولین بار در سال ۱۹۵۸ زمانی که یک پسر جوان را در پوواسان انتاریو در حومه خلیج شمالی، ۲۰۰ کیلومتری شمال غربی اتاوا آلوده کرد، شناسایی شد. این پسر در اثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست داد. از آن زمان تا سال ۱۹۹۸، تنها ۲۷ مورد مبتلا به پوواسان در کل آمریکای شمالی شناسایی شد. اما این تعداد در حال افزایش است به‌طوری‌که از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ بین پنج تا ۱۰ مورد در سال در ایالات‌متحده گزارش‌شده و از آن زمان ۲۵ تا ۳۰ مورد در سال شناسایی شده است. از سال ۲۰۱۷، ۲۱ مورد در کانادا ثبت شده است. بیشتر ابتلایان به این بیماری در شمال شرقی ایالات‌متحده، شرق کانادا و منطقه دریاچه‌های بزرگ رخ می‌دهند.
در سال ۲۰۱۹، کی هاگان، سناتور کارولینای شمالی، چندین سال پس از گزش کنه و ابتلا به ویروس پوواسان درگذشت.
این ویروس معمولاً توسط کنه پاسیاه (Ixodes scapularis) یا کنه آهو که ناقل بیماری لایم هم است، منتقل می‌شود. قابل توجه است ۲۴ تا ۴۸ ساعت طول می‌کشد تا کنه پاسیاه باکتری عامل بیماری لایم را به انسان منتقل کند اما فرد مورد گزش کنه آلوده به ویروس پوواسان در عرض ۱۵ دقیقه آلوده می‌شود.
» همچنین بخوانید: لایم، بیماری ناشناخته‌ای که بی‌صدا قربانی می‌گیرد
» همچنین بخوانید: بیماری لایم، ناآشنا و ترسناک
علائم بیماری پواسان بین یک تا پنج هفته بعد از ابتلا ظاهر می‌شود. در بیشتر موارد، فرد حتی نمی‌داند که آلوده است و بدون آگاهی باعث انتقال آن به عنوان یک آنفولانزای خفیف می‌شود اما متأسفانه برای برخی افرادی که این ویروس را دریافت می‌کنند، این بیماری می‌تواند شدید باشد. حدود نیمی از آنها دچار ورم مغز یا مننژیت می‌شوند که منجر به اختلالات عصبی برای تمام عمر می‌شود. این بیماری در ۱۰ تا ۱۵ درصد موارد کشنده است. هیچ درمان قطعی برای آن وجود ندارد و درمان‌های عادی حال حاضر خیلی اثربخش نیستند.
سراوانان تانگامانی، مدیر مرکز بیماری‌های ناشی از ناقلین دانشگاه ایالتی نیویورک در سیراکوز، گفت: «تعداد موارد گزارش‌شده از این بیماری به آرامی و پیوسته در حال افزایش است. این یک ویروس نادر و خطرناک است که می‌تواند کشنده باشد و کسانی که از این بیماری زنده می‌مانند مادام‌العمر عواقب عصبی طولانی‌مدت را با خود همراه خواهند داشت.
علائم پوواسان در مری‌آن شامل تب، سردرد، استفراغ، ضعف، لرزش، تشنج و فلج بود. چارلز به این بیماری یا چگونگی ابتلا مری‌آن به آن توجهی نمی‌کند. وی تنها تلاش می‌کند روی درمان آن و آنچه در آینده پیش خواهد آمد تمرکز کند.
اکنون بهبودی مری‌آن به فیزیوتراپی بستگی دارد اما مایعاتی که در بدنش جمع می‌شود و دائماً باید از گلویش ساکشن شود، مانع فیزیوتراپی شده است. قابل توجه است پیش از اینکه مری‌آن به ویروس پوواسان مبتلا شود، وی از مشکلات ایمنی و تجمع مایعات در بدنش رنج می‌برد.
چارلز در این رابطه توضیح داد: «مری‌آن به یک دستگاه تنفس مصنوعی وابسته بوده و دائماً نیاز به ساکشن دارد. این یک فرآیند طاقت فرسا است که باعث می‌شود ما پیشرفت زیادی در بهبودی وی نداشته باشیم. ما هر روز تمرین می کنیم و او واقعاً تاکنون در این مورد خوب عمل کرده است. حتی وقتی خسته است، باز هم تمرین‌هایش را انجام می‌دهد. اما به دلیل ترشح مایعات بدنش، پیشرفت قابل توجهی حس نمی‌شود.»
منبع: Ottawa Citizen
