نیروانا احسانی
«پازل» یک نمایش دو نفره است. نویسنده، کارگردان، بازیگر، طراح نور و صحنه و گریم و صدا و خلاصه همه چیز این نمایش توسط دو نفر یعنی احسان کرمی و برزو ارجمند انجام می‌شود. کل دکور این نمایش هم در یک چمدان ۲۰ کیلویی جا می‌شود.
پازل نمایشی است که با واکاوی آنچه در چهار دهه گذشته بر ما رفته، به یادمان آورد که خشم این روزها‌یمان عمیق‌تر و قدیمی‌تر از آن‌چیزی است که محدود به سیل ویرانگر اخبار بد در دو ماه گذشته باشد. به همین دلیل بود که در لحظاتی طولانی، سکوت سالن تئاتر در مونترال با هق‌هق و گریه‌ی تماشاچیان همراه شده بود. برای همین بود که وقتی نمایش تمام شد، تماشاچیان برای دو تا سه دقیقه‌ی پیاپی احسان کرمی و برزو ارجمند را تشویق کردند و برای همین بود که مونترالی‌ها این دو سلبریتی را با شعار «با شرف» بدرقه نمودند.
برزو ارجمند خطاب به کسانی که به تمسخر، او و احسان کرمی را دلقک نامیده بودند، گفت «من با افتخار دلقک مردم ایران هستم»
پازلی از عشق‌های نافرجام
نمایش پازل، چهار داستان مختلف از چهار دهه‌ی گذشته ایران را روایت می‌کند. چهار دهه‌ای که در آن همواره عشق قربانی شرایط سیاسی ناپایدار ایران شده است. انقلاب ۵۷، آغاز جنگ، دوران فساد اقتصادی و اعتراضات سال ۸۸. در طول نمایش با هشت شخصیت مختلف مواجه می‌شویم که گاهی اوقات با شخصیت‌های قبلی قرابتی هم دارند و در هر دوره یک نفر راوی عشق نافرجامش است و دیگری شنونده‌ای متاثر. اما خشمی که از شنیدن این همه عشق‌کشی در قلبت انباشته می‌شود در لحظات پایانی نمایش جایی که برزو ارجمند با چشمانی اشک‌بار و با خواندن ترانه‌ی «ایران»، قلبت را به لرزه در می‌آورد، طغیان می‌کند و برای بیرون رفتن و خروشیدن، راهی از میانه‌ی مشت‌های گره کرده و چشم‌های سرخ شده‌‌ات باز می‌کند. آنجا است که نمایش به اوج می‌رسد و همه‌ی آن چهار داستان به ظاهر ساده به هم پیوند می‌خورند تا به تو دلیلی مضاعف برای خشم این روزهایت بدهند.
#باشرف
در پایان نمایش برزو ارجمند به روی صحنه آمد و از سیل اتهامات و تهدیدهایی که در اجرای مونترال بر سرشان ریخته شده بود، گفت. از تلاش‌هایی که برای منصرف کردن‌شان از اجرای مونترال صورت گرفته بود. از تهدیدها، ارعاب‌ها و از اینکه او و احسان کرمی را دو دلقک خطاب کرده‌اند.
احسان کرمی و برزو ارجمند در مونترال اعلام کردند که از دو ماه پیش و در پی قتل مهسا امینی، تصمیم گرفته‌اند دیگر برای هیچ سازمان یا نهاد وابسته به جمهوری اسلامی یا در خدمت اهداف آن کار نکنند
او سپس خیلی کوتاه از تاریخچه‌ی «تلخک» و «روحوضی» در ایران صحبت کرد که چقدر طنزهای تیزشان حاکمیت مستبد را نشانه می‌گرفته و در پایان خطاب به کسانی که به تمسخر، او و احسان کرمی را دلقک نامیده بودند، گفت «من با افتخار دلقک مردم ایران هستم» و اضافه کرد که آنها از دو ماه پیش و در پی قتل مهسا امینی تصمیم گرفته‌اند دیگر برای هیچ سازمان یا نهاد وابسته به جمهوری اسلامی یا در خدمت اهداف آن کار نکنند. اینجا بود که سالن ناگهان به خروش آمد و مردم با فریاد «با شرف با شرف» این دو هنرمند مردمی را ستودند.
داستان تهدیدها چه بود؟
احسان کرمی در ابتدای نمایش و برزو ارجمند در انتهای آن از موج فشارهایی که برخی‌ها بر سر اجرای مونترال به آنها آوردند، صحبت کردند.
اجرای «پازل» در مونترال به تجمع در مقابل درب ورودی تئاتر، پروژه‌ی شرمنده‌سازی تماشاچیان، ریختن خون روی صحنه، اعتراض در داخل سالن و حتی قتل هنرمندان تهدید شده بود
مونترال، سی و دومین اجرای «پازل» در شهرهای مختلف آمریکا و کانادا و پنجمین اجرا پس از آغاز خیزش انقلابی مردم ایران محسوب می‌شد اما اولین اجرایی بود که تیم نمایش «پازل» در زمان تبلیغ آن با موج بزرگی از تهدیدها و ارعاب‌ها و تحقیرها مواجه شده بودند. اجرای «پازل» در مونترال به تجمع در مقابل درب ورودی تئاتر، پروژه‌ی شرمنده‌سازی تماشاچیان، ریختن خون روی صحنه، اعتراض در داخل سالن و حتی قتل هنرمندان تهدید شده بود که در پایان خوشبختانه هیچکدام انجام نشد و نمایش در اتمسفری مثبت و مردمی به روی صحنه رفت.
برزو ارجمند در توصیف این نمایش می‌گوید: « پازل قوی‌ترین کار دوران ۲۷ ساله‌ی بازیگری من نیست اما با اطمینان می‌گویم که شریف‌ترین کاری است که تا امروز به روی صحنه برده‌ام چون بدون ترس حرف دل مردم را زده‌ام»
برزو ارجمند با اشاره به برخی کامنت‌ها گفت که شنیده در رسانه‌های مونترال علیه‌شان مقاله نوشته‌اند که چرا بخشی از درآمدتان را به مردم ایران اهدا نمی‌کنید و آنها را به زدن «نان در خون مردم» متهم کرده‌اند. او که به وضوح از این اتهام خشمگین بود با اعتراض گفت «شما از کجا می‌دانید ما این کار را نمی‌کنیم اما ما چرا باید بیایم خودخواهانه این را جار بزنیم که بعد خود همین مقاله‌نویسان بیایند ما را تحت فشار بگذارند تا اسم اون بیچاره‌ای که برای انتقال پول به ما کمک می‌کند و خانواده‌های آبرومندی که کمک‌ها را دریافت می‌کنند، برملا کنیم. مگر همه‌ی شما که حتما تا حالا هزار جور مختلف به هموطنان آسیب‌دیده‌ی ایرانی کمک کرده‌اید، این را اعلام عمومی کرده‌اید؟ مشکل و هدف این کامنت‌نویس‌ها اصلا اهدای پول به مردم ایران نیست، مشکل آنها چیز دیگری است!»
«پازل شریف‌ترین کار من است»
برزو ارجمند و احسان کرمی که چند سالی است در ایالت کالیفرنیا در آمریکا زندگی و کار می‌کنند، اجرای تئاتر «پازل» را از سال قبل و با تعداد اندکی تماشاگر در یک سالن کوچک در همان ایالت آغاز کردند. اما حالا این نمایش در برخی شهرهای ایالات متحده تا سه بار هم اجرا شده است.
برزو ارجمند در توصیف این نمایش می‌گوید: « پازل قوی‌ترین کار دوران ۲۷ ساله‌ی بازیگری من نیست اما با اطمینان می‌گویم که شریف‌ترین کاری است که تا امروز به روی صحنه برده‌ام چون بدون ترس حرف دل مردم را زده‌ام»
احسان کرمی در توضیح اینکه چرا در این روزها که مردم در ایران درگیر خیزش انقلابی هستند، این نمایش را به روی صحنه برده‌اند، می‌گوید: «این نمایشی که شما امشب دیدید، همان نمایشی است که ما سال گذشته اجرایش را شروع کردیم و همانطور که دیدید حال و هوای آن بدون اینکه ما بدانیم چه وقایع تلخی در انتظارمان است، دقیقاً منطبق با وضعیت امروز ایران نوشته شده. وقتی خیزش انقلابی شروع شد ما به خودمان گفتیم یک سال است که داریم حرف‌های امروز مردم را روی صحنه می‌زنیم پس حالا هم نباید خاموش بمانیم. و امشب عکس‌العمل تماشاگران در مونترال علی‌رغم همه‌ی تلاش‌های منفی که شده بود و همچنین عکس‌العمل تماشاگران در تورونتو در اجرای هفته‌ی گذشته و دیگر اجراهایی که در آمریکا از آغاز خیزش مردم به این طرف داشتیم، نشان داد که تصمیم درستی گرفته‌ایم»
هر دو هنرمند قول دادند تا دوباره با «پازل» به مونترال بازگردند. دفعه‌ی بعد دیدن این نمایش تکان‌دهنده را از دست ندهید.
