نیروانا احسانی
متخصصان مراقبت‌های بهداشتی در خط مقدم مهار ورود احتمالی آبله میمونی به مونترال معتقدند که هنوز خیلی زود است تا بدانیم این ویروس به چه اندازه گسترش یافته است.
دکتر رژین توماس، مدیر کلینیک l’Actuel مونترال در این رابطه گفت که تعداد انگشت‌شماری از بیماران بالقوه آلوده برای درمان به کلینیک وی مراجعه کرده‌اند. ممکن است چند روز طول بکشد تا تأیید شود که آیا این ویروس در افراد فوق وجود دارد یا خیر؟ این مسئله تشخیص بیماری را در محل دشوار کرده است.
به اعتقاد توماس، کارکنان این کلینیک، اولین خط دفاعی در برابر این ویروس از خانواده واریولا هستند که باعث ابتلا به آبله میمونی می‌شود. کلینیک l’Actuel ویژه درمان عفونت‌های مقاربتی است و متأسفانه نه تنها این کلینیک بلکه سایر کلین یک‌های مشابه نیز در مواجه با آبله میمونی غافلگیر شده‌اند.
دکتر توماس در این رابطه گفت: تا ۲۴ ساعت گذشته من هرگز در مورد این بیماری نشنیده بودم. پرستارها و کادر درمان ما هم هیچ اطلاعات و آمادگی برای درمان این بیماری ندارند.
نگاهی دقیق تر به علائم رایج آبله میمونی که می‌تواند ناخوشایند باشد، به خوبی توضیح می‌دهد که چرا مردم در کلینیک l’Actuel به دنبال پاسخی برای این بیماری جدید هستند. اولین فرد مشکوک به مثبت بودن ابتلا به آبله میمونی، با علائمی مشابه علائم سیفلیس که باعث ایجاد بثورات در کف دست و پا می‌شود به کلینیک مراجعه کرد. عصر پنج‌شنبه، وزارت بهداشت کبک دو مورد اول ابتلا به این بیماری در استان را تأیید کرده و اعلام کرد ۲۰ مورد مشکوک دیگر در دست بررسی هستند.
علائم آبله میمونی، معمولاً روی دست و پاها ظاهرشده و به طور کلی در سراسر بدن گسترش پیدا می‌کند. باید توجه داشت که آبله میمونی، یک بیماری مقاربتی نیست اما ویروس عامل این بیماری می‌تواند از طریق رابطه جنسی یا هر فعالیتی که شامل تماس نزدیک و مستقیم با دیگران باشد، منتقل شود. علائم این بیماری همچنین می‌تواند شامل تورم غدد لنفاوی، بثورات در نقاط دیگر بدن و همچنین تب، سردرد و خستگی باشد. این ویروس از طریق زخم‌های پوست و تاول‌های ترکیده، مجاری تنفسی یا از طریق ترشحات چشم، بینی یا دهان وارد بدن می‌شود.
به باور متخصصان، علائم اولیه آبله میمونی می‌تواند شبیه سیفلیس یا حتی شبیه تب‌خال باشد و به همین دلیل تشخیص آن بسیار دشوار است.
به گفته محققان، برای تعیین اینکه این موارد احتمالی آبله میمونی از کجا آمده‌اند، خیلی زود است. دکتر توماس گفت که برخی از بیمارانش اخیراً به سایر کشورها سفرکرده بودند و برخی دیگر خیر. برخی رابطه جنسی نامتعارف داشته و برخی اصلاً رابطه جنسی نداشتند و به همین دلیل تشخیص دلیل بروز بیماری و منشأ آن بسیار دشوار است.
خوشبختانه همه موارد شناسایی‌شده و مشکوک، کاملاً خفیف هستند. همچنین خطر انتشار این بیماری ویروسی در میان کارکنان سیستم بهداشتی نیز اندک است و قوانین سخت‌گیرانه پیشگیری از انتقال کرونا، بسیار مفید بوده و از انتقال بیماری جلوگیری می‌کند.
در این میان باید توجه داشت یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های مسئولان بهداشتی مونترال، گسترش بیماری در دهکده همجنس‌گرایان مونترال است و دکتر توماس اذعان داشت که بسیاری از بیماران وی اعضای جامعه LGBTQ2S+ هستند که در مورد این بیماری دچار استرس و نگرانی شده‌اند.
کسانی که گفته می‌شود در مونترال به این بیماری مبتلا شده‌اند، عمدتاً مردانی هستند که سنشان بین ۳۰ تا ۵۵ سال بوده و با مردان دیگر رابطه جنسی داشته‌اند اما دکتر توماس اخطار داد که همه در معرض خطر ابتلا به آبله میمونی هستند و اظهار نگرانی کرد که اگر این بیماری به گسترش خود ادامه دهد، ممکن است به انتشار اطلاعات نادرست و «همجنسگرا هراسی» دامن بزند.
این متخصص مونترالی ادامه داد: من از ابتدای بیماری ایدز درگیر این ویروس بودم. کاملاً به یاد دارم که ما این بیماری را گام به گام به همراه بیماران خود شناخته و اطلاعات جدیدی درباره آن یاد می‌گرفتیم… در آن زمان هیچ اطلاعی از نحوه رفتار ویروس اچ‌آی‌وی نداشتیم. الان هم در همان موقعیت قرار داریم.
دکتر رابرت پیلارسکی متخصص بیماری‌های مقاربتی کلینیک La Licorne مونترال نیز در این رابطه اظهار داشت فقط به این دلیل که بیشتر موارد ابتلا به آبله میمونی برای مردان همجنسگرا اتفاق افتاده است، به این معنا نیست که نمی‌تواند برای افراد دگرجنس‌گرا هم اتفاق بیفتد. به باور من این یک بیماری ویژه افراد همجنسگرا نیست و هر کسی می‌تواند به آن مبتلا شود. آنچه ما نگران آن هستیم تماس نزدیک طولانی مدت است که می‌تواند در هر شرایطی اتفاق افتاده و هر فردی را در هر رده سنی مبتلا کند.
منبع: Montreal CTV
تحریریهی «مداد»
