در فاصله چند روز دو نهنگ مینک یا همان نهنگ بیدندان، وارد رودخانه مونترال شدند و با اینکه در حال حاضر حال آنها خوب به نظر میرسد اما باید بدانیم که آب شیرین جان این نهنگها را تهدید کرده و کارشناسان اعلام کردند هرچه زودتر باید این نهنگها راه خود را به دریا و آب شور پیدا کنند.
در واقع باید توجه داشت که آب شیرین رودخانه، فاقد مواد غذایی لازم جهت تغذیه این نهنگهاست و از سوی دیگر موجودات موجود در آب شیرین میتوانند به پوست نهنگها چسبیده و آن را تحریک کنند.
آزمایشهای انجامشده روی جسد نهنگی که در سال ۲۰۲۰ در نزدیکی مونترال پیدا شده بود، دقیقاً این مسئله را تأیید کرده و کارشناسان دریافتند که شکم این حیوان خالی بوده وضعیت پوستش پس از ورود به آبهای رودخانه بسیار بدتر شده است. به همین دلیل پیشبینی میشود به زودی شرایط این دو نهنگ نیز وخیم شده و اگر چه در ظاهر آنها سلامت به نظر میرسند ولی خطر مرگ بهطورجدی این دو پستاندار آبزی را تهدید میکند.
برای این نهنگها چه میتوان کرد؟
اطلاعیه گروه تحقیقات و آموزش پستانداران دریایی (GREMM) نشان میدهد هیچ مداخلهای برای جابهجایی نهنگهای مینک فوقالذکر برنامهریزی نشده است. از آنجایی که اینگونه در معرض خطر انقراض نیست، این سازمان معتقد است که بهترین کار این است که به طبیعت اجازه دهیم مسیر خود را طی کند.
در مورد فاکتورهای موثر بر فرایند تصمیمگیری در مورد مداخله احتمالی، در وبسایت گروه تحقیقات و آموزش پستانداران دریایی به صراحت مواردی مانند رفاه حیوان، هزینه، تدارکات و شانس موفقیت مداخله معرفی شدهاند.
بسیاری از مردم و کارشناسان از این تصمیم گروه تحقیقات و آموزش پستانداران دریایی ناراحت بوده و معتقدند این عمل پیامی متفاوت به مردم ارسال میکند و آن اینکه مرکزی وجود دارد که وظیفهاش نجات پستانداران دریایی است اما هیچ کاری برای نجات این دو موجود انجام نمیدهد.
در این میان برخی کارشناسان نیز معتقدند که گرفتن و جابهجایی این نهنگها، گزینه مناسبی نیست زیرا این عمل میتواند استرسی مرگبار برای این حیوانات در پی داشته باشد. گروهی از کارشناسان نیز پیشنهاد میکنند که یک هیدروفون در رودخانه قرار داده شود که فرکانسهای صوتی مانند فرکانسهای ساطعشده توسط نهنگهای مینک را منتشر کند تا به کمک آن بتوان این دو نهنگ را به مسیر درست جذب کند.
چرا نهنگها به رودخانه مونترال آمدند؟
اگرچه توضیح این موضوع کار دشواری است ولی چند فرضیه در این رابطه مطرح است. نخستین فرضیه این است که امکان دارد سیگنالهای شیمیایی در آب وجود داشته باشد که میتواند نهنگهای خاصی را جذب کند یا شاید این نهنگها صداهای موجود در رودخانه را با فرکانسهای صوتی شبیه به دستههای ماهی اشتباه گرفته باشند.
در این میان اما یک چیز مسلم است: تغییرات آبوهوایی هیچ ربطی به این نهنگها ندارد ولی بهطورجدی میتوان مدعی شد که فعالیتهای انسانی میتواند مسئول این حادثه باشد. این واقعیت که در طول دو سال گذشته برای سه بار شاهد این رویداد بودیم نشان میدهد که ما باید تحقیقات بیشتری در مورد موضوع فوق انجام دهیم تا بتوانیم دلیل این پدیده را درک کرده و از تکرار آن جلوگیری کرده و در نتیجه از اینگونهها محافظت کنیم.
منبع: 24Heures