نیروانا احسانی
منبع: National Post
یک سازمان کانادایی به نام زنان کانادایی برای زنان در افغانستان (CW4WAfghan) هم درزمینهٔ ارائه آموزش و منابع و هم درزمینهٔ انجام اقداماتی که از راه دور انجام می‌شود، در حال کمک‌رسانی به زنان افغانی است. این سازمان اخیراً گزارشی ناامیدکننده از شرایط فعلی افغانستان منتشر کرده است که شامل توصیفات تعدادی از زنان افغان است که به برنامه‌های آموزشی دسترسی داشتند.
یکی از این دانش آموزان می‌نویسد: ازنظر طالبان، زنان و دختران مجاز به رفتن به مدرسه یا مؤسسات آموزشی نیستند. آن‌ها نباید از خانه‌های خود خارج شوند و در صورت نیاز در موارد خاص، باید یک مرد محرم عضو خانواده را همراه داشته باشند.… ما هنوز علاقه‌مند هستیم که آموزش بیشتری به زنان ارائه شود اما زنان منطقه ما دیگر نمی‌توانند به تحصیلات ادامه دهند و به نظر می‌رسد که دوران تاریک ما آغازشده است. تصور ما اکنون این است که اگر طالبان به قدرت برسد و از این کشور اخراج نشود، زنان کشور تبدیل به زندانیان در منازل خود خواهند شد.
سازمان زنان کانادایی برای زنان در افغانستان با یک دختر جوان افغان که با کمک‌هزینه تحصیلی به ایالات‌متحده آمده و اکنون به‌صورت غیرانتفاعی در حوزه حمایت از زنان افغان فعالیت می‌کند، صحبت کرد. به دلیل اینکه وی از آشکار شدن هویتش در افغانستان وحشت دارد وی را با نام مستعار نسرین معرفی می‌کنیم. وی در این رابطه می‌گوید: ما در سال 2014 امیدوار بودیم که اوضاع در افغانستان بهتر شود و این وضعیت به‌ویژه برای زنانی که می‌توانستند بیرون بروند و تحصیل کنند بهتر می‌شد اما اکنون شرایط واقعی افغانستان ازآنچه در اخبار می‌خوانید بدتر است.
ایالات‌متحده اعلام کرد که طالبان تهدیدی برای آن‌ها نیست اما تهدید بزرگی برای ملت افغان هستند. وضعیت به‌ویژه برای زنان ما وحشتناک است. خواهرزاده‌های نوجوان من قبلاً به مدرسه می‌رفتند اما اکنون والدینشان آن‌ها را از مدرسه بیرون آورده‌اند زیرا نسبت به جان خود احساس خطر کرده و ترجیح می‌دهند دخترانشان را بی‌سواد نگه‌دارند تا اینکه از سوی طالبان تهدید شوند.
نسرین همچنین نگران بیماری والدین و خواهر و برادرانش است. وی در این مورد با نگرانی می‌گوید: من می‌خواهم آن‌ها را از افغانستان خارج کنم اما كجا می‌توانند بروند؟ کانادا در حال فراهم کردن مقدمات انتقال مترجمان و رانندگان نیروهای مسلح و افغانی‌هایی است که با سفارت کانادا همکاری داشته‌اند، است اما هیچ‌کس برای افرادی مانند خانواده من که نمی‌خواهند زیر یوغ طالبان باشند، کاری انجام نمی‌دهد. این خیلی ناعادلانه است. طالبان وحشی و بی‌رحم است.
یک دانشجوی جوان دیگر به سازمان زنان کانادایی برای زنان در افغانستان اطلاع داد که پس از یک سری درگیری‌ها، طالبان کنترل محل زندگی ما و حتی مناطق اطراف آن را به دست گرفته‌اند. اکنون به‌ظاهر وضعیت عادی است اما افرادی به قدرت رسیده‌اند که در حال جنگ با دولت مرکزی بوده و اعلامیه‌هایی را برای اجرای سیاست‌های خود منتشر می‌کنند. من امسال برای شروع تحصیلات در مقطع لیسانس در دانشگاه پذیرفته شدم اما وقتی به اظهارات طالبان مبنی بر عدم مجاز بودن زنان به انجام هر نوع فعالیتی از جمله حضور در مؤسسات آموزشی و علمی و … و حتی ممنوعیت کار برای زنان و از همه مهم‌تر اینکه زنان حتی اجازه خروج از خانه را ندارند، امیدم را ازدست‌داده‌ام. طالبان حتی به مردان دستور دادند تلفن‌های همراه را از دست‌زنان جمع کنند زیرا داشتن تلفن همراه برای آن‌ها مجاز نیست. ما نه می‌توانیم از خانه بیرون برویم و نه قادر به فرار به مکان دیگری هستیم زیرا تقریباً بیشتر استان ما تحت کنترل طالبان است. من امیدوارم که دولت علیه آن‌ها اقدامی انجام دهد و وضعیت به حالت عادی برگردد اما باور کردن این آرزو، دشوار به نظر می‌رسد. در حال حاضر من خودم را زنی می‌بینم که با زنجیر محدودیت در خانه‌ام، زندانی‌شده‌ام.
نسرین از این واقعیت تلخ ابراز تأسف کرد که طالبان می‌تواند بدون ترس از مجازات، هر کاری را که بخواهد انجام دهد. از وی پرسید شد که چه‌کاری می‌توان برایشان انجام داد. وی در پاسخ گفت: هرکسی که اندکی وجدان داشته باشد باید این سؤال را بپرسد. من آرزو می‌کنم که طالبان بر هیچ کشوری حکومت نکند. تقریباً هر خانواده‌ای در افغانستان یکی از اعضای خانواده خود را به دست طالبان ازدست‌داده است بااین‌حال ما ناتوان و بی‌پناه هستیم و رهبران جهان تنها نظاره‌گر رنج ما هستند.
وی همچنین در مورد مشارکت پاکستان در کمک و حمایت از طالبان گفت که آژانس اطلاعاتی این کشور نقشی عمده در قدرت گرفتن طالبان دارد و من واقعاً نگرانم که تا ماه سپتامبر چه اتفاقی برای افغان‌های عادی و خانواده‌ام خواهد افتاد؟
در شرایطی که زنان کانادایی برای زنان در افغانستان ممکن است نتواند در آینده به‌طور علنی در افغانستان فعالیت کند، تعدادی فراخوان اقدام را در وب‌سایت خود، از جمله ایجاد آتش‌بس و دریافت تعهد بی‌قیدوشرط برای پایان دادن به هدف قرار دادن غیرنظامیان و حمایت از حقوق زنان و دختران، به‌ویژه برای آموزش منتشر کرده است.
بدیهی است ازنظر انسانی تمام جامعه بین‌المللی از جمله کانادا در کمک به حل این بحران نقش دارند. کانادا که زمانی به انجام مأموریت‌های حفظ صلح در این کشور افتخار می‌کرد، باید وارد عمل شده و امنیت عمومی را تأمین کند. در همین حال، جامعه بین‌المللی باید اطمینان حاصل کند که هرگونه کمک ارسالی به افغانستان مورد سوءساتفاده و با هدف نقض حقوق بشر استفاده نمی‌شود. جامعه جهانی همچنین باید به پاکستان فشار آورد تا از حمایت از طالبان به‌عنوان نماینده خود در افغانستان دست بردارد.
» همچنین بخوانید معرفی کتاب: آوای عصیان؛ زندگی مژده جمال‌زاده ملقب به «اپرا وینفری» افغانستان
خبرهای صبحگاهی
