مجله مداد
در یادداشت گلوب اند میل آمده، نتایج برخی نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد ارین اتول (رهبر حزب محافظه‌کار) طی دوره هدایت این حزب، عملکرد چندان مطلوبی از خود به نمایش نگذاشته است. البته برخی نیز بر این باورند که این عملکرد ربطی به آقای اتول ندارد و مجموعه حزبی او نتوانسته خوب عمل کند. اما همه روی یک چیز اتفاق نظر دارند و آن هم اینکه جاگمیت سینگ به عنوان رهبر حزب نیودموکرات (NDP) در موقعیت خوبی از نظر افکار عمومی قرار دارد.
اگر جاستین ترودو نتواند در انتخاباتی که احتمالا به زودی برگزار می‌شود برنده شده و دولت جدید خود را با اکثریت کرسی‌ها در پارلمان تشکیل دهد، این آقای اتول نیست که مانع موفقیت او می‌شود، بلکه احتمالا جاگمیت سینگ بیشترین نقش را در این زمینه خواهد داشت.
نتایج نظرسنجی‌های رسمی در کانادا با هم تفاوت‌هایی دارند. نتایج دو موسسه لجر و اگنوس نشان می‌دهد لیبرال‌ها اندکی از محافظه‌کاران پیش هستند، در حالی که نظرسنجی‌های دو موسسه اپسوس و اباکاس پیشتازی قاطع حزب لیبرال به رهبری جاستین ترودو را نشان می‌دهند.
بسیاری از کانادایی‌ها بر این باورند که دولت فدرال در ماجرای همه‌گیری کووید-۱۹، روی هم رفته کارنامه قابل قبولی دارد و البته حزب لیبرال نیز طی این دوره، در همه انتخابات میان دوره‌ای توانسته آرای زیادی را به دست آورد.
شباهت‌های زیادی بین همه‌گیری کووید-۱۹ و جنگ جهانی دوم وجود دارد. هر دوی این رویدادها، دردناک و تاثیرگذار بودند. در هر دوی این رویدادها، مردم پس از پشت سر گذاشتن بحران، برای بهبود اوضاع خود، چشم به دستان دولت دوختند. البته این روزها مردم دغدغه‌های دیگری هم دارند که برای نمونه می‌توان به تغییرات اقلیمی، نژادپرستی نظام‌مند و نیز ضرورت دلجویی از بومیان اشاره کرد.
اما حزب محافظه‌کار هیچ برنامه مشخصی برای اینکه چگونه می‌خواست به مدیریت همه‌گیری بپردازد و یا اینکه چه برنامه‌ای برای مدیریت متفاوت دوره بهبود اقتصادی دارد، ارائه نکرده است. همچنین این حزب توجه چندانی به موضوع مبارزه با تغییرات اقلیمی، نژادپرستی و بهبود روابط با بومیان ندارد. واقعیت این است که ما دیگر در روزگاری که رویکردهای محافظه‌کارانه در آن جواب می‌داد، زندگی نمی‌کنیم.
در عین حال، جاستین ترودو نیز آن قدرها یک نخست‌وزیر محبوب نیست. نظرسنجی جدید موسسه آباکاس نشان می‌دهد تعداد کسانی که دیدگاهی مثبت نسبت به آقای ترودو دارند، با تعداد کسانی که نسبت به او بدبین هستند، برابر بود. این نظرسنجی نشان می‌داد آقای اتول نیز اصلا محبوبیت ندارد. تنها رهبر یک حزب ملی که بیشتر دیدگاه‌ها درباره او مثبت است، جاگمیت سینگ است.
همه نظرسنجی‌ها نشانگر حمایت ۲۰ درصد از مردم از حزب نیودموکرات (NDP) است. این در حالی است که این حزب در انتخابات فدرال سال ۲۰۱۹ فقط ۱۶ درصد از کل آرا را به خود اختصاص داد. اگر این حمایت همچنان پابرجا بماند، این حزب می‌تواند چند کرسی دیگر را نیز در پارلمان به خود اختصاص دهد.
نکته مهم بعدی در این نظرسنجی این بود که درصد کسانی که قصد رای دادن به یک حزب سیاسی در انتخابات را دارند برای حزب نیودموکرات (۴۸ درصد) بیشتر از حزب محافظه‌کار (۴۱ درصد) بود.
البته اینها بدان معنا نیست که حزب نیودموکرات با پیروزی در چند استان کلیدی و شکست دادن نامزدهای لیبرال و محافظه‌کار، موجب کاهش آرای لیبرال‌ها و سوم شدن محافظه‌کاران شود. البته این حزب قبلا به رهبری جک لیتن در سال ۲۰۱۱ توانست بلوک کبکوا و لیبرال‌ها را در کبک شکست دهد. ولی افزایش کنونی اعتماد به حزب نیودموکرات، در کنار جدیت بیشتر رای‌دهندگان نسبت به این حزب و محبوبیت جاگمیت سینگ می‌تواند نشانه‌ای از موفقیت‌های این حزب در انتخابات احتمالی پیش رو باشد.
البته این پیروزی چندان هم عجیب نخواهد بود. در انتخابات سال ۲۰۱۹، آقای سینگ چهره چندان شناخت‌‌شده‌ای نبود و حزبش نیز حال‌وروز مالی خوبی نداشت. اما اکنون حزب نیودموکرات از این ورشکستگی خارج شده و می‌تواند یک کارزار انتخاباتی جدی در سطح کشور راه بیاندازد. جاگمیت سینگ نیز اکنون چهره‌ای شناخته‌شده‌تر است، اطمینان‌خاطر بیشتری دارد و از تجربه بالاتری برای رهبری برخوردار است.
به نظر می‌رسد لیبرال‌ها فاصله چندانی با پیروزی در انتخابات و تشکیل دولت اکثریت ندارند. این حزب فقط به ۱۵ کرسی دیگر در پارلمان نیاز دارد و می‌توانند چند کرسی در کانادا آتلانتیک به دست آورند. بلوک کبکوا همچنان در کبک از جایگاه خوبی برخوردار است. لیبرال‌ها در نواحی شهری انتاریو نیز طرفداران زیادی دارند.
چشم امید لیبرال‌ها به نواحی پیرامونی ونکوور است. اما حزب نیودموکرات، شانه به شانه لیبرال‌ها در بریتیش کلمبیا پیش می‌رود. اگر لیبرال‌ها در این انتخابات نیز نتوانند به اکثریت پارلمان دست یابند، شاید عاملش نه آقای اتول، بلکه آقای سینگ باشد.
در همه انتخابات‌ها، لیبرال‌ها هشدار می‌دهند که حمایت از حزب نیودموکرات می‌تواند به چند پاره شدن آرای پیشرو (غیر محافظه‌کار) و در نتیجه، پیروی محافظه‌کاران بیانجامد. این رویکرد لیبرال‌ها معمولا جواب داده است. اما اگر از هم‌اکنون بدانیم که محافظه‌کاران شانس چندانی برای پیروی ندارند، شاید برخی از رای‌دهندگان به حمایت از حزبی که جذابیت بیشتری برایشان دارند بپردازند که البته، هم‌اکنون آقای سینگ برای بسیاری از آنها گزینه جذاب‌تری به شمار می‌رود.
لیبرال‌ها مطمئن هستند که در انتخابات پیروز می‌شوند و به دستیابی به دومین دولت اکثریت خود خوش‌بین هستند. در مقابل، محافظه‌کاران از بودجه خوبی برخوردارند و آقای اتول نیز احتمالا بتواند حداقل ۳۱ درصد آرا را برای حزب تثبیت کند. در این میان، حزب نیودموکرات می‌تواند به موفقیت‌هایی در این انتخابات دست یابد که البته همه اینها به پیشامدهایی که در آینده روی می‌دهد بستگی دارد.
تحریریهی «مداد»
خوانندگان «مداد»
