شهرام يزدان‌پناه
یوسف علاقه‌بند، ۴۰ ساله با ۳۳ سال سابقه شمشیربازی. از ۷ سالگی شمشیربازی را شروع کرده و بعد از سال‌ها مربیگری در ایران، آمریکا، چین و استرالیا، حالا که برای ادامه زندگی به کانادا آمده، حدود یک سال و نیمی می‌شود که آکادمی شمشیربازی خودش به اسم «سیلور سور» را در مونترال برپا کرده است.
چه دلیلی باعث شده تا باشگاهی که فقط یک سال و نیم از عمرش می‌گذرد بتواند اینچنین مدال‌ها را درو کند؟
برای موفقیت یک کودک در هر ورزشی یک مثلث مهم شامل ورزشکار، مربی و والدین وجود دارد. بنا بر تجربه‌ای که من طی این سال‌ها به دست آورده‌ام تلاش کردم تا تعادلی منطقی بین هر سه ضلع این مثلث موفقیت ایجاد کنم. بنابراین من ضمن تلاش برای انتقال فنون شمشیربازی، روی روحیه مبارز بودن و تسلیم نشدن شاگردانم و همچنین تشویق والدین به افزایش حمایت از کودک ورزشکار هم کار می‌کردم که نتیجه‌اش به نظر می‌رسد خوب بوده است.
بچه‌ها از سنی می‌توانند شمشیربازی را شروع کنند و آیا ورزش گرانی است؟
در باشگاه ما از سن ۸ سال به بالا پذیرش داریم البته اگر بتوانند در آزمون ما قبول شوند. هزینه ثبت‌نام در کلاس‌های آکادمی هم ۱۴۰ دلار برای ۸ جلسه آموزش درنظر گرفته شده است که حدود ۲ ماه طول می‌کشد.
اما شنیده‌ام که تجهیزات شمشیربازی گران‌قیمت است؟
تجهیزات را آکادمی ما مستقیماً از چین وارد می‌کند و با قیمت مناسب در اختیار بچه‌ها قرار می دهیم. یک مجموعه کامل لباس و شمشیر برای بچه‌ها حدود ۳۰۰ دلار هزینه دارد که در بازار حداقل ۲ برابر قیمت دارد. البته ما برای بچه‌هایی که تازه ثبت‌نام می‌کنند در ترم اول تجهیزات را رایگان امانت می‌دهیم و اگر کودک به این ورزش علاقمند شد و خواست ادامه دهد، آنوقت والدین می‌توانند آرام آرام تجهیزات و لباس را از ما بخرند چون احتیاجی به خرید یکجای لوازم و پرداخت این هزینه وجود ندارد.
با این حساب هنوز این هزینه‌ها برای خیلی از خانواده‌های تازه‌مهاجر زیاد است.
بله درست است و به همین دلیل یک سری کمک‌هزینه دولتی وجود دارد برای خانواده‌هایی با سطح درآمد پایین‌تر از حدود ۳۰ هزار دلار در سال که ما می‌توانیم کمک کنیم تا این کمک‌هزینه پرداخت شود و کودک بتواند به ورزش مورد علاقه‌اش بپردازد.
آیا هیچکدام از شاگردان شما ایرانی بودند؟
بله یکی از مدال‌آوران ما خانم کیانا لالوی بودند که توانستند در گروه سنی زیر ۱۵ سال، مقام سوم را به دست آورند. از همان روز اول که کیانا به آکادمی رجوع کرد من بلافاصله فهمیدم که این دختر روحیه مبارزه در خونش است و فاکتورهای لازم برای شمشیرباز شدن را داشت. من آینده درخشانی برای او در این رشته می‌بینم.
پس تنها ایرانی این مسابقات در این رشته ورزشی ایشان بودند.
تا جاییکه من اطلاع دارم یک ورزشکار شمشیرباز ایرانی دیگر در مونترال هست که در این مسابقات شرکت نکرده بودند.
اولین مسابقه من
«بازی‌های مونترال» یا آن‌طور که نام فرانسوی‌اش نوشته می‌شود Les Jeux de Montréal یک المپیاد ورزشی مخصوص کودکان و نوجوانان مونترالی است که در آغاز هر بهار توسط شهرداری مونترال و با حمایت مالی شرکت‌های بزرگ برگزار می‌شود تا در طی آن بچه‌ها در ۴ گروه سنی زیر ۹ سال، زیر ۱۱ سال، زیر ۱۳ سال و زیر ۱۵ سال با هم به رقابت بپردازند.
رقابت‌ها در رشته‌های ورزشی استاندارد است و معمولاً ابتدا حدود ۱۵ هزار مونترالی نوجوان در محله خود به رقابت می‌پردازند و از بین آن‌ها ۵ هزار نفر راهی مسابقات در کل شهر می‌شوند.
هدف اصلی هم انگیزه دادن به نوجوانان برای ورزش و فعالیت بدنی است و امیدواری به اینکه این رقابت‌ها دلیلی باشد تا نوجوانان مونترالی ورزش را به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی خود تبدیل کنند.
بازی‌های مونترال نخستین بار در سال ۱۹۷۸ و دو سال پس از بازی‌های المپیک سال ۱۹۷۶ که در مونترال بود، برگزار شد. از آن زمان تاکنون حدود نیم میلیون نوجوان مونترالی، رقابت ورزشی را برای اولین بار در زندگیشان در جریان این بازی‌ها تجربه کرده‌اند و برخی از آن‌ها حتی پایشان به المپیک هم کشیده شد و تا به امروز ۲۶ مدال برای کشورشان به ارمغان آورده‌اند.
