نیروانا احسانی
بنا به گزارش McGill، در این مطالعات، محققان از تکنیک جدیدی استفاده کردند که به آن‌ها اجازه داد نمونه‌های برف جمع‌آوری‌شده در آوریل ۲۰۱۹ در مونترال را مورد تجزیه‌وتحلیل قرار داده و ذرات پلاستیکی دارای ابعاد میکرو و نانو را در آن شناسایی کنند.
گفتنی است تکنیک پژوهشگران دانشگاه مک‌گیل نسبت به روش‌های فعلی دیگری که برای ردیابی پلاستیک در محیط استفاده می‌شود، دارای حساسیت بیشتری است.
تکنیک فوق به دانشمندان این امکان را می‌دهد که مقادیر فوق‌العاده اندک از رایج‌ترین پلاستیک‌های محلول و نامحلول در برف، آب، بارندگی و حتی در نمونه‌های خاک را پس از جداسازی تا سطح پیکوگرام (یک تریلیونیمم) تشخیص دهند. این روش مبتنی بر استفاده از طیف‌سنجی جرمی ساختاری نانو بوده و برخلاف سایر تکنیک‌های فعلی مورداستفاده، مبتنی بر روش‌های پایدار است.
پریسا آریا سرپرست این تیم تحقیقاتی از گروه‌های شیمی و علوم جوی و اقیانوسی مک‌گیل می‌گوید: مهم است که بتوان حتی مقادیر کمی از پلاستیک را در محیط زیست ردیابی کرد. اگرچه این پلاستیک‌ها به‌خودی‌خود بی‌ضرر هستند، اما قادر هستند مواد آلی سمی و فلزات سنگین را از محیط خارج کنند که می‌تواند به سلول‌ها و اندام‌های انسان آسیب برساند.
نتایج این تحقیقات به‌تازگی در مجله تخصصی آلودگی محیط‌زیست (Environmental Pollution) منتشرشده است.
ژی وانگ، دانشجوی دوره دکترا در دانشگاه مک‌گیل و از دیگر پژوهشگران این تیم مطالعاتی در رابطه با مسئله فوق می‌گوید: ما امیدواریم که این روش جدید بتواند توسط دانشمندان در حوزه‌های مختلف مورداستفاده قرار گیرد، اطلاعات کلیدی در مورد مقدار پلاستیک‌های میکرو و نانو در محیط‌های شهری به‌منظور شناسایی بهتر تأثیرات آن‌ها بر اکوسیستم و سلامت انسان دارای اهمیت زیادی است.
تحریریهی «مداد»
