فرمهر امیردوست
اهمیت حیاتی پروژه کی‌استون برای اقتصاد کانادا و استان آلبرتا و وابستگی هزاران شعل به موفقیت آن توجه رسانه‌های کانادایی را در هفته گذشته و در پی لغو یکجانبه آن از سوی ایالات متحده به خود جلب کرد، اما گروه‌های محیط‌زیستی و بومیان آمریکای شمالی بیش از یک دهه است که با توسعه این خط انتقال مبارزه می‌کنند.
اکوسیستم منطقه سندهیلز (Sandhills) نبراسکا بسیار آسیب‌پذیر تعریف شده، اما وزارت امور داخلی ایالات متحده در آغاز این پروژه، از یک طرف بر عدم تاثیرگذاری آن بر محیط زیست اصرار داشت و از طرفی از ترانس‌کانادا می‌خواست که مسیر جایگزینی برای رسیدن به نبراسکا پیدا کند. علاوه بر این، به غیر از خطر نشست نفت خام در زمین‌های مسیر این پروژه، توسعه خط انتقال نفت به معنی توسعه صنعت ماسه‌های نفتی آلبرتا هم هست، صنعتی که با وجود برنامه‌های زیست‌محیطی و سرمایه‌گذاری در انرژی‌های پایدار، گسترش آن تا سال ۲۰۳۰ دوبرابر خواهد شد.
برخی معتقدند که با گسترش استخراج نفت از ماسه‌های نفتی در کنار ادامه استفاده از سوخت‌های فسیلی که هم‌اکنون در دسترس هستند، روند گرمایش اتمسفر بی‌بازگشت خواهد بود. در نتیجه، می‌توان گفت که سرنوشت این پروژه به نحوی با سرنوشت سیاره‌مان گره خورده بود. به‌علاوه، استخراج نفت از ماسه‌های نفتی آلبرتا به انرژی بیشتری نسبت به شیوه سنتی استخراج دارد و یافته‌های سازمان محیط زیست کانادا هم نشان داده که مواد شیمایی تولید شده در این صنعت در آب‌های سطحی و در رودخانه آتاباسکا (Athabasca River) نفوذ می‌کنند.
خطر پروژه کی‌استون برای جوامع محلی و بومیان کانادا هم یکی دیگر از محل‌های مناقشه بود. گروه‌های بومیان کانادا حتی به خاطر آسیبی که پانزده سال استخراج نفت از ماسه‌های نفتی آلبرتا بدون در نظر گرفتن موافقتنامه‌های حق شکار، دام‌گذاری و ماهی‌گیری در زمین‌های بومیان ایجاد کرده بود از دولت فدرال و دولت استانی شکایت کردند.
با اینکه مبارزات گروه‌های زیست‌محیطی در برابر پروژه کی‌استون در زمان ریاست‌جمهوری ترامپ با موانع جدی روبه‌رو شد، پیام بومیان کانادایی به گوش همگان رسید. سنت تصمیم‌گیری با توجه به هفت نسل آینده یکی از مفاهیم اساسی در فرهنگ بومیان ایروکوا است که اغلب در کارزارهای زیست‌محیطی و برای آگاهی‌سازی و تغییر دیدگاه عمومی نسبت به مسئولیت انسان در قبال طبیعیت مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در این مفهوم انسان‌های زمان حال تنها مباشران نسل‌های آینده در نظر گرفته می‌شوند و تشویق می‌شوند تا همواره در زندگی و کار خود تا هفت نسل آینده (یا ۱۴۰ سال بعدتر) را در نظر داشته باشند و از حقوق آن محافظت کنند. به عبارتی، ایروکواها معتقدند که تصمیمات امروز آن‌ها باید برای هفت نسل پس از خودشان هم مناسب و مفید باشد.
آموختن این درس احترام به آیندگان از بومیان آمریکای شمالی شاید کلید راه‌گشایی به دیدگاهی همه‌جانبه و مسئولیت‌پذیر نسبت به طبیعت و محیط زیستمان باشد. همیشه یادمان باشد، ما وارثان زمین نیستیم، بلکه نگهبانان آنیم.
منابع:
بی‌بی‌سی: خط لوله کی‌استون، مناقشه بر سر چیست؟
ویکیپدیا: پایداری نسل هفتم
اینساید کلایمت نیوز: ۲۰۱۵، سالی که مبارزات زیست‌محیطی کی‌استون را متوقف کرد
زهرا فرودی
