مهدیه مصطفایی
مهدیه مصطفایی
جمعه، ۱۵ ژانویه، خبرگزاری‌های مونترال از دستگیری یک مادر ۳۵ ساله افغان در جزیره لاوال به اتهام آزار و اذیت جسمی و قصور منجر به مرگ دختر ۷ ساله‌اش منتشر کردند.
پیکر آزرده‌ی این دختر ۷ ساله که قدرت تنفس نداشت در خانه پدری‌اش پیدا شد اما او به تلاش‌های امدادگران برای احیا پاسخی نداده و پس از رسیدن به بیمارستان درگذشت.
به گفته قاضی مسئول پرونده، بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد که شکنجه جسمی قربانی از اول ژوئن ۲۰۲۰ تا ۳ ژانویه ۲۰۲۱ ادامه داشته و بنابراین به احتمال زیاد این کودک ۷ ساله طی این مدت طولانی توسط مادرش شکنجه می‌شده است.
این مادر که اکنون به قید وثیقه‌ای هزاردلار آزاد است، اما اجازه ملاقات با دیگر فرزندانش را ندارد، در جلسه اولیه دادگاه اظهار بی‌گناهی کرده است. پلیس لاوال و دادگاه منتظر نظر پزشکی قانونی است. این زن همچنین متهم به یک فقره حمله علیه دخترش هم بوده که در ژوئن ۲۰۲۰ اتفاق افتاده. دادگاه بعدی این زن ۱۲ آوریل خواهد بود.
کودکان، قربانیان خاموش خشونت خانگی در دوران کرونا
در طول سال‌های اخیر تلاش فعالان و نهادهای مدنی در سراسر جهان باعث شده تا آزار و شکنجه کودکان کاهش معناداری پیدا کند و یکی از دلایل اثرگذار آن را دادن آگاهی به جامعه و خانواده‌ها می‌دانند. در کشورهای مثل کانادا، سازمان‌های بی‌شماری هستند که در این زمینه فعالیت می‌کنند و از همه مهم‌تر اینکه کودکان در مدارس با انواع خشونت و راه‌های گریز از آن آشنا می‌شوند و در واقع آموزش می‌‌بینند و سازمان‌های حمایتی مانند Childrens Aid Societies CAS و CFSA- Child and Family Services Act و یا Montreal Families برای ممانعت از بدرفتاری با کودکان وجود دارد. بنابراین کمتر خبرهایی از این دست می‌بینیم و می‌‌‌شنویم که کودکی در کانادا مورد آزار و اذیت قرار گرفته و یا در اثر خشونت خانگی جان باخته باشد. اما ظاهرا با آمدن مهمان ناخوانده و شروع همه‌گیری کووید ۱۹، تعطیلی مدارس و قرنطینه خانگی، کودکان که همیشه اولین قربانیان خشونت، بدررفتاری و آزار و اذیت از سوی والدین خود هستند، به صف قربانیان متفاوت همه‌گیری کرونا اضافه شده‌اند.
مریم گرامی، روانشناس و روانپزشک، بر این عقیده است که بعضی از اعتقادات و اطلاعات نادرست در مورد تربیت فرزندان ممکن است باعث افزایش خشونت‌های خانگی علیه فرزندان شود. مثلا این اعتقاد که پدر و مادر مالک فرزندان هستند و اجازه انجام هر رفتاری را با فرزندا‌شان حق خود بدانند یا اینکه به جای تشویق، روش‌های تنبیه بدنی و یا تحقیر روحی را برای تربیت فرزندانشان انتخاب کنند.
مریم گرامی در ادامه می‌گوید: «عامل دیگر این گونه خشونت‌ها می‌تواند نداشتن مهارت کافی والدین در کنترل خشم‌شان باشد. و در نهایت گاهی والدین خود از بیماری‌های روحی رنج می‌برند. بعضی از بیماری‌های روحی قدرت تشخیص سالم را از انسان می‌گیرد. که در این موارد نیاز فوری درمان وجود دارد.»
این روانشناس و روانپزشک وجود و بروز کووید ۱۹ را در افزایش خشونت بر کودکان بی‌تاثیر نمی‌داند و یکی از راه‌های پیشگیرانه آن را آگاهی‌دهی به جامعه می‌داند و می‌گوید: «تعطیلی مدارس و قرنطینه خانگی کودکان و خانواده‌ها را بدون آمادگی قبلی در موقعیتی قرار داده که پیش از آن تجربه نکرده بودند. ترس و استرس ناشی از همه‌گیری کرونا در خانواده و انتقال آن به کودکان، تنگناهای اقتصادی، بیکاری و ساعات طولانی حضور همه افراد خانواده در خانه چالش‌های جدیدی را ایجاد کرده و باعث شد آستانه تحمل و قدرت کنترل خشم در افراد به شدت کاهش پیدا کند و در این شرایط کودکان بسیاری که به دلیل بر هم خوردن روال عادی زندگی دچار آشفتگی ذهنی و بی‌قراری نیز شده‌اند همزمان مورد خشونت هم قرار می‌گیرند. بهترین روش برای کنترل خشم این است که والدین اعتماد کنند و یک روانشناس را در این شرایط کنار خودشان داشته باشند. با آن‌ها حرف بزنند و راه حل بگیرند.»
» همچنین بخوانید: روش‌های کاهش اضطراب بازگشت به مدرسه در کودکان
مکی عارف، مدیر مرکز زنان افغان در گفت و گویی کوتاه درباره این حادثه، با ابراز ناراحتی از مرگ دختر ۷ ساله گفت:« این مرکز آمادگی کامل دارد تا بتواند به زنان و مادران افغان در مونترال بزرگ کمک کند. همانطوری که در طول این سال‌ها به آن‌ها خدمات زیادی داده است. ما با مراکز حمایتی زیادی در ارتباط هستیم و زنان و مادران افغان می‌توانند به ما برای کمک مراجعه کنند.»
جالب است در پایان این گزارش بدانید که سازمان یونیسف کودکانی را که در مدت یک سال گذشته به روش‌های گوناگون مورد خشونت قرار داده‌اند «قربانیان پنهان همه‌گیری کرونا» نامیده است. در بیانیه یونیسف که با همین منظور منتشر شده، آمده است: «بیماری کووید-۱۹ تنها در عرض چند ماه، زندگی کودکان را در سراسر جهان زیرورو کرده. صدها میلیون کودک در مدرسه نیستند. والدین و سرپرست‌ها شغل خود را از دست داده‌اند و مرزها بسته شده‌اند. از همه این‌ها مهم‌تر؛ آمار خشونت علیه کودکان در دوران قرنطینه افزایش یافته و کودکان به مراکز مشاوره و حمایتی دسترسی ندارند.» صندوق کودکان ملل متحد در این بیانیه و دیگر بیانیه‌هایی که در دوران همه‌گیری کرونا منتشر کرد از حکومت‌ها خواسته بود حمایت‌های روانی و اجتماعی و نیز فرصت‌های یادگیری و آموزش از راه دور را برای کودکان و به خصوص کودکان آسیب‌پذیر و در معرض خطر تقویت کنند.
فعالان حقوق کودک، نهادهای مدنی و سازمان‌های آموزشی تقریبا از همان روزهای نخستین همه‌گیری کرونا آگاهی‌بخشی درباره کودکان را در شرایط اضطراری کرونا آغاز و تلاش کردند با بسته‌های آموزشی خانواده‌ها را در مواجهه با این بحران یاری کنند و شیوه‌های درست برخورد با کودکان را در دوران قرنطینه و تعطیلی مدارس به آن‌ها آموزش بدهند. کانادا و مونترال هم از این ماجرا مستثنی نیست. فقط کافی‌ست شما مادر و پدر خسته از این روزهای کرونایی کمی حوصله کنید و این مراکز را برای کمک به روان خود و خانواده‌تان پیدا کنید.
