فرمهر امیردوست
واکنشها به تصمیمگیری دولت فرانسوا لوگو در زمینه تعطیلات پیش رو و اجازه به گردهمآییهای خانوادگی تا ۱۰ نفر همچنان ادامه دارد. تناقض آشکار انتخاب فاصله زمانی ۲۴ تا ۲۷ سپتامبر، که مصادف با جشن کریسمس است، با پافشاری دولت ائتلاف آینده کبک بر لائیسیته دولتی در استان از اولین مواردی بود که واکنش منتقدان را به خود برانگیخت. اما، تاثیر تصمیم اتخاذ شده بر روی امنیت و سلامت شهروندان کبکی نیز جای سوال دارد.
فرانسوا لوگو در پیام خود برگزاری جشن را منوط به «قول اخلاقی» کرده و از همه خواسته است که یک هفته قبل و بعد از جشن به صورت داوطلبانه وارد قرنطینه شوند و با دیگران تماس نداشته باشند. همزمان، مدارس نیز از یک هفته قبل از تعطیلات بسته میشوند و بازگشایی آنها تا یک هفته بعد از سال نو به تعویق میافتد. بسیاری از منتقدین اجرای صحیح این «قول اخلاقی» را ناممکن میدانند و در شرایطی که موج دوم همهگیری کسبوکارهای بیشتری را در خطر تعطیلی قرار داده، پیشبینی میکنند که این «آسانگیری» هزینه سنگینی برای استان در بهار آینده در پی خواهد داشت.
ریشار مارتینو (Richard Martineau) در یادداشتی کنایهآمیز در ستون نظرات «ژورنال دو مونترال» به بررسی این موضوع پرداخته و مینویسد:
«در چشم من نگاه کنید و رک و راست به این سوال من جواب دهید.
واقعا هفت روز قبل و هفت روز بعد از شام کریسمس خودتان را قرنطینه خواهید کرد؟ حتی بعد از اینکه دومین گیلاس شراب گوارای وجودتان شد، ماسک بر صورت میزنید و فاصله اجتماعی را رعایت میکنید؟ شب سال نو، ۳۱ دسامبر، هیچ برنامه مهمانی و شام با دوستانتان جور نمیکنید؟
هممم، درست …
پس چرا من حرفتان را باور نمیکنم؟
استرالیاییها کارشان را بلد بودند.
نخستوزیر استرالیا چاره دیگری نداشت: باید به مردم اجازه میداد جشن بگیرند، واگرنه با شورش روبهرو میشد یا با افسردگی.
اما بابا لوگو از آن آدمهایش نیست.
لوگو میداند که لیاقت کادو نداریم. لوگو میداند که بچههای خوبی نبودهایم …
میدانید قرنطینه در استرالیا به چه شکلی بود؟ (حرفم بر اساس نوشتهای است که روز پنجشنبه در «لو دووار» منتشر شد)
در ماه جولای همه را قرنطینه کردند. رستورانها، بارها، باشگاههای ورزشی، سینماها، مغازهها، همه چیز تعطیل شد. حتی مدرسهها تعطیل شد. اجازه رفتوآمد نداشتند. مرزهای بینالمللی را روی مسافران خارجی بستند. اجازه ندادند مردم از ۵ کیلومتری خانههایشان دورتر بروند، برای شکستن این دستور هم جریمههای خیلی سنگین گذاشتند.
حتی خود دولتشان گفته بود: «ما مثل خیلی از کشورها نیستیم، آکاردئون که نیست: ببندیم، باز کنیم، ببندیم، باز کنیم … ما تعطیل میکنیم، و فقط وقتی به کار بر میگردیم که تا دو هفته تنها پنج مورد یا کمتر در یک روز داشته باشیم.»
مردان پشت پرده، اسکیپی، و اولیویا نیوتن-جان نه تنها کمربندهایشان را محکم بستند، بلکه چند سوراخ هم به آن اضافه کردند که تا ته ته سفتش کنند.
نتیجه چه بود؟ در آخر اکتبر، همه چیز را بازگشایی کردند. و امروز، کووید-۱۹ برایشان (تقریبا) خاطره شده است.
رفتار مسئولانه یعنی این. رویارویی صحیح با مشکل و ریشهکن کردنش یعنی این. این همان از خودگذشتگی «واقعی» است که صحبتش میشود. اینطوری است که لیاقت کریسمس را پیدا میکنید!
در این بین در کبک …
بعدا پرداخت کن
اجازه بدهید این بازی را به شما معرفی کنم: فرض کنید در فروشگاه دلخواهتان هستید. به شما گفته میشود که میتوانید تا یک ساعت هر چیزی که میخواهید را بردارید. بلوز ابریشم، لباس گالا، کفش پوست کروکودیل … هر چیزی. وقتی یک ساعت تمام شد، باید یک عدد از توی کلاه بیرون بکشید. این عدد از ۳ دلار تا ۲۵۰ هزار دلار است. عددی که بیرون میکشید مبلغی است که باید بپردازید.
قبول میکنید اینطوری قمار کنید؟ در این بختآزمایی شرکت میکنید؟
خب، تعطیلات سال نوی امسال دقیقا همین شکلی است.
جشن میگیریم، بدون اینکه بدانیم در ژانویه چه هزینهای قرار است پرداخت کنیم. شاید افزایشی جزئی در تعداد بیماران رخ بدهد. یک افزایش جزئی خیلی خیلی بزرگ، که بهار سال آینده را در هالهای از ابهام فرو میبرد.
خب؟ خوشتان آمد؟
اجازه بدهید یادآوری کنم: اگر در ماه ژانویه تعداد بیماران بالا برود، دولت هیچ چارهای ندارد جز اینکه همه چیز را دوباره تعطیل کند. و وقتی میگویم «همه چیز»، دقیقا منظورم همه چیز است. به تاثیرات اقتصادی و روانی که به این تصمیم وابسته است فکر کردهاید؟
توپ در زمین شما
خب، حالا مگر چه خبر است؟
گزارش امروز ما را درباره افراد سالمی که کووید-۱۹ گرفتهاند بخوانید و ببینید مصیبتهایی که این بیماری به بار آورده در چه حد است.
حاضرید رولت روسی بازی کنید؟»
» همچنین بخوانید: لوگو: کریسمس بله، حنوکا نه
