مهدیه مصطفایی
صدایش خسته است. از شرایط اسفباری که در آن گیر کرده گله میکند. ویزای تحصیلی دارد و همسرش ویزای کار و دخترش ویزای توریستی اما مانده در پشت مرزهای کانادا و گیرافتاده در ایران. بهروز میگوید: «قبل از همهگیری کووید۱۹ بود که همه زندگیمان را فروختیم و دو هفته به پرواز به خانه مادر و پدرم نقل مکان کردیم. همه چیز داشت خوب پیش میرفت. آماده سفری بودیم که برایش سالها زحمت کشیده بودیم. برای رسیدن به یک زندگی آرام و آیندهای مطمئن برای فرزندمان تنها راه و کوتاهترین راه را پذیرش دانشجویی میدانستیم. اما با همهگیری کووید۱۹ همه چیز خراب شد. من و همسرم الان نزدیک به هشت ماه است که هر کدام جداگانه در خانه مادر و پدرمان زندگی میکنیم. همه چیزمان را فروختهایم و سرگردان شدهایم. هواپیمایی قطر اجازه پرواز به ما نمیدهد با این که نامه حضورمان را از دانشگاه کانادایی گرفتهایم. نزدیک به سی خانواده هستیم که مشکل مشابه داریم و قطر ایرویز میگوید به خاطر بچهها که ویزای توریستی دارند اجازه پرواز نداریم. این در حالی است که در دو هفته گذشته تعدادی از خانوادهها که شرایطی کاملا یکسان با ما داشتند به کانادا پرواز کردهاند. لطفا صدای ما باشید. هیچ کس تلفنهای ما را جواب نمیدهد و شرکت هواپیمایی قطر هم وقتی به سراغشان میرویم با رفتاری زشت و ناراحتکننده با ما برخورد میکنند. ما دانشجویان در شرایط سختی هستیم.»
این گزارش روایت تعداد زیادی از جوانان ایرانی است که این روزها و بعد از همهگیری کووید۱۹ پشت مرزهای بستهی کانادا گیر افتادهاند و ماههاست در برزخ بلاتکلیفی زندگی میکنند.
دولت کانادا از ماه مارس ۲۰۲۰ و به منظور کنترل شیوع بیماری کووید۱۹ مرزهای خود را بست و در کنار دارندگان اقامت دائم یا شهروندانش، فقط به عدهی محدودی از مسافران که برخی از دانشجویان بینالمللی هم در میان آنان بودند، اجازهی ورود داد.
در این میان دانشجویان بینالمللی که برای چند سال زندگی در کانادا برنامهریزی کرده بودند و با مشکل سفر روبرو شدند بیش از همه متضرر شدند.
نداشتن محل زندگی، فروختن وسایلشان، بلاتکلیفی در پروازهایی که دائما به تاخیر میافتد و از همه مهمتر اجازه ورود به کانادا با وجود داشتن نامه از دانشگاههای مربوطه و گرانی روز به روز دلار از جمله مشکلات اساسی این دانشجویان است. تعدادی از این دانشجویان زمانی که دیگر راهی به جایی ندارند، با ارسال ایمیل و پیام به «مداد» خواستند تا صدایشان باشیم.
موراسا محسن پور، یکی دیگر از این دانشجویان در تشریح شرایطی که در آن قرار دارد، میگوید: «من ویزای تحصیلی دارم و همسر و دخترم ویزای توریستی دارند. یک روز قبل از پرواز ما به خاطر کرونا همه چیز کنسل شد و ما از ماه بهمن تا الان بلاتکلیف ماندهایم. دوبار بلیت از قطر خریداری کردیم ولی متاسفانه اجازه پرواز به ما داده نمیشود. شرایط برایمان بسیار سخت شده و همه خانه و زندگیمان را در ایران فروختهایم. در این مدت چمدان به دست خانه اقوام نزدیک به سر میبریم. در این چند ماه همه چیز آنقدر گران شده که حتی نمیتوانیم نصف وسایل خودمان را هم دوباره بخریم. ما حتی کارهایمان را هم از دست دادهایم و در این چند ماه هیچ درآمدی هم نداشتیم.»
شبنم شفیعی دیگر دانشجوی منتظر برایمان چنین نوشته است: «من و تعداد زیادی از دانشجویان قبل از ۱۸ مارس ویزا گرفتهایم، اما با چالش بزرگی روبهرو هستیم. ما باید به همراه فرزندان و همسرمان وارد کانادا شویم اما از آنجایی که برای ورود دارندگان ویزیتور محدودیت سفر اعمال شده، اجازه ورود به فرزندانمان داده نمیشود و در مواردی هم از همسرانمان درخواست Job Offer میشود که عملا غیرممکن است. از آنجایی که انسجام نظام خانواده حرف اول را در کانادا میزند، این گونه قوانینِ گذرا، باعث ایجاد یاس و ناامیدی در ما شده است. درخواستهای ما به ادارهی مهاجرت کانادا نیز بینتیجه مانده و هیچ گوشی شنوایی وجود ندارد. لذا از شما درخواست میشود تا صدای ما در کانادا باشید تا لااقل محدودیت ورود برای کودکان ما برداشته شود.»
دانشجویان همچنان باید منتظر بمانند
هر چند همهگیری ویروس کووید۱۹ برای همه جهان بسیار غافلگیرکننده بود و اقدام دولت کانادا برای مراقبت از شهروندانش قابل تقدیر است اما باید قبول کنیم که در این شرایط زندگی بسیاری از دانشجویان اینترنشنال نابود شده است. خبرنگار «مداد» برای پاسخ به برخی از مشکلات مطرح شده به سراغ معصومه علیمحمدی؛ مشاور رسمی مهاجرت در کانادا و ایران رفت.
او با تاکید بر این که بعد از همهگیری کووید۱۹ مشکلات عدیدهای برای دانشجویان اینترنشنال ایجاد شده گفت:«نزدیک به سی درصد پیامهای تلفنی که به ما در مدت هشت ماه گذشته میشود اختصاص به همین ماجرا دارد. تمام کسانی که به صورت دانشجویی قصد ورود به کانادا را داشتند با مشکل روبهرو شدهاند. از آنها خواسته شده تا به صورت آنلاین ثبتنامهای خود را انجام دهند. اما نکته این جاست که بسیاری از کالجهایی که دانشجویان بینالمللی دارند هم امکان برگزاری کلاسهای آنلاین را در کانادا ندارند و مجهز به این سیستم نیستند. بنابراین تنها راه نجات برای این دسته از دانشجویان این است که از کالج یا دانشگاه خود نامه «حضور الزامی» دریافت کنند که در بیشتر پروندهها با این شرایط افراد توانستهاند اجازه پرواز از قطرایرویز را دریافت کنند. یا درخواست آن را به دانشگاه، کالج یا دبیرستان بدهند و حضورشان را در ماه ژانویه اعلام کنند.»
معصومه علیمحمدی در ادامه گفت: «بیشتر این دانشجویان از طریق پرواز قطر وارد کانادا شدهاند. یک هفته قبل از پرواز، قطر فرمهایی را برای مسافران ارسال میکند و از آنها توضیحات لازم را برای ورود به کانادا میگیرد تا بتواند مجوز بگیرد و مشکلی برای مسافر پیش نیاید. ولی دانشجویان باید این نکته را در نظر بگیرند که همچنان همسر و فرزندان شامل این استثنائات نمیشوند و هنوز کانادا اجازه ورود به این افراد را نمیدهند حتی اگر مجوز کار هم داشته باشند. چرا که میگوید ورود آنها با شرایط کووید۱۹ الزامی نیست.»
مشاور رسمی مهاجرت با اشاره به تصور اشتباهی که دانشجویان در گرفتن اجازه سفر از پروازهای قطرایرویز دارند گفت:«این خطوط هواپیمایی اصلا نمیتواند درباره مسافرانش تصمیمگیری کند. آنها باید خیلی خوشحال باشند که مسافران بیشتری را جابهجا میکنند. تمام مسافران اجازه سفرشان توسط اداره مهاجرت کانادا تایید خواهد شد و اگر کسی را بدون مجوز سوار هواپیما کنند و او مجبور به بازگشت شود تمام هزینههای مسافر برعهده شرکت هواپیمایی خواهد بود.»
او با حدس بر اینکه احتمال دارد که بسته بودن مرزها همچنان تمدید شود به دانشجویانی که ویزاهای کوتاه مدت دریافت کردهاند تاکید کرد: «تعدادی از دانشجویان هستند که دورههای یک ساله برداشتهاند و ویزای آنها در حال انقضا است. به آنها توصیه میشود که درخواست تمدید ویزا دهند تا بتوانند با تمدید ویزا امکان ورود به کانادا را در هر زمانی که مرزها باز شود و یا قوانین سختگیرانه کمتر شود، داشته باشند.»
پیگیریهای «مداد» برای گفتگو با مسئولان کانادایی اداره مهاجرت و مسئولان شرکت هواپیمایی قطر، همچنان ادامه دارد.
تحریریهی «مداد»
تحریریه «مداد»
ممنون از گزارش خوب تون.
شاید به عنوان یک رسانه ی مجوز دار کانادایی بتونید با مراجع رسمی و مسئول تماس بگیرید و به پاسخگویی وادارشون کنید. با توجه به اینکه توی گزارش هم اومده که درخواستهای دانشجوها “به اداره مهاجرت کانادا نیز بینتیجه مانده و هیچ گوشی شنوایی وجود ندارد.”
به نظرم یک رسانه هم باید صدای مردم باشه در خود کامیونیتی و هم صدای مردم در گوش مسئوولین.
سپاس
هنوز نرسیدن کانادا میخوان قانون رو دور بزنند! فروختن تمام زندگی چه با کرونا چه بی کرونا کار پر ریسکیه! مثه اینکه شما قمار کنی ببازی بعد بگی این انصاف نیس من همه سرمایه ام رو از دست دادم! آدمی که پل های پشت سرش رو خراب میکنه فکر اینجاهاشم باید بکنه. قانون برای همه (با ملیت های مختلف) یکسانه حالا اینکه بخوان مظلوم نمایی بکنند و بنیان خانواده رو بکشن وسط یه بحث دیگه س.
آواره که نشدن. تو مملکت خودشون هستن. واژه گیر افتادن در این شرایط معنی نداره. منتظر بهبود شرایط بمونن و قانونی مهاجرت کنن. اینجا قوانین درستی داره و ما که اینجا بصورت قانونی مهاجرت کردیم و تابعیت رو با رعایت همه اصول اخذ کردیم و مالیات پرداخت میکنیم حاضر نیستیم هزینه ریسک این افراد رو پرداخت کنیم که بار اضافه برای دولت هستند. وقتش که شد با رعایت همه قوانین دولت کانادا مرزها رو باز میکنه تا اون موقع هم suck it up
میشه بفرمایید هزینه ای شما نمیخواید پرداخت کنید چیه دقیقا؟ دانشجوها که عموما شهریه چندبرابر (اینترنشنال) میدن (چه هزینه شخصی چه از طریق فاند تحصیلی). اونوقت بار اضافه شون برای دولت چیه؟ این ها مهاجرت هستند نه پناهنده که دولت هزینه هاشون رو بده!
واقعا حرفهای شما خجالتآوره، این دوستان کجا حرف از دور زدن قانون زدن؟
اتفاقا بر اساس قانون دولت براشون مجوز ورود صادر کرده و الان به خاطر یه مشکل برنامه زندگیشون به هم ریخته.
شما امثال اون افرادی هستین که توی ایران میگفتن افغانیها رو بیرون کنید. تفکر ضدمهاجرتی شما هنوز جهان سومیه.
ممنون از شما که صدای ما هستید… لطفا و لطفا و خواهشاً به ما دانشجو های بین المللی کمک کنید… من یکی از صدها دانشجوی فول فاند دکترا هستم که روزها منتظر ویزای نهایی هستم… آینده مبهم و عدم برنامه ریزی دولت کانادا ما رو اذیت کرده… امیدوارم فرجی بشه
دانشجوها وقتی میخواند بیاند به کانادا بیاند باید فایلی به سفارت بدهند و مدارکی که فقط برای تحصیل میایند و بعد تحصیل حتما برمیگردند . برای همین اینکه ایشان اعلام کنند من همه وسایلم رو فروختم میتونه موجب بشه که دولت کانادا حتی با وجود ویزا هم امکان ورود به این عزیزان نده و استادی پرمیت یا ورک پرمیت رو که در فرودگاه صادر میشه از دست بدهند
نباید فراموش کرد که ویزا فقط مجوزی است برای امدن به مرز کانادا و تو فرودگاه است که تصمیم میگیرند اجازه ورود بدهند یا خیر
بهترین راه مسلما صبر کردنه و تماس نگرفتن
چون بیان این موضوعاتی که در مصاحبه گفتند باعثدمیشه افیسر استادی پرمیت براشون صادر نکنه
با تمام احترامی که برای سخت کوشی مهاجرین و بخصوص این قشر تحصیل کرده قائلم اما واقعا اینگونه مسائل ناشی از تصمیمات احساسی خودشون نیست؟ مهاجرت میخواستن بکنن پناهنده که نمیخواستن بشن؟ واقعا فکر میکنید کانادا چه خبره که میخواید به هر قیمتی و با هرشرایطی فقط بیاین (برید) کانادا؟ منم همین کمتر از یکماه پیش با قطر پرواز داشتم و بسیار خوش برخورد بودند. چه قبل از پرواز و پاسخگویی سریع و خوبشون از طریق پشتیبانی ایمیل و چه سرویس و خدمات حین پرواز. وقتی قوانین رو رعایت کنید دیگه نمیتونند سرخود شمارو سوار نکند! در نظر داشته باشید “دولت کانادا” (همون مدینه فاضله ای که برای رسیدن بهش همه چی تون رو فروختید) گفته ویزای توریستی اجازه ورود نمیده.
در جواب دوستی که فرموند مدارکی دال بر برگشت هم باید داشته باشند، اگر ایشون خودشون کانادا هستند که دیگه همه میدونیم یک بام و دوهوای این داستان رو! از یه طرف باید مدارک وابستگی (tie) به ایران و برگشت برای ویزا ضمیمه کنیم، از یه طرف ماه اول از اداره مهاجرت اومدن دانشگاه برای ما برنامه (How to apply for residency permit and citizinship in CANAD) گذاشتند. بعد طرف از CAQ اومده بود میگفت ما میخوایم یه کاری بکنیم شما تحصیل کرده ها بعد درستون بمونید و وارد بازار کار کبک بشید!!!!
در اینکه وقتی شما میای میتونی بمونی شکی نیست اما وقتی قبل اومدن هی فریاد بزنی این tie شما رو از بین میبره
به نظر من این دوستان توی هیچ برزخی گیر نکردن. اینها پناهنده نیستن که زندگیشون رو فروختن و حالا آواره شده باشن! اینها تو وطن و در کنار خانوادههاشون هستن ولی اگر تو این شرایط میومدن تو برزخ بودن. شاید اینها مثل خیلیهای دیگه فکر میکنن که با اومدنشون ۲۰۰۰ دلار ماهیانه از دولت میگیرنو حالشو میبرن!!!!!! زهی خیال باطل!
اینها که احمقانه پل پشت سرشون رو خراب میکنن از نظر من مستحق این شرایط هستن!(هرچند تو شرایط بدی نیستن)
من اگر جای شما بودم از دانشجویانی گزارش تهیه میکردم که درست قبل از پاندمیک فارغالتحصیل شدن و فرصت پیدا کردن کار رو نداشتن و الان ماههاست دارن روی ذخیره خودشون در کانادا زندگی میکنن، بدون کمک مالی از دولت!
لطفا صدای اونها رو به گوش مسئولین برسونین نه چنین هموطنان بیمسئول!