شهرام يزدان‌پناه
اما در این میان شادی یزدانی، مجری گفتگوهای هنری تلویزیون آوا و هنرمند مونترالی که به تازگی نمایش «ماجرای معمولی شب تولد پوران» با نقش‌آفرینی جذاب او به روی صحنه رفته بود، دوشنبه شب و در یک پست اینستاگرامی از قرنطینه‌ی خانگی خود خبر داد.
گویا پس از مدت‌ها دوری، تصمیم گرفته بوده تا برای دیدن مادر، راهی ایران شود که سفرش همزمان می‌شود با همه‌گیری کروناویروس در ایران تا به قول خودش پراسترس‌ترین و سخت‌ترین سفر عمرش رقم بخورد.
با هزار بدبختی خود را به مونترال می‌رساند و فورا خود را قرنطینه می‌کند. اقدام او برای قرنطینه خانگی خودش در این روزها که از گوشه و کنار شایعاتی درباره بی‌اعتنایی برخی از همشهریان به گوش می‌رسد، آنقدر قابل اعتنا و تقدیر است که «مداد» تصمیم گرفت گفتگویی با شادی ترتیب دهد. این متن حاصل صحبت دوستانه ما است که شادی در طول آن درباره حال و هوای ایرانِ کرونازده، وضعیت چک سلامتی مسافران در طول راه و کنترل در فرودگاه مونترال اطلاعاتش را به اشتراک می‌گذارد.
«مداد» برای شادی یزدانی و سایر مونترالی‌هایی که مشقت قرنطینه‌ی خانگی را به جان می‌خرند تا بقیه‌ی مونترالی‌ها با اطمینان و امنیت زندگی کنند، آرزوی سلامتی دارد.
حال و هوای ایران پس از انتشار خبرهای مربوط به کروناویروس چگونه بود؟
چند روز قبل از اینکه خبر فوت دو کرونایی اعلام شود، مردم با توجه به اخبار کانال‌های ماهواره‌ای درباره احتمال وجود کرونا در ایران صحبت می‌کردند و نگرانی‌هایی وجود داشت. اما چون دائم گفته می‌شد که اگر مسئله‌ای باشد صادقانه به مردم گفته می‌شود، مردم هم موضوع را جدی نگرفته بودند تا اینکه یکدفعه اعلام شد دو نفر در قم بر اثر کرونا مرده‌اند. از آن به بعد ناگهان خیابان‌ها خلوت شد و مردم بیشتر رعایت می‌کردند. من که خودم پس از آن تقریبا اصلا بیرون نرفتم و هر بار هم که رفتم بیرون، ماسک و دستکش می‌پوشیدم.
در فرودگاه اوضاع چگونه بود؟ آیا مراقبت خاصی می‌شد یا وضعیت افراد قبل از خروج ارزیابی می‌شد؟
خب اینجا یک داستان دیگر پیش آمد که من فکر می‌کنم بد نیست خواننده‌های شما، آن را هم بشنوند. به دلیل واهمه مردم، بیشتر پروازهای داخلی تقریبا خالی مانده و به همین دلیل لغو می‌شوند. من هم که برای دیدن خانواده ساکن مشهد بودم، با لغو پروازم به تهران مواجه شدم. اصلا هم مایل نبودم قطار یا اتوبوس بگیرم تا از بودن در جمع خودداری کنم. بنابراین با تاکسی خودم را با هزار مشقت به تهران رساندم. چون همه پروازهای خروجی از ایران هم لغو شده بود و اگر من پرواز قطری را از دست می‌دادم مشخص نبود که بتوانم بلیت دیگری تهیه کنم.
در فرودگاه تهران و هنگام سوار شدن به هواپیمای قطری کنترل سلامتی در کار بود؟
من به همان دلیلی که برایتان توضیح دادم خیلی دیر و در آخرین لحظه‌ها به فرودگاه رسیدم و سریع همه مراحل را طی کردم و نفهمیدم که اصلا کنترلی بود یا نه اما به من یک کارت سلامت دادند. نمی‌دانم کجا و چگونه من را چک کردند. اما بقیه مسافران می‌گفتند که کنترل بوده حالا احتمالا با کمک دستگاه‌های حرارت‌سنج تصویری که بعدا من نمونه‌های دیگرش را در فرودگاه دوحه دیدم.
پس در دوحه هم تست شدید؟
موقع پیاده شدن از هواپیما دو نفر با لباس مخصوص کنار یک میز نشسته بودند و با دوربین مخصوصی از همه مسافران فیلم می‌گرفتند که احتمالا با دوربین حرارتی بود و کنترل می‌کردند. آنقدر غیر محسوس بود که اگر توجه نمی‌کردی، نمی‌فهمیدی که دارند کنترلت می‌کنند. بنابراین از آن دستگاه‌هایی که در گزارشات خبری می‌بینید و می‌گذارند روی پیشانی خبری نبود.
در فرودگاه مونترال اوضاع چطور بود؟
راستش من چون دائم اخبار کانادا را می‌خواندم و می دانستم که تعداد زیادی از بیماران کانادایی مبتلا به کروناویروس، مسافران ایرانی بودند، انتظار یک اتفاق و کنترل عجییب را داشتم. وقتی هواپیما در مونترال به زمین نشست، خلبان اعلام کرد که در صندلی‌های خود باقی بمانید چون چند پرستار قرار است بیایند و مسافران را کنترل کنند. من هم از فرصت استفاده کردم و مشغول تماشای یک فیلم شدم که دیدم دو پلیس و یک نفر از کادر بهداشت به سراغ یک آقایی رفتند که در نزدیکی من نشسته بود و دمای بدن او را اندازه گرفتند و نهایتا خارج شدند و بعد به ما گفتند خارج شوید. من با خودم فکر کردم حتما الان ما را چک می‌کردند اما خبری نشد و اعلام کردند اگر کسی حالش خوب نیست ما چک می‌کنیم. بنابراین احتمال می‌دهم آن آقایی که چک شد یا خودش اعلام تب کرده بود یا میهمانداران وضعیت سلامتی ایشان را گزارش داده بودند. من را کسی چک نکرد.
پس شما بدون چک شدن وارد شدید؟
بله، بدون چک شدن وارد شدم اما چون خیلی نگران بودم که نکند با من ویروسی وارد شهر شود، ماسک و دستکش جدید که همراهم بود را زدم و آمدم بیرون. من راستش چون خودم ماسک و دستکش داشتم، سراغ اینکه ببینم آیا این اقلام به مسافران داده می‌شد یا نه نرفتم و آنقدر خسته بودم که توجه نکردم ببینم آیا تابلوی اخطار یا آموزش مقابله با کروناویروس جایی نصب شده باشد.
اما با این حساب خودت را قرنطینه کردی؟
من از زمانی که ایران بودم و اعلام شد که این ویروس وارد ایران شده، به همه دوستانم در مونترال اطلاع داده که به محض برگشتن، خودم را دو هفته قرنطینه خواهم کرد. این تصمیم من قبل از آن بود که دولت کانادا توصیه کند مسافرانی که از ایران برگشته‌اند خودشان را دو هفته قرنطینه کنند. به نظرم این وظیفه شهروندی ما است که مراقب همدیگر باشیم.
شما مدتی سفر بودی و الان که برگشتی احتمالا در خانه مواد غذایی و مواد اولیه ندارید. با این مشکل چه می‌کنید؟
من شخصا مشکلی از این بابت نداشتم اما از وقتی من در اینستاگرام اعلام کردم که خودم را قرنطینه کرده‌آم، صدها پیام از دوستانم و حتی آدم‌هایی که آنها را نمی‌شناسم دریافت کرده‌ام که به من پیشنهاد داده‌اند به هر چیزی که احتیاج دارم، بگویم تا آنها بخرند و برایم بیاورند دم خانه. من از همین جا از همه آنها تشکر می‌کنم.
امیدوارم که هنوز علائمی از بیماری نداشته باشید
نه خدا را شکر من هنوز نشانه‌ای از بیماری ندارم. اما با این حساب من بلافاصله پس از بازگشت با تلفن ۸۱۱ (اینفوسانته) تماس گرفتم. آقایی که پاسخگوی من بود سوالاتی درباره تب و سرفه از من پرسید که پاسخ من منفی بود اما با این حساب از من آدرس و شماره تلفن گرفتند و به من گفتند اگر هرگونه علامتی داشتی با ما تماس بگیر. به من گفتند اگر شرایط معمولی باشد باید ماسک و دستکش بزنید و با وسایل نقلیه غیرعمومی خودتان را به بیمارستان برسانید وگرنه آمبولانس می‌آید خانه،پیش ما. همچنین آدرس نزدیک‌ترین بیمارستان را برای من فرستادند تا در صورت نیاز بتوانم به آنجا مراجعه کنم.
پوریا ناظمی
نیروانا احسانی
