تحریریه «مداد»
نیلوفر شیدمهر، نویسنده، شاعر و استاد دانشگاه ایرانی‌تباری است که به تازگی کتاب جدیدش با نام «وفاداری‌های تقسیم‌شده» (Divided Loyalties) را منتشر کرده است. این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که زندگی زنان در ایران و نیز حامیان حقوق آنها را به تصویر می‌کشد.
در توضیحات این کتاب نیز آمده که داستان‌ها از سال ۱۹۷۸ (یعنی یک سال پیش از انقلاب ایران) آغاز می‌شود. در یکی از محلات تهران، گروهی از دختران از خانواده‌های ثروتمند به بازی سیندرلا مشغولند که نتیجه‌ای غیرمنتظره برایشان به همراه دارد. در اوایل دهه ۱۹۸۰، زنان به شوهران و برادران‌شان در جنگ کمک می‌کردند. در اوایل دهه ۱۹۹۰، یک مادر تنها و پناهنده توسط مردی که با او از طریق یک پلفترم دوست‌یابی آشنا شده بود، مورد آزار قرار می‌گیرد. در سال ۲۰۰۳، یک زن کانادایی که برای یک سازمان بین‌المللی امدادی کار می‌کند، راهی زادگاهش بم می‌شود تا به بازماندگان زلزله مخرب این شهر کمک کند.
«وفاداری‌های تقسیم‌شده» داستان زندگی غنی زنان و دختران ایرانی پس از انقلاب و نیز زندگی متفاوت آنها در کاناداست که ترکیبی عجیب را با خود به همراه می‌آورد. حکایت استقامت زنان در دوره جنگ، انقلاب و مهاجرت در این کتاب به تصویر کشیده شده است.
خانم شیدمهر در گفتگویی با یکی از رسانه‌های کانادا درباره این کتاب بیشتر توضیح می‌دهد:
«ایرانی‌ها، مسئولیت‌های خانوادگی را خیلی جدی می‌گیرند. اصلی‌ترین انتظار فرهنگی از یک فرد این است که به خانواده‌اش وفادار باشد. خانواده اساس ساختار اجتماع در ایران است. اعضای خانواده نیز انتظاراتی از یکدیگر دارند. یک زن باید مادری خوب، خواهری خوب و دختری خوب باشد و در عین حال از اعضای مذکر خانواده نیز کمک کند. وفاداری به معنای سرمایه‌گذاری روی چیزی است که هیچ بازگشتی ندارد. وفاداری به معنای قربانی کردن یک سری چیزهاست، بدون انتظار داشته باشیم جامعه یا کسی که این کار برایش صورت می‌گیرد آن را جبران کند.»
«نوعی حس نیاز به قربانی کردن در زنان وجود دارد، زیرا انتظارات از زنان، به ویژه مادران بالاست. مادران، اصلی‌ترین ستون خانواده انگاشته می‌شوند. فشارهای زیادی روی زنان وجود دارند. اما اوضاع در ایران خیلی تغییر کرده است که دلیلش نیز حضور فعالان حقوق زنان است که به جامعه در این زمینه آگاهی بخشیده و مفاهیمی جدید را به جامعه عرضه کرده‌اند. وقتی در ایران بودم، هیچ پناهگاه و خانه امنی برای زنان آسیب‌پذیر در تهران یا شهرهای دیگر وجود نداشت. اما اکنون چنین مکان‌هایی وجود دارد و موسساتی هستند که به زنان آسیب‌دیده و یا نیازمند کمک، یاری می‌رسانند.»
این کتاب در ۵ فوریه ۲۰۱۹ در ۱۸۴ صفحه به زبان انگلیسی منتشر شد.
پوریا ناظمی
