پشت صحنه‌ی «خودروهایی که من رانده‌ام» | مداد؛ مجله آنلاین مونترال

وحید امیری را خیلی خوب می‌شناسم. چند سال پیش مشغول گشت و گذار در اینترنت و صدالبته رسانه‌های اجتماعی مونترال بودم تا اطلاعاتم را برای خرید اولین خودروی خود در کانادا افزایش دهم که در گروه تلگرامی «خودرو برای ایرانیان مونترال» یک پست دیدم که در آن وحید امیری با زبانی عامه‌پسند، داستان رانندگی با یک وانت کرایه‌ای را تعریف کرده بود. آنقدر درباره جزئیات توضیح داده بود و آنقدر زیبا از کلاچ و دنده عوض کردن در این وانت تعریف کرده بود که تا آخر مطلب را بدون هیچ مکثی خواندم.

بعدها مدتی با «مداد» هم همکاری کرد و چند مطب برای ما هم نوشت. برای مثال می‌توان از بررسی فنی لامبورگینی URUS یا شورولت کامارو یا بررسی کامل و گزارش رانندگی با جاگوار XES و همچنین گزارش او از نمایشگاه بین‌المللی خودروی مونترال نام برد.

سال گذشته وحید امیری به همراه محمدرضا صاحبدل‌نیا و چند دوست دیگرش، فعالیت جدیدی را شروع کرد که ابتدا قرار بود کلاب ماشین‌بازان ایرانی-کانادایی باشد اما کمی که جلوتر رفت تبدیل شد به یک گروه حرفه‌ای تست و بررسی فنی خودروهای روز دنیا و اینستاگرام هم شد پایگاه آنها تا گروه «Cars I have driven» در دنیای مجازی خانه‌ای هم داشته باشد.

از عمر کوتاه گروه مونترالی «Cars I have driven» هنوز حتی یک سال هم نگذشته است اما این جمع کوچک ماشین‌بازان این روزها در حوزه ارزیابی خودرو‌های روز دنیا اسم و رسمی از خود به جا گذاشته‌اند و اعتبار ویژه‌ای کسب کرده‌اند.

صفحه اینستاگرامی آنها در مدتی کوتاه، بیش از ۱۲۸هزار (در زمان تهیه این گزارش) مخاطب دارد. مخاطبانی که به قول وحید امیری، همگی مشتاق و درگیر هستند.

وحید امیری و گروه سه نفره کوچک او از بودن در آمریکای شمالی استفاده می‌کنند و با دسترسی ویژه‌ای که به آخرین خودروهای روز دنیا دارند، این خودروها را تست فنی می‌کنند و ویدئوهای آن را در فضای مجازی با مخاطبان خود در سراسر دنیا و عمدتا ایران به اشتراک می‌گذارند.

گفتگوی ما با وحید امیری و محمدرضا صاحبدل‌نیا خیلی دوستانه و صمیمی است و از چهارچوب‌های گفتگوهای رسمی رسانه‌ای خارج است. صمیمیت و استفاده از کلمات ساده و معمولی در ویدئوها باعث افزایش محبوبیت کانال آنها شده. وحید امیری درباره این سبک حرف زدن و تست فنی کردن خودرو و اینکه آن را از کجا الهام گرفته می‌گوید:

«راستش ایده ساخت ویدئو را فرهاد کاشانی در ذهن من انداخت. فرهاد یکی از نویسندگان قدیمی مجله ماشین است. موقعی که من بچه بودم، عاشق نوشته‌های او بودم. من اصلاً این عشقم به ماشین را مدیون او هستم. وقتی کلاس پنجم دبستان بودم، برای اولین بار پدرم مجله ماشین را برایم خرید، معتاد نوشته‌های او شدم. آن موقع‌ها مجله ماشین پنج تا یک تومنی بود و سر ماه که می‌شد من هر روز به این دکه‌های روزنامه‌فروشی سر می‌زدم تا بتوانم مجله ماشین را تهیه کنم و سریع ورق می‌زدم تا برسم به مطلب فرهاد کاشانی. فرهاد آن موقع‌ها داستان تست ماشین می‌نوشت. مثلا می‌نوشت: امروز ماشین رفیقم را گرفتم و رفتم مثلاً فلان‌جا تا دوری باهاش بزنم… من اصلاً احساس می‌کردم سوار آن ماشین هستم و با او پدال گاز را فشار می‌دادم، ترمز می‌گرفتم و فرمان می‌پیچاندم. این نوع نوشتن حالا تبدیل شده به خصلت من و ویدئوها هم برپایه همان نگرش تهیه می‌شوند که اتفاقاً خیلی هم طرفدار دارند. می‌دانی من اصلاً در نوشته‌هایم و ویدئوهایم زیاد حرف فنی نمی‌زنم، بلکه بیشتر حس خودم از ماشین را در غالب یک داستان بیان می‌کنم.»

گفتگو در گاراژ AUTOMO (اوتومو) که محمدرضا صاحبدل‌نیا به تازگی افتتاح کرده و در بین سروصدای محیطی بسیار زیاد انجام شده است. حتما گزارش ویدئویی پیوست را ببینید. پیشاپیش هم به خاطر کیفیت نامطلوب صدا عذرخواهی می‌کنیم.