ما در بسیاری از موارد خود را نه بر مبنای داشتههایمان، که بر مبنای تفاوتهایی تعریف میکنیم که با «دیگران» داریم.
«دیگری» میتواند کسی باشد که از فرهنگ دیگری آمده، از طبقه اجتماعی دیگری برخاسته یا از نسل و کشور دیگری است. کسی که شاید از اقلیت نژادی، قومی، مذهبی یا از دیدگاه سیاسی و فرهنگی و اقتصادی دیگری میآید. «دیگری» همچنین میتواند کسی باشد که هویت جنسی متفاوتی دارد و از گرایش جنسی متمایزی نسبت به ما برخوردار است.
این رژه اگرچه در اصل برای آشنایی با تنوعی از موضوعات مربوط به جنسیت است اما در دل خود خبر از ضرورت تغییر نگاه دارد. چگونه میتوان به جامعهای مسالمتآمیز و زندگی در کنار تنوع فرهنگی چشم داشت و همزمان بر مرزهای بین خود و دیگری پای فشرد؟
پذیرش دیگری به معنی قبول همه نظرات و دیدگاهها و رفتارهای آنها نیست. معنیاش شبیه دیگران شدن نیست. معنیاش آن است که بپذیریم دیگرانی هم وجود دارند که متمایز از ما هستند. بپذیریم آنچه جامعه به نام هنجار به ما معرفی کرده، برساخته جامعه است و امری ازلی و ابدی نیست که بر دل سنگ حک شده باشد، بپذیریم که میتوان آنها را تغییر دهیم. میتوان درباره همه مسایل دیدگاه و نظری مستحکم و ریشهدار داشت و در عین حال موجودیت دیگران را نیز به رسمیت شمرد.
شاید این مهمترین معنی نهفته در پرچم رنگینکمانی باشد که اگرچه به نام جامعه LGBTQ+ مهر خورده و شناخته میشود اما بیانی از موجودیت همه ما است.
پوریا ناظمی، به جای سردبیر