نفیسه حقیقت‌جوان
اگر زمانی فکر کردید که چه زندگی کسل‌کننده‌ای دارید و به عنوان مهاجر چقدر درد و رنج و سختی تحمل می‌کنید، شاید بد نباشد در یکی از آن یکشنبه‌های اول ماه که بازدید از بسیاری از موزه‌های شهر رایگان است، راهتان را به سمت ساختمان شماره 5151 واقع در Chemin de la Côte-Sainte-Catherine کج کنید و برای چند ساعتی در حال و هوای گنگ موزه هولوکاست مونترال قدم بزنید.
» نشانی موزه هولوکاست مونترال با کمک نقشه گوگل
موزه از طراحی چندان پیچیده و عجیبی برخوردار نیست اما به طرز هنرمندانه و ظریفی شما را به سمت فضای سرد، تیره و خالی از نور یکی از ده‌ها اردوگاه یهودیان در جنگ جهانی دوم هدایت می‌کند. جایی که مرگ و زندگی در فاصله‌ای به باریکی تار مو، همنشین بودند و آدم‌ها تنها به جرم داشتن اعتقاداتی متفاوت از آنچه سیستم می‌خواست، از کمترین و نخستین حقوق زندگی محروم می‌شدند.
راهرو اصلی موزه ناخودآگاه شما را به سمت زیرزمینی می‌برد که با نور کم و فضایی نسبتا تنگ و خالی از رنگ، مجبورتان خواهد کرد کمی با روزگار آن مردمان همزاد پنداری کنید. نمی‌دانم این حس من بود یا بخشی از استاندارد نگهداری و طراحی موزه؛ اما به نظر بویی شبیه بوی ماندگی و تاریخی سردآب‌های قدیمی و زیرزمین‌های مرموز خانه‌های کهن، چاشنی فضای غریب آنجاست!
برای فهم آنچه در موزه هولوکاست مونترال به نمایش گذاشته شده باید حداقل بین یک و نیم الی دو ساعت وقت بگذارید. با حوصله توضیحات کنار عکس‌ها و قطعاتی که از سرتاسر جهان به موزه اهدا شده‌اند را بخوانید و فیلم‌ها و اینفوگرافی‌ها را دنبال کنید.
آنچه می‌تواند شیوه بازدید از موزه را جالب کند، آخر راه است. هرچه به انتهای دالان نزدیک‌تر می‌شوید نور و فضای بیشتری در اختیارتان قرار می‌گیرد، به طوری که نقطه پایان می‌تواند یادآور این حقیقت باشد که پشت هر سختی و تاریکی، لحظه‌ای سرشار از آرامش و طلوعی دوباره برای خورشید زندگی نهفته است، به شرط اینکه «امید» همیشه در گوشه‌ای از قلب‌مان جایی ابدی و ازلی داشته باشد.
» وب‌سایت موزه هولوکاست مونترال
گزارش تصویری زیر را ببینید:
» گزارش و عکس از نفیسه حقیقت‌جوان
