کانادا در میان قهرمانان تولید زباله نگاهی مقایسه‌ای به آمار تولید زباله در کانادا و جهان

تولید ضایعات و انباشته شدنش یکی از 25 معضل محیط زیستی بزرگ جهان کنونی است.

انسان مدرن تنها جانور روی زمین است که زباله تولید می­‌کند. آنچه از زندگی دیگر جانداران برجا می­‌ماند، اعم از فضولات، باقیمانده غذا، پشم، مو، پر، ناخن و غیره بر اساس چرخه­‌های زیستی در طبیعت جذب می­‌شوند. این در حالی است که عمده چیزهایی که از مصرف ما آدم‌ها برجا می‌­ماند با روندهای طبیعی به زمین برنمی­‌گردد و یا  تجزیه آن  فرآیندی بسیار زمان‌بر است.

حتی فضولات انسانی که پسماندی طبیعی به نظر می‌آید نیز امروزه به انواع مواد شیمیایی موجود در غذاها، داروها، شوینده­‌ها یا مواد آرایشی و بهداشتی آلوده است که از طریق فاضلاب‌های شهری به عمق زمین و آبهای جهان راه می­‌یابند .

زباله ها فقط زیبایی محیط طبیعی را مخدوش نمی­‌کنند. چیزی که در سطل آشغال می­اندازیم و فراموشش می‌­کنیم، چون بومرنگی است که حیات سایر موجودات زمین را نشانه می‌رود و به صورت یک تهدید جدی شتابناک به سوی زندگی خودمان باز می‌گردد.

به خاطر قرین بودن تعاریف توسعه یافتگی با میزان تولید ناخالص، کشورهای توسعه یافته به واسطه بالا بودن نرخ تولید و سبک زندگی مصرفی خود، بیش از کشورهای در حال توسعه زباله تولید می‌کنند. کشور کانادا نیز ، از نظر تولید زباله رتبه خوبی در میان کشورهای جهان ندارد.

بر اساس مطالعه ای که در سال 2009 انجام شد،کانادا در یک سال به ازای هر شهروند خود 777 کیلوگرم زباله تولید کرده بود. چیزی در حدود دو برابر سرانه تولید زباله ژاپن که در بین کشورهای مورد بررسی کمترین سرانه زباله را به خود اختصاص می­‌داد. این رقم  نه تنها از متوسط تولید زباله هفده کشور مورد مطالعه  (578 کیلوگرم) بیشتر بود، بلکه کانادا را در جایگاه بزرگترین تولید کننده سرانه زباله شهری، قرار می­‌داد.

البته این روند در آینده سیر مثبتی به خود گرفت و مطالعات بعدی در سال 2013 حاکی از آن بود که کانادا جایگاهش را در این رتبه ‌بندی بهبود داده است ولی همچنان در میان 10 کشور بزرگ تولید کننده زباله شهری در جهان قرار دارد.

چه بخواهیم و چه نخواهیم تک تک ما بخشی از این ماشین تولید زباله هستیم که هر روز آب، زمین و هوا را  پر می­‌کند. خبر خوب آن است که حرکت جدی در جهان شکل گرفته است تا این روند پرسرعت را کنترل کند. نتایج  تلاش‌هایی که اغلب بر دوش سازمانهای مردم نهاد است، دولت‌ها را بر آن داشته است که برای کاهش این حجم تولید زباله برنامه­‌ریزی و قانون­‌گذاری کنند.

در میان کشورهای آسیایی، کره جنوبی، سنگاپور و هنگ کنگ در بازیافت زباله­‌های خود موفق تر از سایر کشورها عمل کرده‌­اند. همچنین نروژ، سوئد، سوئیس و ایرلند در میان کشورهای اروپایی سرآمد مدیریت زباله­‌اند.

نهادهای مرتبط با توسعه پایدار، در حوزه مدیریت زباله، سه استراتژی که به 3Rs معروف هستند را توصیه می‌کنند. این سه راهکار  Reduce یا کاهش تولید ضایعات، Reuse یا استفاده مجدد در کاربردهای جدید و Recycle  یا بازیافت را شامل می­‌شوند. رویه‌­های سه‌گانه ذکر شده، می­‌توانند طیف وسیعی از تکنیک­‌های صنعتی یا انفرادی را دربربگیرند و به عنوان رویکردهایی تلقی گردند که جریان‌های جدیدی از خلاقیت و نوآوری را در تحقیقات علمی و  سبک زندگی فردی شهروندان مسئول پدیدار می‌کنند.

کشور کانادا سرزمینی وسیع با ذخیره خدادادی عظیمی از منابع طبیعی است و شاید مدت زمانی که اثرات انباشت زباله در آن برای شهروندان عادی ملموس گردد، طولانی باشد. امروزه ما با تجربه کشورهایی آشنا هستیم که سهل انگاری نسبت به محیط زیست، زندگی عادی در سرزمین­شان را با دشواری­‌های لاینحلی مواجه کرده است. کشورهایی  نیز سراغ داریم که به مدد مسئولیت‌پذیری شهروندانشان توانسته­‌اند گامهای مؤثری برای مدیریت پایدار زباله­‌های شهری بردارند.  این دو روی سیاه و سفید تجربه بشریست که می­‌تواند انگیزه­‌های ما را به سمت انتخاب سبک زندگی و رویکردی در مدیریت زباله سوق دهد که نتایج آن حفظ منابع طبیعی برای نسل‌های بعدی را بیشتر تضمین می­‌کند.