زینب یوسف‌زاده
اگر در حد فاصل ماه های آوریل و می در حومه شهر مونترال باشید، هیچ بعید نیست که یک روباه قرمز (Red fox) را ببینید که به سرعت از جلوی دیدگان شما می‌گریزد و لابلای بوته‌ها گم می‌شود. جالب است بدانید که روباههای قرمزی که در اطراف مونترال زندگی می‌کنند، اگرچه بیشتر حومه شهر را برای زندگی ترجیح می‌دهند ولی گاهی نیز در پی کبوترها و سنجاب‌ها به داخل شهر می‌آیند.
روباههای قرمز، سگ‌سانان کوچکی هستند که صورت مثلثی کشیده‌ای دارند. وزنشان سبک و بدنشان باریک است که به آنها اجازه می‌دهد تا از یک سوراخ کوچک ده سانتیمتری نیز رد شوند. روباههای قرمز به خاطر دم بلند و پرپشت و خز نارنجی رنگ خود مشهورند.
این روباه‌ها اگر چه اسم‌شان روباه قرمز است ولی تمام بدنشان قرمز نیست. دماغشان تیره رنگ است و گوش‌ها و پنجه‌های سیاهی دارند. زیر دم، گلو و زیر شکم‌شان نیز معمولا سفید رنگ است. همچنین آنها را می‌توان در رنگ‌های مختلفی مثل قهوه‌ای، سیاه یا خاکستری نیز یافت. حتی ممکن است خواهر و برادرهایی که در یک زایمان با هم متولد شده‌اند، رنگ‌های متفاوتی داشته باشند.
روباههای ماده و نر به هم شباهت دارند و تنها تفاوت‌شان این است که روباه های نر فقط کمی از ماده‌ها بزرگترند. روباههای قرمز معمولا در حاشیه جنگل‌ها، مرغزارها و زمین‌های کشاورزی زندگی می‌کنند. روباه فقط درهنگام به دنیا آوردن تولههای خود از لانه استفاده می‌کند.
این لانه‌ها معمولا در ماسه و خاک کنده می‌شوند. روباه قرمز وقتی لانه‌ای می‌سازد، اطمینان حاصل می‌کند که چند خروجی برای آن تعبیه کند تا در مواقع خطر بتواند فرار کند. روباه‌ها در هر بار زایمان ممکن است بین یک تا حتی ده توله به دنیا آورند. فصل فرزند‌آوری آنها در فاصله ماه‌های مارس تا می است.
نوزادان در ابتدا نابینا هستند و بعد از دو ماه می‌توانند چشم‌ها را باز کنند و اولین تصویر از دنیای اطراف خود را دریافت کنند. بعد از یک ماه، تولههای روباه از شیر مادر گرفته می‌شوند و شروع به خوردن غذاهایی می‌کنند که قبلا برای آنها جویده شده است. بعد از هفت ماه روباههای جوان می‌توانند به تنهایی شکار کنند. این زمانی است که والدین را ترک می‌گویند تا به دنبال جایی برای قلمرو خود بگردند. بعضی از روباههای قرمز حدود ۲۵۰ کیلومتر راه می‌روند تا به قلمرو دلخواه خود برسند.
» همچنین بخوانید کایوتی، گرگ کوچک کانادا
درسایر روزهای سال که فصل نگهداری از فرزندان نیست، آنها در فضاهای باز می‌خوابند و خودشان را با پیچاندن دم به دور بدن گرم نگاه می‌دارند. با اینکه روباه‌ها معمولا شب هنگام به شکار می‌‌پردازند ولی غیر طبیعی نیست که در روز نیز دیده شوند. روباه توانایی بینایی، بویایی و شنوایی فوق‌العاد‌ه‌ای دارد که این حیوان را تبدیل به شکارچی ماهری می‌کند. برخلاف سایر پستانداران، روباههای قرمز می‌توانند صداهای با فرکانس پایین را بشنوند که این موضوع به آنها کمک می‌کند تا کوچکترین صدای شکارشان را حتی در زیرزمین نیز بشنوند.
آنها معمولا جوندگان کوچک مانند خرگوش‌ها و موش‌های صحرایی را شکار می‌کنند. همچنین روباه‌ها طعم مرغ خانگی را هم خیلی دوست دارند و برای همین است که توسط مزرعه‌داران لقب «مرغ دزد» گرفته‌اند.
جالب است بدانید که روباههای قرمز فقط گوشت نمی‌خورند. آنها از میوه‌ها و سبزیجات نیز تغذیه می‌کنند. روباه قرمز اگر گرسنه نباشد هم شکار می‌کند تا برای وعده بعدی خود غذا ذخیره کند. روباههای قرمز در سراسر کانادا زندگی می کنند. همچنین این روباه‌ها را در سایر قاره‌ها نظیر آفریقا، آسیا و اروپا نیز می‌توان یافت.
در این ماه‌ها که پرتحرک‌ترین فصل سال برای روباه‌هایی است که در حال جفت‌گیری و به دنیا آوردن فرزند هستند، اگر روباه بازیگوشی را در بین علف‌ها دیدید، مانند شاهزاده کوچولو، هوس اهلی کردنش به سرتان نزند. چون در این فصل آنها برای مراقبت از فرزندان‌شان ممکن است حال تدافعی داشته باشند. از دور نظاره‌گرشان باشید و از زیبایی این همسایه مونترالی خود لذت ببرید.
